16 Απριλίου Συναξαριστής. Τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ἀγάπης, Εἰρήνης καὶ Χιονῖας, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Φήλικος Ἐπισκόπου, Ἰανουαρίου πρεσβυτέρου, Σεπτεμίνου καὶ Φουρτουνάτου, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων ἐν Κορίνθῳ Λεωνίδου, Βασιλίσσης, Γαλήνης, Θεοδώρας, Καλλίδος, Νίκης, Νουνεχίας καὶ Χαριέσης, Εἰρήνης Παρθενομάρτυρος, τῶν Ἁγίων Ὁμολογητῶν Ἀγάθωνος, Εὐτυχίας, Κασίας καὶ Φιλίππας, Ἰωάννου τοῦ διὰ Χριστὸν σαλοῦ, Μιχαὴλ Βουρλιώτου Νεομάρτυρος, Χριστοφόρου Ὁσιομάρτυρος, Χριστοδούλου καὶ Ἀναστασίας Νεομαρτύρων, Θεοδώρας-Βάσσης Ὁσίας, Σύνακη Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς Γεσθημανῆ, Σύναξη Ὑπεραγίας Θεοτόκου τοῦ Ταμπώφ, Ἀμβροσίου Ὁμολογητοῦ.

Οἱ Ἁγίες Ἀγάπη, Εἰρήνη καὶ Χιονὶα οἱ Μάρτυρες

Οἱ Ἁγίες Ἀγάπη, Εἰρήνη καὶ Χιονὶα μαρτύρησαν ἐπὶ αὐτοκράτορα Διοκλητιανοὺ (284-305 μ.Χ.) στὴ Θεσσαλονίκη, τὸ ἔτος 304 μ.Χ. Στὸ Συναξάρι μαρτυρεῖται ὅτι οἱ τρεῖς ἀδελφές, πιθανῶς ἐνεργὰ μέλῃ μιᾶς ἀδελφότητας νέων Χριστιανῶν μὲ πλούσια βιβλιοθήκη, κατέφυγαν ἀμέσως μετὰ τὴν ἔναρξη τοῦ διωγμοῦ σὲ ὑψηλὸ ὄρος πλησίον τῆς Θεσσαλονίκης, πιθανῶς τὸ Χορτιάτη, ἀφοῦ ἔκρυψαν στὸ σπίτι τους τὰ βιβλία.

 Ἡ Ἀγάπη καὶ ἡ Χιονία, μετὰ ἀπὸ ἐντολὴ τοῦ διοικητοῦ Δουλκιτίου, ρίχθηκαν στὴν πυρά. Ἡ Ἁγία Εἰρήνη κλείσθηκε σὲ πορνεῖο, ἀλλὰ κανένας δὲν τόλμησε νὰ τὴν ἐνοχλήσει. Ὁδηγήθηκε καὶ αὐτὴ στὸν διὰ πυρᾶς θάνατο.

Τὰ ἱερὰ λείψανα ποὺ ἀπέμειναν ἀπὸ τὴν πυρὰ συνελέγησαν ἀπὸ εὐλαβεῖς Χριστιανοὺς καὶ ἐνταφιάσθηκαν δυτικὰ τῆς πόλεως, σὲ μικρὴ ἀπόσταση ἀπὸ τὰ τείχη. Ἐκεῖ ἀνεγέρθηκε ἕνας ναΐσκος στὴν ἀρχή, ποὺ ἀργότερα ἔγινε μεγαλύτερος. Στὶς Διηγήσεις τῶν Θαυμάτων τοῦ Ἁγίου Δημητρίου ἀναφέρεται ὡς τὸ «σεβάσμιον τέμενος» τῶν τριῶν Ἁγίων Μαρτύρων Χιονῖας, Εἰρήνης καὶ Ἀγάπης.