Το συγκεκριμένο σύγγραμμα, έγινε «μετά από παράκληση του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Πάφου κ.κ. Γεωργίου (ως Προέδρου της Συνοδικής Επιτροπής επί της Βιοηθικής), όπως εκθέσουμε τις απόψεις μας επί του ως άνω θέματος».
Όπως γνωρίζετε, ζούμε σε δύσκολους καιρούς, καιρούς γενικής αποστασίας, όπου τα πάντα έχουν γίνει άνω-κάτω.
Στο τέλος της εργασίας μας αυτής επιγράφουμε:
ΜΕ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ:
Δώστε τέλος σ’ αυτή την κατά τα άλλα σατανική-ουμανιστική ‘ιδεολογία’ που λέει: “don’t take your organs with you to heaven; God does not need them; we need them here!”[1] (δηλ. ‘μην πάρεις τα όργανά σου μαζί σου στον ουρανό· ο Θεός δεν τα χρειάζεται· τα χρειαζόμαστε εμείς εδώ’). Με άλλα λόγια, “δήλωσε κι εσύ δυνητικός δότης ή υπόγραψε κι εσύ να πάρουν τα όργανα του συγγενή σου που βρίσκεται τώρα στον αναπνευστήρα!”
Πώς εξηγούνται όλ’ αυτά; Γιατί αυτός ο μέγας και ενθουσιώδης αλτρουϊσμός; Πώς αυτή η άνευ προηγουμένου “έξαρση αγάπης”, μάλιστα σε μια εποχή που, κατά τον αψευδή λόγον του Κυρίου μας, “διά το πληθυνθήναι την ανομίαν ψυγήσεται η αγάπη των πολλών”; Πώς εξηγούνται και πώς συμβιβάζονται και τα δύο; Και απαντούμε:
“Βλέπετε μη τις υμάς πλανήση”. Ο σατανάς υποψιάστηκε ότι πλησιάζει το τέλος του και άπλωσε τα πλοκάμια του παντού..., όσους πιάσει! Άρχισε με τον τρόπο αυτό να πιάνει και τους πιστούς μας! «Σκοτώνετε, τους λέει, σκοτώνετε συνεχώς (με τις δόσεις ανθρωπίνων οργάνων) και μην ανησυχείτε· με τον τρόπο αυτό ‘μεταφυτεύεστε στον....παράδεισο!’»
“Κύριε, Κύριε επίβλεψον εξ ουρανού και ίδε και επίσκεψαι την άμπελον ταύτην και κατάρτισαι αυτήν ην εφύτευσεν η δεξιά Σου”.
[1] αυτό το ‘φέιγ βολάν’ το είδα ο ίδιος προσωπικά αναρτημένο στο Γενικό Νοσοκομείο Λεμεσού και έφριξα. Παντού ‘marketing’· παντού πλύση εγκεφάλου· παντού προσηλυτισμός. Από την θέση μας αυτή διαμαρτυρόμαστε και γι’ αυτή την κατά τα άλλα ανεξέλεγκτη ενέργεια του ως άνω Νοσοκομείου!
*****
Αφιέρωμα
Ηπαρούσα μελέτη αφιερούται εις τον μετάτων αγίων αναπαυόμενον Αγιορείτην (†)μοναχόνΝικόδημον Γρηγοριάτην, με αφορμήν τριών χρόνων από την οσιακήν κοίμησίν του, οοποίος αν και εις νέαν σχετικώς ηλικίαν υπήρξε μάρτυς με την ιδίαν του τηνζωήν, εις την σταθεράν και αμετάκλητον απόφασίν του -παρά τις ασφυκτικέςπιέσεις- να μην δεχθή μεταμόσχευσιν καρδίας, με αποτέλεσμα την εν Κυρίωκοίμησίν του εις τας 5 Φεβρουαρίου 2009. Αξιώτερον πρόσωπον δι’ αφιέρωσιν τηςπαρούσης μελέτης δεν θα ημπορούσεν να ευρεθή. Ο αξιομνημόνευτος καιαξιομίμητος πατήρ Νικόδημος δεν υστερεί των άλλων αγίων μαρτύρων της Εκκλησίαςμας. Μάλιστα εις τούτο ξεχωρίζει ότι ενώ οι άγιοι μάρτυρες εθυσίαζον την ζωήντων ίνα μη αρνηθώσι τον γλυκύτατόν των Ιησούν, εις τον μακαριστόν πατέραΝικόδημον δεν εζητήθη τοιούτον τι (έτσι τουλάχιστον φαίνεται εξωτερικώς).Μάλιστα, ο αείμνηστος φιλοτίμως και με κόστος την ιδίαν του ζωήν ηρνήθη τηνμεταμόσχευσιν καρδίας λέγων χαρακτηριστικά: «Θέλω να ζήσω. Βάλτε μου τηντεχνητήν καρδίαν ή ότι άλλο τεχνικόν μέσον διαθέτει η επιστήμη. Όμως ποτέ δενπρόκειται να δεχθώ μίαν καρδίαν που θα προέρχεται από ένα "εγκεφαλικάνεκρόν", ο οποίος για μένα δεν είναι νεκρός αλλά ζων και βαρύτατα πάσχωνασθενής». Η πράξις αυτή του μακαριστού πατρός Νικοδήμου ήτο και θα είναι η επιτυχεστέρακαι ευγενεστέρα “μελέτη” εξ όσων υπήρξαν (γιατί την εσφράγισε με τηνιδίαν του την ζωήν) δια την αναίρεσιν της κακοδοξίας των μεταμοσχεύσεωνανθρωπίνων οργάνων και του δαιμονοφυούς κλινικονομικού κατασκευάσματος όπερλέγεται "εγκεφαλικός θάνατος". Με αυτήν του την πράξιν εφήρμοσε κατάγράμμα και κατά πνεύμα το του Κυρίου «μείζονα ταύτης αγάπην ουδείς έχει, ίνατις την ψυχήν αυτού θή υπέρ των φίλων αυτού». Προετίμησε δηλαδή να αποθάνηαυτός (αντί της δι’ αρκετόν καιρόν παράτασης της ζωής του) παρά να συγκατατεθήεις την αφαίρεσιν της ζωής του πλησίον, ο οποίος ενδεχομένως να μην είχε καιπάρα πολλά χρονικά περιθώρια ζωής. Ιδού παράδειγμα εφηρμοσμένηςερμηνείας της ως άνω Δεσποτικής εντολής, δια τους ως μη όφειλε παραχαράσσονταςτο νόημα της εντολής ταύτης, προς άστοχον θεμελίωσιν των μεταμοσχευτικών τωναντιχριστιανικών θεωριών (βλ. εις την παρούσαν μελέτην, ΕΝΣΤΑΣΙΣ αρ. 12 και ΕΝΣΤΑΣΙΣ αρ. 43).
ΟΚύριος μας ετόνισεν ότι «ος εάν λύση μίαν των εντολών τούτων των ελαχίστων καιδιδάξη ούτω τους ανθρώπους, ελάχιστος κληθήσεται εν τη βασιλεία των ουρανών· οςδ’ αν ποιήση και διδάξη, ούτος μέγαςκληθήσεται εν τη βασιλεία των ουρανών». Και εσύ, αδελφέ Νικόδημε, και “εποίησαςκαι εδίδαξας” και συνεχίζεις και μετά θάνατον να μας διδάσκης τρανότερον...
Τοιούτοςβλαστός ως ο μακαριστός πατήρ Νικόδημος ήτο φυσικόν να υπάρξη ενόσω είχετοιούτον Πατέρα και Γέροντα με πνευματικόν ανάστημα, τον σεβαστόν μας π.Γεώργιον Καψάνην, υπέρμαχον του Ορθοδόξου Μοναχισμού και της Ορθοδόξου καιαμωμήτου ημών πίστεως!
Αιωνίασου η μνήμη αξιομακάριστε και αείμνηστε αδελφέ ημών, πάτερ Νικόδημε. Εύχου καιπρέσβευε και υπέρ ημών των αμαρτωλών....
Μετ’ απείρου σεβασμού,
ΠρωτοσύγκελλοςΔαμασκηνός.
Περιεχόμενα
Πανιερώτατον,Μητροπολίτην Πάφου.............................................................................................
Εισαγωγικά.................................................................................................................................... 01
ΕΝΣΤΑΣΕΙΣ(ΑΝΑΣΚΕΥΗ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ)..................... 01
ΕΝΣΤΑΣΗαρ. 1............................................................................................................................. 01
Ηέγκυος μητέρα - ένας “φυσικός αναπνευστήρας”.............................................................. 02
ΟΡΘΟΔΟΞΗΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ αρ. 1........................................................................................... 02
ΕΝΣΤΑΣΗαρ. 2............................................................................................................................. 03
Μια προσωπική εμπειρία......................................................................................................... 03
Στέρηση ποιότητας ζωής, αλλά πλούσιαποιότητας ψυχής.................................................. 04
ΟΡΘΟΔΟΞΗΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ αρ. 2........................................................................................... 06
ΕΝΣΤΑΣΗαρ. 3............................................................................................................................. 06
ΟΡΘΟΔΟΞΗΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ αρ. 3........................................................................................... 07
ΕΝΣΤΑΣΗαρ. 4............................................................................................................................. 07
ΟΡΘΟΔΟΞΗΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ αρ. 4........................................................................................... 07
ΕΝΣΤΑΣΗαρ. 5............................................................................................................................. 09
ΟΡΘΟΔΟΞΗΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ αρ. 5........................................................................................... 09
ΕΝΣΤΑΣΗαρ. 6............................................................................................................................. 09
ΟΡΘΟΔΟΞΗΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ αρ. 6........................................................................................... 09
ΕΝΣΤΑΣΗαρ. 7............................................................................................................................. 10
ΟΡΘΟΔΟΞΗΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ αρ. 7........................................................................................... 10
ΕΝΣΤΑΣΗαρ. 8............................................................................................................................. 10
ΟΡΘΟΔΟΞΗΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ αρ. 8........................................................................................... 10
ΕΝΣΤΑΣΗαρ. 9............................................................................................................................. 11
ΟΡΘΟΔΟΞΗΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ αρ. 9........................................................................................... 11
ΕΝΣΤΑΣΗαρ. 10........................................................................................................................... 11
ΟΡΘΟΔΟΞΗΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ αρ. 10......................................................................................... 12
ΕΝΣΤΑΣΗαρ. 11........................................................................................................................... 12
ΟΡΘΟΔΟΞΗΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ αρ. 11......................................................................................... 13
ΕΝΣΤΑΣΗαρ. 12........................................................................................................................... 13
ΟΡΘΟΔΟΞΗΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ αρ. 12......................................................................................... 15
ΓΕΝΙΚΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ...................................................................................... 16
1. ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ αγιο ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ.................................................. 16
2. ΑΓΑΠΟΛΟΓΙΑ-ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΣΜΟΣ........................................................................... 16
3. ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΕΥΡΕΣΗΣ ΔΟΤΩΝ-ΜΟΣΧΕΥΜΑΤΩΝ.................................................... 16
4. “ΑΛΗΘΕΥΟΝΤΕΣΕΝ ΑΓΑΠΗ”........................................................................................... 16
5. ΑΝΘΡΩΠΟΚΤΟΝΙΕΣ!........................................................................................................... 17
5.1 Όρισαν την κηδείαν του πριναποθάνει(!)............................................................................... 17
5.2ΑΛΛΟ “ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ” ΚΑΙ ΑΛΛΟ “ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ... 17
6.1ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟ ΘΑΝΑΤΟ...................................................... 18
6.2 ΣΩΜΑΤΙΚΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ“ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΑ ΝΕΚΡΩΝ”.............................................. 20
6.3 ΑΝΤΙΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΣ Ο (ΕΘ) - ΑΝΑΝΗΨΗ(ΕΝ) - ΑΣ ΣΟΒΑΡΕΥΤΟΥΜΕ.............. 20
ΤΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΑΥΤΑ ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΜΑΣ;............................................................................. 21
7.1Ανήθικη, απάνθρωπη και παράνομη η Δοκιμασία της Άπνοιας για την διάγνωσητου ΕΘ... 21
7.2 Και άλλη άγνοια........................................................................................................................ 21
7.3 Πτωματικοί δότες”: (Προγραμματισμένες ανθρωποκτονίες μέσα σταχειρουργεία........... 22
08. ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣΚΡΙΣΙΜΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ............................................... 24
8.1 ΝΗΠΤΙΚΗΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ “ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ”........................................ 25
α) Περίπτωση1η (Ημιπληγία):.................................................................................................. 25
β) Περίπτωση2α (‘Εγκεφαλικός θάνατος’):............................................................................. 26
γ) Περισσότεραγια το θέμα ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ και ΝΟΥΣ......................................................... 27
δ) ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΚΕΣπροεκτάσεις.................................................................................... 28
09. “ΤΑΥΤΟΤΗΣΣΩΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΨΥΧΗΣ”(ρήση τουάγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου)........... 30
10. ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ-ΑΠΑΝΤΗΣΗ............................................................................................ 32
11. “ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΛΗΠΤΕΣ”....................................................................................................... 32
11.1 Μια αντίστροφη αναλογία...................................................................................................... 33
12. ΑΡΝΗΣΗ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ....................................... 33
13. ΧΑΜΗΛΗ ΣΤΑΘΜΗ ΔΕΞΑΜΕΝΗΣ ΜΟΣΧΕΥΜΑΤΩΝ;.............................................. 34
14.ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ.................................................................................... 34
15. “ΕΙΚΑΖΟΜΕΝΗ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ”:....................................................................................... 34
ΤΕΛΙΚΑΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ........................................................................................... 35
I. ΦΟΝΟΙ ΕΚ ΠΡΟΜΕΛΕΤΗΣ...................................................................................... 35
ΙΙ.ΕΜΠΟΔΙΖΟΥΜΕΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ.......... 36
Η περίπτωσητου δίκαιου Ιώβ................................................................................................ 36
Ηπερίπτωση του ‘ευγνώμονος ληστού’................................................................................. 37
ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ.................................................................................................................. 39
ΑΠΑΝΤΑΟ ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΙΣΤΟ...................... 41
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ (ΥΠΟΛΟΙΠΕΣΕΝΣΤΑΣΕΙΣ)......................................................... 42
ΕΝΣΤΑΣΗ αρ. 13-16..................................................................................................................... 42
ΕΝΣΤΑΣΗ αρ. 17-21..................................................................................................................... 43
ΕΝΣΤΑΣΗ αρ. 22-26..................................................................................................................... 44
ΕΝΣΤΑΣΗ αρ. 27-32..................................................................................................................... 45
ΕΝΣΤΑΣΗ αρ. 33-36..................................................................................................................... 46
ΕΝΣΤΑΣΗ αρ. 37-43..................................................................................................................... 47
ΕΝΣΤΑΣΗ αρ. 44-45..................................................................................................................... 48
ΕΝΣΤΑΣΗ αρ. 46-48..................................................................................................................... 49
ΕΝΣΤΑΣΗ αρ. 49-53..................................................................................................................... 50
ΕΝΣΤΑΣΗ αρ. 54-59..................................................................................................................... 51
ΕΝΣΤΑΣΗ αρ. 60-65..................................................................................................................... 52
ΕΝΣΤΑΣΗ αρ. 66-69..................................................................................................................... 53
ΕΝΣΤΑΣΗ αρ. 70-75..................................................................................................................... 54
ΕΝΣΤΑΣΗ αρ. 76-77..................................................................................................................... 55
ΜΕΠΟΝΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ............................................................................................................... 55
†ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΤΡΟOΔΙΤΙΣΣΗΣ
CY-4812 ΤΗΛ25421663 ΦΑΞ 25421662
e-mail:trooditissa@cytanet.com.cy
14 Ιανουαρίου 2012
Πανιερώτατον,
ΜητροπολίτηνΠάφου,
κ.κ. Γεώργιον
Πανιερώτατε άγιε Πάφου,
Μετά από την παράκληση τηνοποία μας υποβάλετε, όπως σας διατυπώσουμε τις απόψεις μας σχετικά με το καυτόθέμα των μεταμοσχεύσεων, ανταποκρινόμενοι σε αυτήν, θεωρήσαμε σωστό ναμελετήσουμε το όλο θέμα διεξοδικά.
Μελετώντας την σχετικήβιβλιογραφία, περιέπεσαν στην αντίληψή μας δύο βιβλία του ΜητροπολίτουΜεσογαίας και Λαυρεωτικής κ.κ. Νικολάου Χατζηνικολάου. Διαβάζοντάς τα,προσέξαμε ότι αρκετές απόψεις του Σεβασμιωτάτου παρεκκλίνουν από την Ορθόδοξηαγιοπνευματική διδασκαλία. Επίσης, διαπιστώσαμε στα βιβλία αυτά αυθαίρετεςχρήσεις και ερμηνείες, τόσο Βιβλικών, όσο και Πατερικών χωρίων. Δυνάμεθα ναισχυριστούμε, με μεγάλη μας λύπη, ότι τα βιβλία αυτά τείνουν προς μία ‘κατευθυνόμενηθεολογία’ υπέρ των μεταμοσχεύσεων, αγνοώντας και την αντίθετη άποψη.
Παίρνοντας αφορμή από ταως άνω βιβλία, θεωρήσαμε σωστό να καταθέσουμε τις απόψεις μας, αντικρούονταςσυνάμα και τις θέσεις του Σεβασμιωτάτου (οι οποίες ‘πάσχουν’ εξ επόψεωςθεολογικής) με διαλογικό τρόπο παράθεσης. Με τον τρόπο αυτό πιστεύουμε ότι τοκείμενο θα είναι πιο εύληπτο και πιο ευχάριστο.
Εν κατακλείδι, θα θέλαμενα σας ευχαριστήσουμε για την ευκαιρία που μας δώσατε να ακουστεί και η δική μαςταπεινή φωνή. Ευελπιστούμε ότι το παρακάτω κείμενο θα συμβάλει στην άοκνη προσπάθειάσας, ως προέδρου της Συνοδικής Επιτροπής Βιοηθικής, να δοθεί προς το χριστεπώνυμοπλήρωμα της Εκκλησίας μας μια σωστή Εκκλησιαστική τοποθέτηση επί του όλουθέματος των μεταμοσχεύσεων, την οποία διακαώς περιμένει να ακούσει.
Μετ’ απείρου σεβασμού,
Πρωτοσύγκελλος Δαμασκηνός
ΟΥΤΕ ΔΙΝΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ
(Μια ξεκάθαρη Εκκλησιαστική απάντηση και θέση στην πρόκληση τωνΜεταμοσχεύσεων)
του ΠρωτοσυγκέλλουΔαμασκηνού, Πνευματικού της ΙεράςΜονής Τροοδιτίσσης (Κύπρου)
Εισαγωγικά
Με αφορμή τα όσα αναφέρει ο ΣεβασμιώτατοςΜητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικήςκ.κ. Νικόλαος στα δύο βιβλία του[1], επί του σοβαρωτάτου θέματος τωνμεταμοσχεύσεων, διατυπώνουμε τους δικούς μας προβληματισμούς και ανησυχίες,αλλά και τοποθετούμαστε ξεκάθαρα. Προβαίνουμε σ’ αυτή την ενέργεια, όχι μεσκοπό να μειώσουμε το πρόσωπο τού ως άνω Μητροπολίτου, αλλά γιατί βλέπουμε ότιαρκετά από αυτά που αναφέρει έρχονται σε αντίθεση με θεμελιώδεις αρχές τουΕυαγγελίου, του Ορθοδόξου δόγματος και του Ήθους της αγίας μας Εκκλησίας.
Θα παραθέτουμε αυτούσια τα λόγια τουΣεβασμιωτάτου και στην συνέχεια θα ακολουθεί ο δικός μας προβληματισμός,κριτική και τοποθέτηση. Τέλος, θα κλείσουμε τον λόγο με τα Γενικά και Τελικά Συμπεράσματακαι την ξεκάθαρη τοποθέτησή μας στο θέμα των μεταμοσχεύσεων.
(Σημείωση: συστήνουμε να διαβάζονται και οιυποσημειώσεις -footnotes- καθότι στιςπλείστες περιπτώσεις είναι επεξηγηματικές και συμπληρωματικές).
ΕΝΣΤΑΣΕΙΣ (ΑΝΑΣΚΕΥΗΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ)
ΕΝΣΤΑΣΗ αρ. 1: (Η ρήση αυτή είναι από ομιλία του που έγινε στην Ι.ΑρχιεπισκοπήΚύπρου το 2009)
«Το ερώτημα είναι: Αυτός, από τον οποίοαφαιρείται το όργανο, εάν και κατά πόσον είναι ζωντανός! Εάν είναι νεκρός,με την έννοια που γνωρίζουμε τον νεκρό άνθρωπο και το νεκρό σώμα, τότε τοόργανο αυτό δεν είναι μεταμοσχεύσιμο. Διότι προφανώς είναι το ίδιο (τοόργανο) νεκρό. Εάν είναι ζωντανός,δεν μπορούμε να του το αφαιρέσουμε γιατί θα πεθάνει! Άρα μάλλον δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι, όσοκι αν θα το θέλαμε στο μυαλό μας· καιδεν θα μπορούσαμε, έως ότου βρέθηκε κάτι πολύ ενδιαφέρον ιατρικά, που όμωςδημιουργεί προβλήματα λίγο, και το οποίο σήμερα θα εξετάσουμε. Και αυτό είναι ο αναπνευστήρας, ο οποίοςαναφέρεται στους λεγόμενους εγκεφαλικά νεκρούς».
α) Και μόνο η ανωτέρω ρήση του Αγίου Μεσογαίας (α.Μ.)είναι αρκετή για να τερματιστεί εδώη μελέτη μας. Γιατί, σύμφωνα με αυτήν, εξυπακούεται ότι όταν παίρνουμε όργανααπό το δότη για να τα μεταμοσχεύσουμε, πρέπει αυτός να είναι βιολογικά ζωντανός(για να είναι ζωντανά και τα όργανά του) και άρα, όταν του τα αφαιρούμε τον σκοτώνουμε!
β)Ερχόμαστε στα λόγια, “εάν είναι νεκρός, με την έννοια πουγνωρίζουμε τον νεκρό άνθρωπο και το νεκρό σώμα....” Προφανώς εδώ ο α.Μ.ομιλεί περί του γνωστού και αμετάκλητου βιολογικού θανάτου, “μετην έννοια που τον γνωρίζουμε”, τον οποίο αντιδιαστέλλει με τον άλλο θάνατο, “ο οποίος αναφέρεται στουςλεγόμενους εγκεφαλικά νεκρούς”. Αυτό όμως έρχεται σε αντίθεση με τα δύουπό εξέταση βιβλία του, στα οποία ταυτίζειτον εγκεφαλικό θάνατο με τον βιολογικό. (Ότι ταυτίζει τον βιολογικό με τονλεγόμενο εγκεφαλικό θάνατο υπονοείται και με όσα στην συνέχεια ακολουθούν, “έωςότου βρέθηκε...ο αναπνευστήρας”.)
Τέτοιες αντιφάσεις δεν είναι σπάνιες στον α.Μ.
γ) Είπε ανωτέρω, ότι “εάν είναι ζωντανός (οδότης), δεν μπορούμε να του αφαιρέσουμε (τα όργανα)γιατί θα πεθάνει. Άρα μάλλον δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι, όσο κι αν θα τοθέλαμε στο μυαλό μας· και δεν θαμπορούσαμε, έως ότου βρέθηκε....ο αναπνευστήρας”. Με αυτό το “δενθα μπορούσαμε (επειδή είναι ζωντανός), έως ότου βρέθηκε....οαναπνευστήρας”, καταδεικνύει ότι στην περίπτωση του αναπνευστήρα έχουμενέα τάξη πραγμάτων: Ενώ δηλ. η ψυχή του “Εγκεφαλικά Νεκρού” (Ε.Ν.) έχει χωριστείοριστικά από το σώμα του (αυτό προσπαθεί να μας πει), τα όργανα του δότηεξακολουθούν να παραμένουν ζωντανά, χάρη....στον αναπνευστήρα(!) Καιερωτούμε: Είναι ή δεν είναι η ψυχήπου ζωογονεί και δίνει ζωτική δύναμη στα όργανα του σώματος (όπως άλλωστε δογματίζουν και οι άγιοι Πατέρεςτης Εκκλησίας μας); Μπορεί ο αναπνευστήρας να κάμει κάτι τέτοιο, απούσης τηςψυχής; Οι άγιοι Πατέρες δογματίζουν όχι,ο α.Μ. λέει ναι, και αν μπορεί ας τοαρνηθεί.
Ηέγκυος μητέρα - ένας “φυσικός αναπνευστήρας”:
Εκτός από την θεολογική πλευρά του θέματος,ας αναφέρουμε και ένα φυσικό, πρακτικό παράδειγμα: Για το κυοφορούμενο έμβρυοπου βρίσκεται μέσα στο αμνιακό υγρό, η έγκυος μητέρα επέχει θέση και λειτουργεί,αν θέλετε, σαν “ένας φυσικός αναπνευστήρας”, μέσω του ομφάλιου λώρου. Συμβαίνειόμως ενίοτε το βρέφος να αποθάνει κατάτην διάρκεια της κυοφορίας, οπόταν απότην στιγμή αυτή αρχίζει η διαδικασία της σήψης του σώματός του, προφανώς γιατί η ζωογονούσα αυτό ψυχή τουέχει ήδη αναχωρήσει. Κάνουμε λοιπόν τον εξής συλλογισμό: Στην περίπτωση αυτή,παρόλο που η μητέρα ήταν για το έμβρυο ο πιό τέλειος, ο πιο φυσικόςαναπνευστήρας, εντούτοις αδυνατούσενα κρατήσει ζωντανά τα όργανα του αποθανόντοςεμβρύου, όπως αδυνατούσε να διατηρήσει και την καρδιοαναπνευστική λειτουργίακαι κυκλοφορία του αίματός του. Ούτε και αυτή η ψυχή της μητέρας μπορούσε νακρατά ζωντανά τα όργανα του ήδη τεθνεότος εμβρύου, γιατί αυτό αποτελούσεξεχωριστική ψυχοσωματική οντότητα, ξεχωριστό πρόσωπο, ξεχωριστό άνθρωπο, τουοποίου η ιδία(=η δική του) ψυχή έχειήδη αναχωρήσει. Πώς λοιπόν ισχυρίζονται μερικοί, ότι ο τεχνικός αναπνευστήρας, που υποστηρίζει τον “εγκεφαλικά νεκρό” (καιπου δεν είναι τίποτα άλλο από ένα σκέτο μηχάνημα), μπορεί να κρατά ζωντανά ταόργανά του και να διατηρεί την καρδιοαναπνευστική λειτουργία και κυκλοφορία τουαίματός του, δεδομένης -ως αυτοί ισχυρίζονται- της αναχωρήσεως της ψυχής από τοσώμα του;
ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ αρ. 1:
Ολεγόμενος “Εγκεφαλικός θάνατος” δεν ταυτίζεται με τον Βιολογικό θάνατο.Ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος, σε ομιλία του που έκαμεστην Καβάλα, τον Μάιο του 2011, κατά την επίσημη επίσκεψή του στην ΙεράΜητρόπολη Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου, είπε, μεταξύ άλλων: “Η καρδία είναι τοκέντρον της ψυχής και της υπάρξεως, διό και ο καρδιακός θάνατος είναι ο όντωςθάνατος και όχι ο εγκεφαλικός”. Γιατί άραγε το είπε; Σίγουρα είχε τονλόγο του. Ο “Εγκεφαλικά Νεκρός”, λοιπόν, δεν είναι βιολογικά νεκρός, αλλά ζεί,διαφορετικά τα όργανά του δεν θα ήταν μεταμοσχεύσιμα. Ο αναπνευστήρας με κανένατρόπο δεν μπορεί να δώσει ζωή στα όργανα του σώματος, εάν η ψυχή έχει ήδηαναχωρήσει από το σώμα[2](Βιολογικός Θάνατος). Πολλές άλλες λειτουργίες του οργανισμού σε ένα“Εγκεφαλικά Νεκρό” άτομο προϋποθέτουν την σύζευξη και την εξακολούθησητης συνάφειας ψυχής και σώματος στο ενιαίο του πρόσωπο. Μόνο ημόνιμη παύση της κυκλοφορίας του αίματος μπορεί να θεωρηθεί ως γνήσιο κριτήριοτου θανάτου. Με κανένα τρόπο η Εκκλησία μπορεί να δεχθεί κλινικά καινομικά κατασκευάσματα “άλλων θανάτων”, όταν οι ασθενείς αυτοί εξακολουθούν ναζουν βιολογικά. Όταν αφαιρούμε τα όργανα από τον Ε.Ν. για να τα μεταμοσχεύσουμεσε άλλον, στην ουσία τον σκοτώνουμε, διαπράττοντας φόνο εκ προμελέτης.Σ’ αυτό ενέχονται ο μεταμοσχευτής ιατρός, ο συγγενής του Ε.Ν. που υπέγραψε τηνσυναίνεση ή ο ίδιος ο Ε.Ν. εάν είχε δηλώσει προηγουμένως δωρητής οργάνων(οπόταν του καταλογίζεται ως αυτοκτονία). Η Εκκλησία οφείλει, σ’ αυτές τιςπεριπτώσεις, να επιβάλλει αυστηρά επιτίμια στους τοιουτοτρόπως θανασίμωςαμαρτάνοντας, δεδομένου ότι θα έχει προηγουμένως ενημερώσει καταλλήλως τουςπιστούς της[3].
ΕΝΣΤΑΣΗ αρ. 2:
«Παράταση ζωής ή παρεμπόδιση θανάτου;(Ζωή και επιβίωση)»
Εδώ, ο α.Μ. παίζει και φιλοσοφεί με τιςλέξεις. Αντιδιαστέλλει την “παράταση ζωής” από την “παρεμπόδισητου θανάτου”, ενώ στην ουσία είναι ταυτόσημα. Γιατί, η παρεμπόδιση τουθανάτου εξυπακούει την παράταση της ζωής. Και την μεν παράταση ζωής καλεί ζωή,την δε παρεμπόδιση του θανάτου αποκαλεί καταφρονητικά επιβίωση(!). Και συνεχίζει:
«Η ποιότητα ζωής πρέπει να είναι συμβατή μετην επιβίωση. Η φύση δέχεται ζωή μόνο με συγκεκριμένες προδιαγραφές ποιότητος.Σήμερα επιβάλλουμε την επιβίωση με όρους απαράδεκτης ποιότητος. Άλλο επιβίωσηκαι άλλο ζωή».
Αν δηλ. δεν υπάρχει και δεν μπορούμε ναπροσφέρουμε “ποιότητα ζωής”, τότε -γράφει ο α.Μ.- “είναι απαράδεκτο να επιβάλλουμετην επιβίωση”. Λυπούμαι,αλλ’ αν πρέπει να ονομαστεί κάτι ως απαράδεκτο,τούτο είναι η θέση αυτή του Σεβασμιωτάτου! Τι άλλο μπορεί να είναι αυτό παρά καθαρήθέση ευθανασίας; Κι όμως, ηστέρηση ποιότητας ζωής φέρνει συχνά ποιότηταψυχής! Η αγία Γραφή, με το στόμα του αποστόλου Παύλου, μας μιλά ξεκάθαραγια το θέμα αυτό: “ει και ο έξω ημών άνθρωπος διαφθείρεται, αλλ’ ο έσωθενανακαινούται ημέρα και ημέρα”. Έπειτα,αυτό δεν είναι το λειτούργημα και ιερό καθήκον των ιατρών και ειδικότερα τωνεντατικολόγων; Να κρατούν δηλ. τον άνθρωπο όσο μπορούν στη ζωή;
(Στα λόγια αυτά του Σεβασμιωτάτου, “σήμεραεπιβάλλουμε την επιβίωση με όρους απαράδεκτης ποιότητος”, θα κάμω μιαπαρένθεση. Θα εξιστορήσω κάτι από την προσωπική μου εμπειρία, που καταδεικνύει,πόσο όμορφα έρχονται τα πράγματα και πόσο όμορφα νοιώθει ο άνθρωπος, όταν αφήνειτον Θεό να επεμβαίνει στην ζωή του, κυρίως σε σοβαρά θέματα, όπως είναι αυτάπου άπτονται της ζωής και του θανάτου):
Μιαπροσωπική εμπειρία:
Ησαρκική μου μητέρα είχε υποστεί σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο και νοσηλευόταν στοΓενικό Νοσοκομείο Λεμεσού. Δεν έφτανε αυτό, άρχισε μετά γάγγραινα στα πόδιατης. Οι γιατροί γνωμάτευσαν ότι αν δεν κοπούν και τα δυό της πόδια μέχρι τογόνατο, θα πεθάνει από γάγγραινα. Κατόπιν αυτού τα αδέλφια μου επικοινώνησαντηλεφωνικώς μαζί μου στο Μοναστήρι, για να πάρουν την γνώμη μου. Εν τω μεταξύ,από τους συγγενείς ακούγονταν διάφορα, όπως, “μα είστε τρελλοί; αφίστε την ναπεθάνει”. Καθώς επίσης, “είστε δειλοί που δεν την αφήνετε να πεθάνει”. (Πού ναήξεραν οι καϋμένοι πως δειλοί ήσαν αυτοί, που δεν μπορούσαν να φανταστούν τηνμητέρα μου χωρίς πόδια!). Εγώ τους μίλησα ξεκάθαρα: “Έχουμε καθήκον να κρατήσουμε την μητέρα όσο μπορούμε, και όσοεπιτρέψει ο Θεός, στην ζωή!”
Μου άκουσαν λοιπόν και το μεσημέρι μου ξανατηλεφώνησαν ότιυπέγραψαν, δίνοντας το πράσινο φως στους χειρούργους, και ότι το ίδιο απόγευμαθα της έκοβαν τα πόδια. Τους είπα, ότι θα πήγαινα σε λίγο να της κάμω Παράκληση.Σε σχετικό σχόλιο που μου έκαμαν, τους απάντησα ότι “θα παρακαλέσω τον Θεό ναδώσει εκείνο, που Αυτός θα κρίνει ως το καλύτερο”. Τελικά -δεν ξέρω για ποιόλόγο- ο ακρωτηριασμός αναβλήθηκε για το επόμενο πρωΐ.
Τι το μετά ταύτα...; Το βράδυ της ίδια ημέρας η μητέρα πέθανε!... Θαύμασα την αγαθή Πρόνοια του Θεού! Είπα στααδέλφια μου: “Ο καλός Θεός, και η καλή μητέρα, βλέποντας την καλή σαςπροαίρεση, που τα αφήσετε όλα στην αγαθή βούλησή Του, χωρίς εσείς να επεμβείτεαυτόβουλα, επενέβη με τον τρόπο αυτό.Γιατί, αν εσείς δεν αποφασίζατε να δώσετε το πράσινο φως στους γιατρούς, για ναπροχωρήσουν στον ακρωτηριασμό, σίγουρα η μητέρα θα πέθαινε από γάγγραινα. Μετάθα σας ενοχλούσε ο λογισμός ότι την αφίσατε να πεθάνει. Αν πάλιν, μετά τηνυπογραφή σας, οι γιατροί προχωρούσαν στον ακρωτηριασμό, σίγουρα η μητέρα δεν θαπήγαινε χρόνια. Σε κάποιο χρονικό διάστημα η μητέρα θα πέθαινε. Και πάλιν όμωςο λογισμός θα σας ενοχλούσε, λέγοντάς σας, ότι πέθανε γιατί τηνκακομεταχειριστήκατε κόβοντάς της τα πόδια. Έτσι ο καλός Θεός βρήκε την χρυσήτομή και η μητέρα πέθανε από μόνη της φυσιολογικά.Μου δήλωσαν μετά τα αδέλφια μου, καθώς με ευχαριστούσαν, ότι ένοιωθαν όμορφαπου ενήργησαν κατά συνείδηση και άφησαν τα πάντα στο θέλημα του Θεού, αφούπροηγουμένως έκαμαν οι ίδιοι ό,τι ανθρωπίνως μπορούσαν!
Ποιά θέση μπορεί να έχειεδώ η ευθανασιακή ρήτρα του α.Μ., “η ποιότητα ζωής πρέπει να είναι συμβατή μετην επιβίωση. Η φύση δέχεται ζωή μόνο με συγκεκριμένες προδιαγραφές ποιότητος.Σήμερα επιβάλλουμε την επιβίωση με όρους απαράδεκτης ποιότητος”;Καταλαβαίνουμε, λοιπόν, γιατί κρατήσαμε την στάση αυτή, στο περιστατικό τηςμητέρας που αναφέραμε, αντίθετα με το τι μας προβάλλει ο α.Μ.!
Στέρησηποιότητας ζωής, αλλά πλούσια ποιότητας ψυχής:
Ο μέγας τη ασκήσει π. Παΐσιος ο Αγιορείτηςείχε πει κάποτε χαρακτηριστικά: “Δεν είδα τόση ωφέλεια από την άσκηση που έκανα στο Σινά, όσο από την παραμονή μουστο κρεββάτι του πόνου, μέσα στο Νοσοκομείο!”
Αλλάκαι ο απόστολος Παύλος, στην Β’προς Κορινθίους επιστολή του (κεφ. ΙΒ’,στίχ. 10) διετράνωνε: “διό ευδοκώ εν ασθενείαις....όταν γαρ ασθενώ, τότε δυνατός ειμι”. Στην ίδια επιστολή του (κεφ. Δ’, στίχ. 7-18) μας παρέχει ένααριστούργημα πίστεως, που οφείλουμε κι εμείς, κατά μίμηση του αποστόλου να εφαρμόζουμε, όταν το καλεί η περίσταση:“Έχομενδε τον θησαυρόν τούτον εν οστρακίνοις σκεύεσιν, ίνα η υπερβολή της δυνάμεωςή του Θεού και μη εξ ημών, εν παντί θλιβόμενοι αλλ’ ου στενοχωρούμενοι,απορούμενοι αλλ’ ουκ εξαπορούμενοι, διωκόμενοι αλλ’ ουκ εγκαταλειπόμενοι,καταβαλλόμενοι αλλ’ ουκ απολλύμενοι, πάντοτε την νέκρωσιν του Κυρίου Ιησού εν τω σώματι περιφέροντες, ίνα και η ζωήτου Ιησού εν τω σώματι ημώνφανερωθή.....Έχοντες δε το αυτό πνεύμα της πίστεως κατά το γεγραμμένον,επίστευσα, διό ελάλησα, και ημείς πιστεύομεν, διο και λαλούμεν.....Διο ουκεκκακούμεν, αλλ’ ει και ο έξω ημώνάνθρωπος διαφθείρεται, αλλ’ ο έσωθεν ανακαινούται ημέρα και ημέρα. το γαρπαραυτίκα ελαφρόν της θλίψεως ημών καθ’ υπερβολήν εις υπερβολήν αιώνιον βάροςδόξης κατεργάζεται ημίν, μη σκοπούντων ημών τα βλεπόμενα, αλλά τα μη βλεπόμενα.τα γαρ βλεπόμενα πρόσκαιρα, τα δε μη βλεπόμενα αιώνια.”
Η στέρηση άρα “ποιότηταςζωής” μπορεί να επιφέρει, κατά τον απ. Παύλο, ποιότητα ψυχής και “ανακαινισμότου έσω ανθρώπου”, ο οποίος μας επιφυλάσσει εις το μέλλον “καθ’ υπερβολήν εις υπερβολήν αιώνιον βάροςδόξης”.....
Συνέχειαμε τον α.Μ.:
Αλλ’ ας επανέλθουμε στο προκείμενο. Γράφειπιο κάτω ο Σεβασμιώτατος: «Aν δεχθούμε για τους εγκεφαλικά νεκρούςότι η κατάστασή τους είναι μή αναστρέψιμη, η απώλεια συνείδησης οριστική και ηδιατήρηση του ασθενούς στη ζωή μόνο μηχανικά κατορθωτή, τότε ο αναπνευστήραςστην περίπτωσή τους δεν δίνει ζωή αλλά επιβίωση, παρεμποδίζει το θάνατο».
Εδώ, παραδέχεται ο Σεβασμιώτατος ότι ο Ε.Ν. είναι ζωντανός(!), αφού του "παρεμποδίζουμε τον θάνατο".(Οι φάσεις και οι αντιφάσεις εναλλάσσονται.....και το παιγνίδι με τις λέξειςσυνεχίζεται): Στην περίπτωση, λέει, του αναπνευστήρα, δεν δίνουμε ζωή(παράταση), αλλά εμποδίζουμε το θάνατο, εμποδίζουμε δηλ. τον άνθρωπο ναπεθάνει. Και συνεχίζει:
«Η μηχανική υποστήριξη τότε μόνο έχει λόγο,όταν χαρίζει ελπίδα και προοπτική ζωής. Όταν ο ασθενής μπορεί να αυτονομηθείκαι επανέλθει. Επιβίωση χωρίς προοπτική ζωής είναι προσκόλληση στα γήινα,άρνηση αιωνιότητος και απόρριψη της ευεργετικής για την ψυχή διάστασης τουγεγονότος του θανάτου».
Ο α.Μ. συνεχίζει να αγωνίζεται έντεχνα μεσοφιστείες και φράσεις που “κνήθουν την ακοήν”, και με ένα τέλειο ‘marketing’ προσπαθεί να κάμειπλύση εγκεφάλου, με απώτερο σκοπό την εξασφάλιση των οργάνων τών χωρίς “προοπτικήζωής” ατόμων(!): Άν, λέγει, ο ασθενής έχει ελπίδα και προοπτική ζωής (εννοείζωή με δραστηριότητα) τότε έχει λόγο και ο αναπνευστήρας. Διαφορετικά, θαπρέπει η μηχανική υποστήριξη (ο αναπνευστήρας) να διακοπεί, αφού βεβαίωςπροηγουμένως θα έχουν αφαιρέσει τα όργανα του ασθενή, αφήνοντας πίσω ένακυριολεκτικά άμορφο τέρας[4](!) Για τόνομα του Θεού!... Αν κάποιοςνομίζει πως δεν έχει “προσκόλληση στά γήινα”, δεν“αρνείται την αιωνιότητα”, ούτε “και απορρίπτει την ευεργετική για την ψυχήτου διάσταση του θανάτου”, μπορεί, άν θέλει, να θέσει από τώρα τέρμαστην ζωή του. Δεν έχει όμως κανένααπολύτως δικαίωμα να επιβάλει την θέση του αυτή για τα άτομα που, κατά τηνέκφρασή του, “δεν έχουν προοπτική ζωής”(!)
Και τώρα έρχεται το φυσιολογικό ερώτημα:Ποιός είναι ο αρμόδιος, οοποίος θα καθορίσει πότε να διακοπείη μηχανική υποστήριξη αυτών, που κατά τον α.Μ. δεν έχουν προοπτική ζωής; Ποιός είναι εκείνος που θα καθορίσει πότε πρέπει να αποθάνει έναςτέτοιος ασθενής; Μήπως ο εντατικολόγος; Μήπως ο θεράπων ιατρός; Μήπως οαναισθησιολόγος; Μήπως ο νευρολόγος; Μήπως ο μεταμοσχευτής; Ή μήπως εκείνοςπου, στηριζόμενος σε μια δική του ‘βιοηθική’, προωθεί, συμβουλεύει, φιλοσοφείκαι δογματίζει ότι: “η μηχανική υποστήριξη τότε μόνο έχει λόγο, όταν χαρίζει ελπίδα καιπροοπτική ζωής. Όταν ο ασθενής μπορεί να αυτονομηθεί και επανέλθει. Επιβίωσηχωρίς προοπτική ζωής.....”. Γι’ αυτό και πρέπει επειγόντως να δώσουμε εμείς.....τέλος στην ζωή του,σταματώντας την “παρεμπόδιση του θανάτου του”(!). Ο ίδιος είναι ένας άχρηστοςγια την κοινωνία. Το μόνο χρήσιμο που έχει είναι....τα όργανά του. Αυτά να πάρουμεστέλνοντας τον ίδιο στην “αιωνιότητα”. Όσο για τους συγγενείςτου δότη, έχουμε λόγο για να τους καθησυχάσουμε την συνείδησή τους: “ Eπιβίωση χωρίς προοπτική ζωήςείναι προσκόλληση στα γήινα, άρνηση αιωνιότητος και απόρριψη της ευεργετικήςγια την ψυχή διάστασης του γεγονότος του θανάτου.”
Όμως οι Άγιοι Πατέρες δεν φαίνεται νασυμφωνούν με τον α.Μ. Ας δούμε, μέσα από την Ιερή Υμνογραφία, ποιόν αυτοί θεωρούν ως τον μόνον αρμόδιο που θα καθορίσει το βιολογικό τέλος εκάστου ανθρώπου.Διαβάζουμε λοιπόν: (i)“Ίδετε, ίδετε, ότι εγώ ειμι ο Θεόςυμών, ο δικαία κρίσει, πήξας όρους(=όρια) της ζωής, ο εις αφθαρσίαν, εκ φθοράς προσλαβόμενος, πάντας τουςκοιμηθέντας, επ’ ελπίδι αιωνίου αναστάσεως”. (ii)“Όρους τηςζωής ημών ο δους, διό τους αφυπνώσαντας εκ της του βίου νυκτός, ημέραςανεσπέρου, υιούς δείξον, Κύριε”. (iii)“Βάθει των κριμάτωνσου Χριστέ, πανσόφως συ προώρισας, εκάστουτέλος ζωής, τον όρον (=πότεδηλ. να αποθάνει) και τον τρόπον(=με ποιό τρόπο θα αποθάνει)· διό ουςεκάλυψε τάφος, εν πάση χώρα, εν τη κρίσει, σώσον Πανοικτίρμον.” (iv)“Οίδας, τα πάντα βλέπεις, καθοράς καιγινώσκεις, βροτών τα πλήθη, και το της ζωής εκάστου πέρας (=τέλος),πάσι δίδου την των εγκλημάτων λύτρωσιν” (v)“ Συμόνος έγνωκας, ως πάντων Κύριος, τας θανάτου εφόδους, μέτρα ζωής και το πέραςπάντων βροτών· διό οικτείρησον και νυν, τους σους δούλους υπεράγαθε.” (vi)Ο Θεόςεστιν “ο θανάτου έχων και ζωής πάσαν την εξουσίαν”. (vii)Ούτοςορίζει “τα όρια της ζωής εκάστου ανθρώπου” και “τη προστάξει Αυτού οι άνθρωποι μεθίστανται εκ γης”. “ΘείαΑυτού βουλήσει” και “τω Αυτούνεύματι” οι άνθρωποι αναχωρούνενθάδε. (viii)Ούτος εστίν ο “δικαία προνοία εκ του βίου του φθαρτού, προς άφθαρτον ζωήν μεταβιβάζων τους δούλους Αυτού”. Και (ix)“θείω βουλήματιψυχή εκ του σώματος βιαίως χωρίζεται καιεκ της αρμονίας και της συμφυΐας οφυσικώτατος δεσμός αποτέμνεται”».Κατόπιν τούτων, ας σηκώσουμε όλοι τα χέρια μας πάνω...., “μηδέν κακόν πράξαντεςεις ουδένα!” και αφήνοντες τα πάντα “τω θείω αυτού βουλήματι”.
ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ αρ. 2:
Απόόσα είδαμε, Κύριος της ζωής και του θανάτου είναι μόνον ο Θεός. Ο Θεόςορίζει τα “όρια της ζωής εκάστου ανθρώπου”, από την πρώτη στιγμή της σύλληψήςτου (που είναι το εμψυχωμένο ζυγωτό), μέχρι και την τελευταία του στιγμή (πουθα σταματήσει η καρδία του). Ο κάθε άνθρωπος, ως εικόνα του Θεού, είναι κατάπάντα αξιοσέβαστος, όπως αξιοσέβαστη και εξαιρετικά πολύτιμη είναι και η ζωήτου. Γιατί, ενόσω ο άνθρωπος ζει, είναι δεκτικός μετανοίας. Και,κατά τον άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο, γι’ αυτό μας κρατά στην ζωή ο Θεός, για ναμετανοούμε. Έτσι κι εμείς (ιατροί, ασθενείς, συγγενείς των ασθενών), έχουμειερόν καθήκον και υποχρέωση όσο μπορούμε και όσο εξαρτάται από μάς να κρατούμεστην ζωή τον όποιον ασθενή, σ’ όποιο στάδιο και σ’ όποια “ποιότητα” ζωής κι αν ευρίσκεται.Κάθε εναντίωση σ’ αυτό, αποτελεί αυθαίρετη αρπαγή των δικαιωμάτων τού Θεού καιύβρη κατ’ Αυτού, η οποία σύντομα θα λάβει “ένδικον μισθαποδοσίαν, (και)....πώς ημείς εκφευξόμεθα τηλικαύτης αμελήσαντεςσωτηρίας;”
ΕΝΣΤΑΣΗ αρ. 3:
«Η δια της βίας προσπάθεια διατήρησης στηζωή αποτελεί έκφραση της ανάγκης για αθανασία των ανθρώπων αλλά, ότανπεριορίζεται μόνο στο βιολογικό επίπεδο, είναι απόδειξη ολιγοπιστίας καιεπιγειότητος. Όπως δεν δικαιούμεθα να επισπεύσουμε τον θάνατο, δεν δικαιούμεθακαι να τον παρατείνουμε. Οφείλουμε νατον αποδεχθούμε και να τον σεβασθούμε.»
“Όπωςδεν δικαιούμεθα να επισπεύσουμε τον θάνατο, δεν δικαιούμεθα και να τονπαρατείνουμε”. Ο α.Μ. φτιάχνεισοφιστικές δικές του φράσεις και έννοιες, με ξεκάθαρο απώτερο σκοπό: Ναπαίρνομε τα όργανα του βαριά ασθενή, σκοτώνοντάςτον, χωρίς να έχουμε οποιοδήποτε συνειδησιακό πρόβλημα, αφού (ούτως ήάλλως) δεν είχαμε το δικαίωμα να του παρατείνουμε τον θάνατο. “Όπως δεν δικαιούμεθα να επισπεύσουμε τονθάνατο, δεν δικαιούμεθα και να τον παρατείνουμε”.Η φράση όμως αυτή, καθ’ εαυτήν, αντιφάσκει στον ίδιο τον εαυτό της. Γιατί, ανδεν έχουμε το δικαίωμα να παρατείνουμε τον θάνατο σ’ ένα βαριά ασθενή, σημαίνειτον αφήνουμε να πεθάνει, επισπεύδοντας έτσι τον θάνατό του. Αυτό όμως έρχεταισε αντίφαση με το πρώτο μέρος της φράσης, που λέγει ότι “δεν δικαιούμεθα να τουεπισπεύσουμε τον θάνατο”. Δυστυχώς τα λόγια αυτά του α.Μ. δεν έχουνκαμιά συνοχή ή συνέπεια. Έπειτα, από πού αντλεί ο Σεβασμιώτατος την θέση τουαυτή, ότι “δεν δικαιούμεθα να παρατείνουμε τον θάνατο” του ανθρώπου; Ανέτσι έχουν τα πράγματα, ποιός είναι τότε ο ρόλος και το έργο των ιατρών; Άς το ακούσουν αυτό όλοι οι γιατροί και ιδιαίτερα οι εντατικολόγοι: Καλά θα κάνουν, άν δενθέλουν να χαρακτηρισθούν από τον α.Μ. ως “ολιγόπιστοι” και φίλοι “τηςεπιγειότητος”, καλά θα κάνουν να αφήσουν την εντατικολογία, νασταματήσουν ν’ασχολούνται με τους βαριάς μορφής ασθενείς, αφήνοντάς τους να αποθάνουνκαι να ασχολούνται στο εξής με πιο ‘αξιοπρεπείς’ ασθενείς! Δεν έχουν, λέει, δικαίωμα ναπαρατείνουν τη ζωή τους[5].Μα πώς μπορεί να μιλά με αυτό τον τρόπο ένας Ιεράρχης!!!
ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ αρ. 3:
ΟΘεός έδωσε στον άνθρωπο το ανεκτίμητο και αποκλειστικό για τον καθένα δώρο τηςζωής. Επειδή όμως διά του ενός ανθρώπου (του Αδάμ) η αμαρτία εισέβαλεν εις τονκόσμο και διά της αμαρτίας εισέβαλε και ο θάνατος, όχι μόνο στον Αδάμ αλλά καισε όλους τους ανθρώπους, έδωσεν ο Θεός τα φάρμακα και τους ιατρούς,ως αντίδοτα του θανάτου, ώστε να κρατείται με αυτά ο άνθρωπος στην ζωή, όσοβέβαια εξαρτάται από αυτόν. Λέγει ο Ιδιος ο Θεός στην Σοφία Σειράχ: «Τίμα ιατρόν....καιγαρ αυτόν έκτισε Κύριος· παρά γαρ Υψίστου εστίν ίασις... Κύριος έκτισεν εκγης φάρμακα, και ανήρ φρόνιμος ου προσοχθιεί (=δεν θα αποστραφεί) αυτοίς.... Τέκνον, εν αρρωστήματί σου μηπαράβλεπε, αλλ᾿ εύξαι Κυρίω, και αυτός ιάσεταί σε.... Ιατρώ δος τόπον (=επίτρεψέ του να σου ασκήσει θεραπεία), και γαρ αυτόν έκτισε Κύριος, και μη αποστήτωσου, και γαρ αυτού χρεία». Όταν ο θάνατος έρχεται κατόπιν βουλής του Θεού,θα πρέπει εμείς να τον αποδεχόμαστε, έχοντας εμπιστοσύνη στην σωστική πρόνοιατου Κυρίου. Όταν όμως ο θάνατος επισυμβαίνει ένεκα δικής μας ανθρωπίνηςυπαιτιότητος, είτε με την δική μας θέληση είτε λόγω δικής μας αμέλειας καιαδιαφορίας, τότε έχουμε ενεργητικό θάνατο, ο οποίος όταν αναφέρεται στονπλησίον είναι φόνος (ανθρωποκτονία), όταν δε αναφέρεται σε μας τουςιδίους είναι αυτοκτονία. Και τα δύο θεωρούνται βαριά θανάσιμααμαρτήματα, τα οποία μας καθιστούν εχθρούς απέναντι στον Θεό και τιμωρούνται,τόσο κατά την παρούσα ζωή, πολύ δε περισσότερο στην άλλη ζωή αιωνίως, εάνθετέον δεν προηγηθεί αληθινή και έμπρακτη μετάνοια γι’ αυτά.
[1](α) Ελεύθεροι από το Γονιδίωμα. Προσεγγίσεις Ορθόδοξης Βιοηθικής. (Αρχιμ.Νικολάου Χατζηνικολάου). Κέντρο Βιοϊατρικής Ηθικής και Δεοντολογίας. (β)“ΑλλήλωνΜέλη”. Οι Μεταμοσχεύσεις στο Φως της Ορθόδοξης Θεολογίας και Ζωής. (Νικολάου Μητροπολίτου Μεσογαίας καιΛαυρεωτικής). Κέντρο Βιοϊατρικής Ηθικής και Δεοντολογίας. Αθήνα 2005.
[2]Στην περίπτωση που η καρδία παύσει να κτυπά, μόνο πολύ λίγος χρόνος διατίθεταιγια να ανακτηθούν τα όργανα του δότη, μόλις 30 έως 45 λεπτά. Η μεταμόσχευσηοργάνων από δότες που μέσα σ’ αυτό το διάστημα σταμάτησε η καρδία τους, είναισυνήθως λιγότερο επιτυχής από ότι η μεταμόσχευση από τους “εγκεφαλικά νεκρούς”,των οποίων η καρδιά ακόμα χτυπά. Ο τρόπος αυτός χρησιμοποιείται κατά κύριο λόγοσε μεταμοσχεύσεις νεφρού, αν και πολύ περιορισμένη εμπειρία δείχνει ότι ημέθοδος αυτή μπορεί να χρησιμοποιηθεί για μεταμόσχευση ήπατος, πνευμόνων καιπαγκρέατος. Και τούτο γιατί τα αλλομοσχεύματα από δότες που μέσα σ’ αυτό τοδιάστημα σταμάτησε η καρδία τους είναι από την φύση τους πολύ αδύνατα και φτωχάσε βιωσιμότητα (‘there is an increased incidence of poor initial allograftfunction’). Για περισσότερα βλ. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ αρ. 7.3
[3]Βεβαίως, ένοχοι βαρυτέρας αμαρτίας είναι όσοι προπαγανδίζουν τις μεταμοσχεύσειςκαι τον λεγόμενο “εγκεφαλικό θάνατο” (το σατανικό αυτό “νομικό κατασκεύασμα”),κάνοντας παράλληλα εκστρατεία για εξεύρεση ανθρωπίνων οργάνων προς πλήρωση τηςδεξαμενής των μοσχευμάτων. Δεν διστάζουν μάλιστα αυτοί να επικαλούνται την ΑγίαΓραφή και την Εκκλησία με λόγους ψευδείς και παραπλανητικούς. “Oίτινες το δικαίωμα του Θεού επιγνόντες, ότι οι τα τοιαύταπράσσοντες άξιοι θανάτου εισίν (“πάντεςγαρ οι λαβόντες μάχαιραν εν μαχαίρα αποθανούνται”),ου μόνον αυτά ποιούσιν, αλλά και συνευδοκούσιτοις πράσσουσι”. Γνωρίζει ασφαλώς ο α.Μ. ότι η ανθρωποκτονία (σ’ όποιο στάδιοκαι σε όποια ποιότητα ζωής κι ανευρίσκεται ο δότης -βλ. ΕΝΣΤΑΣΗαρ.2- αποτελεί θανάσιμο αμάρτημα καιείναι κωλυτικό/καθαιρετικό της ιερωσύνης. Δεν συνειδητοποιεί λοιπόν ο ίδιος ότιμε τα όσα λέει, γράφει και κάνει καθιστά τον εαυτό του υπόδικο καθαιρέσεως; Γιατί, με την προπαγάνδα που οι ίδιοι ασκούν,οι ανθρωποκτονίες (διά μέσου της δόσης οργάνων) σήμερα, δυστυχώς, δίνουν καιπαίρνουν....
[4]Μου είπε χαρακτηριστικά ένας Διευθυντής Παθολογικού Τμήματος: “Να δεις, πάτερ,όταν εξασφαλιστεί η άδεια για αφαίρεση οργάνων από ασθενή, πώς κατεβαίνουν οιμεταμοσχευτές όπως τα γεράκια....Άλλοςνα αρπάξει την καρδία, άλλος τα μάτια, άλλος το συκώτι, άλλος τους νεφρούς,άλλος άλλα....”
[5]Αυτό το ‘δεν έχουν δικαίωμα ναπαρατείνουν τη ζωή τους’, ισχύει ασφαλώς (κατά τον α.Μ.) και για τουςσυγγενείς των ούτω καλουμένων ‘εγκεφαλικά νεκρών(;)’, οι οποίοι ορθά αρνούνταινα υπογράψουν την δόση των οργάνων του συγγενούς των προσώπου. Δεν φτάνει,δηλαδή, που οι πιστοί μας, μέσα στονπόνο και την αγωνία τους για τον βαρειά άρρωστό τους, δέχονται μεγάλοψυχολογικό πόλεμο από τους ασυνείδητους υποστηρικτές της δόσεως των οργάνων,δέχονται όμοια πόλεμο και από φορείς της Εκκλησίας (αν είναι δυνατόν) οι οποίοιδεν διστάζουν να αποκαλούν τους τοιούτους συγγενείς των ασθενών, “ολιγόπιστους”και φίλους της “επιγειότητος”! Φρονούμεν ότι η Εκκλησία οφείλει να επιδείξει το κανονικότης κύρος και την πρέπουσα αυστηρότητα έναντι των προσώπων αυτών.
(Τέλος Μέρους Α')
Για να διαβάσετε τις υπόλοιπες ενότητες πατήστε : Αυτά που δεν σας είπαν για τις μεταμοσχεύσεις
Για ολόκληρο το αρχείο για κατέβασμα σε μορφή pdf και εκτύπωση πατήστε ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΑΣ ΕΙΠΑΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΙΣ
Ως διαχείριση των "Αναβάσεων" ευχαριστούμε θερμά τον Πρωτοσύγκελλο π. Δαμασκηνό για την εμπιστοσύνη και την άδεια δημοσιεύσεως του συγγράμματός του.
Τα επόμενα μέρη θα ολοκληρωθούν σε 3 καθημερινές δημοσιεύσεις, και σε κάθε μία από αυτές θα υπάρχει και ολόκληρο το σύγγραμμα σε μορφή pdf για κατέβασμα και εύκολη εκτύπωση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου