Ὁ μελαγχολικός ἀδελφός

«Ο ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΚΟΣ ΑΔΕΛΦΟΣ»

Εἰς τόν βίον τοῦ ὁσίου Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ

ἀπό τό βιβλίο «ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΧΑΡΙΣΜΑΤΟΥΧΟΙ»

ΤΟΜΟΣ ΠΡΩΤΟΣ

Κάποιος μοναχός τῆς μονῆς τοῦ Σάρωφ κυριεύθηκε ἀπό μελαγχολία. Μιά φορά μάλιστα πού ἔνιωσε νά φθάνη στήν ἀπόγνωσι, ζήτησε τήν συμπαράστασι ἑνός ἀδελφοῦ.

Βγῆκαν καί οἱ δύο ἔξω ἀπό τήν μονή μετά τόν ἑσπερινό καί ἄρχισαν νά περιπατοῦν στόν κῆπο καί νά παρηγοροῦνται μέ τήν συζήτησι. Πλησίασαν στόν σταῦλο τῆς μονῆς. Ἐκεῖ κοντά ἄρχιζε τό δρομάκι πού ὡδηγοῦσε στήν πηγή τοῦ ὁσίου Σεραφείμ.

Ὁ ἄρρωστος ἀδελφός θέλησε ν᾿ ἀλλάξη κατεύθυνσι, γιά νά μή συναντηθῆ μέ τόν στάρετς σ᾿ αὐτήν τήν ψυχική κατάστασι. Πρίν ὅμως προφθάσουν ν᾿ ἀπομακρυνθοῦν, τόν βλέπουν νά ἔρχεται πρός τό μέρος τους.

Οἱ βουλές τοῦ Θεοῦ (τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου)

«Οἱ βουλές τοῦ Θεοῦ»

Ἀπό τό βιβλίο «ΘΕΜΑΤΑ ΖΩΗΣ»

Ὀμιλίες τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου

ΤΟΜΟΣ ΠΡΩΤΟΣ

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, πού γνώρισε τόσα ἀπόρρητα μυστήρια καί ἀνέβηκε ὡς τόν τρίτο οὐρανό, καθώς μελετοῦσε τίς βουλές καί τίς κρίσεις τοῦ Θεοῦ, αἰσθάνθηκε ἴλιγγο, σάν νά κοίταζε σέ ἄβυσσο. Προσπαθώντας νά ἐρευνήσει τό βάθος τῆς σοφίας καί τῆς γνώσεως τοῦ Θεοῦ, σάστισε. Σάστισε καί σταμάτησε ἀμέσως τήν ἔρευνα, ἀναφωνώντας: «Ποιός γνώρισε τήν σκέψη τοῦ Κυρίου; Πόσο ἀνεξερεύνητες εἶναι οἱ ἀποφάσεις του καί πόσο ἀνεξιχνίαστα τά σχέδιά του!» (Ρωμ. 11:34, 33).

Ἄν ἔτσι ἀντιμετώπισε τοῦ Θεοῦ τίς βουλές ὁ ἀπόστολος, ἐμεῖς γιατί ματαιοπονοῦμε, προσπαθώντας νά ἐρευνήσουμε τά ἀνεξερεύνητα καί νά ἐξιχνιάσουμε τά ἀνεξιχνίαστα; Ἄς μή φτάνουμε, σᾶς παρακαλῶ, σέ τέτοιο σημεῖο παραλογισμοῦ. 'Ἀλλά, σέ κάθε μας ἀπορία, ἄς θυμόμαστε κι ἄς ἐπαναλαμβάνουμε τόν λόγο τοῦ ψαλμωδοῦ: «Οἱ δίκαιες κρίσεις σου εἶναι σάν μιά (βαθειά ἄβυσσος» (Ψαλμ. 35:7).

«Οἱ γαστρίμαρτοι προσφέρουν πλούσιο τραπέζι στά σκουλήκια»

«ΟΙ ΓΑΣΤΡΙΜΑΡΓΟΙ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΠΛΟΥΣΙΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΣΤΑ ΣΚΟΥΛΗΚΙΑ»

Ἀπό τό βιβλίο «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙΑ»

τοῦ παμμακαρίστου πυρσοῦ τῆς οἰκουμένης Ἁγίου ΙΩΑΝΝΟΥ τοῦ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ,

τοῦ κήρυκος τῆς μετανοίας καί ἐλεημοσύνης

ΤΟΜΟΣ ΠΡΩΤΟΣ

«Δέν εἶναι ὁ ἀγώνας μας πρός τίς δυνάμεις πού ἔχουν αἷμα καί σάρκα» (Ἐφ. 6,12), καί ἐσύ παχαίνεις τόν ἑαυτόν σου, ἐνῶ πρόκειται νά παλαίψεις; Ὁ ἀντίπαλος διάβολος στέκεται τρίζοντας τά δόντια του, ἐνῶ ἐσύ βρίσκεσαι σέ κατάσταση ἀποχαυνώσεως καί συγκεντρώνεις τήν προσοχήν σου στήν τράπεζα; Γνωρίζω ὅτι αὐτά ἄδικα τά λέγω, ἀλλά ὄχι γιά ὅλους. «Ἐκεῖνος πού ἔχει αὐτιά γιά νά ἀκούει, ἄς ἀκούει» (Λουκᾶ 2).

Ὁ Χριστός λειώνει ἀπό τήν πείνα, ἐνῶ ἐσύ καταστρέφεις τόν ἑαυτόν σου ἀπό τή γαστριμαργία· δύο ἐντελῶς ἀσύμμετρα πράγματα. Ποιό κακό λοιπόν δέν προκαλεῖ ἡ ἀπολαυστική ζωή; Εἶναι ἀντίθετη μέ τόν ἑαυτό της· γι' αὐτό δέν γνωρίζω πῶς ἔχει καί τό ὄνομα αὐτό· διότι ὅπως ἀκριβῶς ἡ δόξα εἶναι ἀτιμία καί ὁ πλοῦτος, ἐνῶ εἶναι φτώχεια, ὅμως ἔχει τό ὄνομα αὐτό, ἔτσι καί ἡ τρυφηλή ζωή εἶναι ἀηδία.

 Μήπως δηλαδή πρόκειται νά θυσιασθοῦμε καί παχαίνομε τούς ἑαυτούς μας; Γιατί προσφέρεις στό σκώληκα πλούσιο τραπέζι; Γιατί αὐξάνεις τήν ποσότητα τῆς σήψεως, γιατί χύνεις πηγές ἱδρώτων καί συγκεντρώνεις δυσωδία; Γιατί καθιστᾶς τόν ἑαυτό σου ἄχρηστο ὡς πρός ὅλα; Θέλεις νά γίνῃ ὁ ὀφθαλμός σου ἰσχυρός; Κάνε τό σῶμα σου δυνατό καθόσον καί στίς χορδές ἡ μέν παχειά καί ἀδιευκρίνητη εἶναι ἄχρηστη γιά τίς μελωδίες, ἐνῶ ἐκείνη πού ἔχει λειανθεῖ ἀπό παντοῦ εἶναι ρυθμική καί παναρμόνια. Γιατί καταχωνιάζεις τήν ψυχή σου; Γιατί κατασκευάζεις τοῖχο παχύτερο;

Γιατί δημιουργεῖς πολύ τόν καπνό καί πυκνό τό σύννεφο, τή στιγμή πού ἀπό παντοῦ ἀναδίδονται ἀτμοί σάν πυκνή ὁμίχλη; Ἄν ὄχι κανένας ἄλλος τουλάχιστον οἱ ἀθλητές ἄς σέ διδάσκουν, ὅτι τό λεπτότερο σῶμα εἶναι ἰσχυρότερο. Συνεπῶς καί ἡ ψυχή πού ζεῖ μέ εὐσέβεια εἶναι ἰσχυρότερη διότι μοιάζει μέ ἡνίοχο καί ἵππο...

Ἐκδόσεις «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»

Εὐχαριστοῦμε θερμά τόν Ἐκδοτικό Οἶκο «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ» γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδει.
Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης http://HristosPanagia3.blogspot.com

«Ἀλλιῶς πιστεύει ὁ πιστός, ἀλλιῶς ὁ ἄπιστος»

«ΑΛΛΙΩΣ ΠΙΣΤΕΥΕΙ Ο ΠΙΣΤΟΣ, ΑΛΛΙΩΣ Ο ΑΠΙΣΤΟΣ»

Ἀπό τό βιβλίο «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙΑ»

τοῦ παμμακαρίστου πυρσοῦ τῆς οἰκουμένης Ἁγίου ΙΩΑΝΝΟΥ τοῦ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ,

τοῦ κήρυκος τῆς μετανοίας καί ἐλεημοσύνης

ΤΟΜΟΣ ΠΡΩΤΟΣ

Ὀνομάζεται μυστήριον, διότι δέν πιστεύομεν ὅσα βλέπομεν, ἀλλά, ἄλλα βλέπομεν καί ἄλλα πιστεύομεν. Δηλαδή τέτοια εἶναι ἡ φύσις τῶν μυστηρίων μας. Ἀλλιῶς λοιπόν διάκειμαι πρός αὐτά ἐγώ καί ἀλλιῶς ὁ ἄπιστος.

• Ἀκούω ἐγώ ὅτι ἐσταυρώθη ὁ Χριστός καί ἀμέσως θαυμάζω τήν φιλανθρωπίαν Του. Τό ἀκούει καί ὁ ἄπιστος καί τό νομίζει ἀσθένειαν.
• Ἀκούω ὅτι ἔγινε δοῦλος καί θαυμάζω τήν φροντίδα Του - τό ἀκούει ἐκεῖνος καί τό θεωρεῖ ἀτιμία.
• Ἀκούω ὅτι ἀπέθανε καί ἐκπλήττομαι διά τήν δύναμίν Του, διότι, ἄν καί ἀπέθανε, δέν κατεκρατήθη, ἄλλα καί κατήργησε τόν θάνατον. Ἀκούει ὁ ἄπιστος καί ὑποπτεύεται ἀδυναμίαν.
• Ὁ ἄπιστος, ὅταν ἄκουῃ Ἀνάστασιν, ἰσχυρίζεται ὅτι τό πράγμα εἶναι μῦθος, ἐγώ ὅμως παρεδέχθην τάς ἀποδείξεις ἐκ τῆς πραγματικότητος καί προσκυνῶ τήν οἰκονομίαν τοῦ Θεοῦ.
• Ἐκεῖνος, ὅταν ἀκούῃ λουτρόν, νομίζει ἁπλῶς ὕδωρ, ἐγώ ὅμως βλέπω ὄχι ἁπλῶς αὐτό πού φαίνεται, ἀλλά τόν καθαρισμόν τῆς ψυχῆς διά τοῦ ἁγίου Πνεύματος.
• Ὁ ἄπιστος νομίζει ὅτι τό σῶμα μου μόνον ἔχει λουσθῆ, ἐγώ ὅμως πιστεύω ὅτι καί ἡ ψυχή γίνεται καθαρά καί ἁγία, καί σκέπτομαι τόν τάφον, τήν Ἀνάστασιν, τόν ἁγιασμόν, τήν δικαιοσύνην, τήν ἀπολύτρωσιν, τήν υἱοθεσίαν, τήν κληρονομίαν, τήν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν, τήν χορήγησιν τοῦ Πνεύματος. Διότι δέν κρίνω τά φαινόμενα κατ' ὄψιν, ἀλλά μέ τούς ὀφθαλμούς τῆς διανοίας.

·       Ἀκούω τήν ἔκφρασιν «Σῶμα Χριστοῦ». Ἀλλιῶς ἐγώ τήν καταλαβαίνω καί ἀλλιῶς ὁ ἄπιστος. Λέγει ὁ μακάριος Παῦλος, «ἰδού, σᾶς λέγω ἕν μυστήριον ὅλοι δέν θά ἀποθάνωμεν μέν, ἀλλά ὅλοι θά μεταβληθῶμεν» (Α' Κορ. 15, 51)

Ἐκδόσεις «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»

Εὐχαριστοῦμε θερμά τόν Ἐκδοτικό Οἶκο «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ» γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδει.
Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτηςhttp://HristosPanagia3.blogspot.com