Ἡ ζωή ἐν τῇ Ἐκκλησία εἶναι ζωή ἐν ἀδιαλείπτῳ κοινωνίᾳ μετά τοῦ Θεοῦ, διά τῆς ἀδιαλείπτου προσευχῆς καί πνευματικῆς μελέτης.

 

Β΄ ΜΕΡΟΣ

Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

1)Ἡ ζωή στήν Ἐκκλησία.

 

Η) Ἡ ζωή ἐν τῇ Ἐκκλησία εἶναι ζωή ἐν ἀδιαλείπτῳ κοινωνίᾳ μετά τοῦ Θεοῦ, διά τῆς ἀδιαλείπτου προσευχῆς καί πνευματικῆς μελέτης.

Στήν Ἐκκλησία, ὅλα τά μέλη Της, ἀσκοῦμε τήν ἀδιάλειπτη προσευχή καί τήν μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί τῶν ἔργων τῶν ἁγίων Πατέρων. Σπουδάζομε, σύμφωνα μέ τήν χαριτωμένη ὁρολογία τοῦ π. Πορφυρίου, στό «Πανεπιστήμιο τῆς Ἐκκλησίας»¹¹⁶. Μέ τήν ἀδιάλειπτη προσευχή ἀγαπᾶμε τόν Θεό, καί ὁ νοῦς μας γίνεται νήφων (=γρηγορών) καί εὐλύγιστος. «Ἡ εὐλυγισία τοῦ νοῦ», παρατηροῦσε ὁ Γέροντας, «ἔρχεται ἀπ' τήν ἐγρήγορση. Ἐγρήγορση εἶναι ὁ ἔρως γιά τόν Θεό»¹¹⁷. Ὅ,τι σκεπτόμαστε αὐτό καί ἀγαπᾶμε. Ὅταν σκεπτόμαστε τόν Χριστό καί προσευχόμαστε, τότε σιγά- σιγά θά Τόν ἀγαπήσουμε.

«Μνήμη Θεοῦ», ἔλεγε ὁ Γέροντας, «θ' ἀποκτήσετε μέ τήν εὐχή, «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ...», μέ τίς προσευχές τῆς Ἐκκλησίας, μέ τούς ὕμνους, μέ τό νά φέρνετε στόν νοῦ σας τίς ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ καί χωρία ἀπ΄ τήν Ἁγία Γραφή κι ἀπό ἄλλα πνευματικά βιβλία»¹¹⁸.

Θ) Ἡ ζωή ἐν τῇ Ἐκκλησία εἶναι ζωή ἐν τῇ Βασιλείᾳ τοῦ Θεοῦ, εἶναι ζωή θριαμβική, δοξολογητική, χαρούμενη.

Στήν Ἐκκλησία ζοῦμε ἀπό τώρα τό μυστήριο τοῦ ὀγδόου αἰῶνα, δηλαδή τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Στή λατρεία καί μάλιστα στή Θεία Λειτουργία ζοῦμε τόν Παράδεισο ἀπό τώρα. «Ἡ ἀγάπη, ἡ λατρεία πρός τόν Θεό, ἡ λαχτάρα, ἡ ἕνωσις μετά τοῦ Θεοῦ, ἡ ἕνωσις μετά τῆς Ἐκκλησίας», δίδασκε ὁ μακαριστός π. Πορφύριος «εἶναι ὁ ἐπί γῆς Παράδεισος»¹¹⁹. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι πλασμένος γιά νά λειτουργεῖ¹²⁰. Ἔχει τό ἱερατικό ἀξίωμα, τήν γενική ἱερωσύνη καί καλεῖται νά ζεῖ λειτουργικά, εὐχαριστιακά, δοξολογητικά,ὡς ἐπίγειος ἄγγελος. «Ὁ Θεός θέλει», ἔλεγε ὁ Γέροντας, νά ὁμοιωθοῦμε μέ τούς ἀγγέλους»¹²¹. Ὡς ἱερέας ὅλης τῆς κτίσεως πρέπει νά προσφέρει εὐχαριστιακά τά πάντα, καθώς καί τόν ἑαυτό του, στόν Πανάγαθο Θεό¹²².

Ὅταν ζεῖ ἔτσι, δηλαδή λατρευτικά, εὐχαριστιακά, τότε βιώνει τόν Παράδεισο. Λατρεία σημαίνει ἀγάπη στόν μέγιστο βαθμό. Ὅποιος μετέχει οὐσιαστικά καί ζεῖ τήν λατρευτική ζωή τῆς Ἐκκλησίας, αὐτός ἀγαπᾶ τόν Χριστό στόν μέγιστο βαθμό. Αὐτός τότε ζεῖ τόν Χριστό, ζεῖ δηλαδή μέσα στόν Παράδεισο. Ἔλεγε, γεμᾶτος ἐνθουσιασμό ὁ Γέροντας: «Ὅποιος ζεῖ τόν Χριστό, γίνεται ἕνα μαζί Του, μέ τήν Ἐκκλησία Του. Ζεῖ μία τρέλα! Ἡ ζωή αὐτή εἶναι...χαρά, εἶναι φῶς, εἶναι ἀγαλλίαση...εἶναι ἡ ζωή τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ζωή τοῦ Εὐαγγελίου, ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ»¹²³.

Ἡ ζωή ἐντός τῆς Ἐκκλησίας εἶναι πρόγευση τῆς ἀθανασίας, κατάργηση τοῦ θανάτου, τοῦ διαβόλου καί τῆς Κολάσεως. Ὁ Γέροντας θριαμβευτικά διεκήρυττε: «Εἶμαι αἰώνιος!». Στήν Ἁγία Μας Ἐκκλησία μετέχουμε τῶν Ἁγίων Μυστηρίων καί κοινωνοῦμε «εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καί εἰς ζωήν αἰώνιον». Πορευόμαστε ἔτσι χαρούμενα, δοξολογητικά καί θριαμβευτικά πρός τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ πού ἔρχεται καί ἤδη ἦλθε...«Ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντός ἡμῶν ἐστί»¹²⁴ καἰ ἐμεῖς ἐντός Της. Ἡ Ἐκκλησία καί ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ταυτίζονται.

Ἡ πίστις, ὁ Θεῖος Ἔρωτας, ἡ ζωή «ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ», κάνει τόν ἄνθρωπο νά μήν αἰσθάνεται τόν σωματικό πόνο. Αὐτό συνέβαινε στούς ἁγίους μάρτυρες, ὅταν τούς βασάνιζαν ποικιλότροπα. Ὁ Γέροντας ζώντας μέ τήν ἔντονη ἀγάπη στόν Θεό κάποτε ὑπέστη, χωρίς νά πονέσει, μία πολύ ἐπώδυνη (στή συνήθη ἰατρική πράξη) χειρουργική ἐπέμβαση χωρίς ἀναισθησία¹²⁵.

 

 Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

 

Ἀπόσπασμα ἀπό τό Βιβλίο: (Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου)-Τό μυστήριο τῆς ἐκκλησίας κατά τόν Γέροντα Πορφύριο τόν Ἁγιορείτη

  Σχῆμα 14Χ20.5 ,Σελίδες: 192, Τιμή: 5€, Παραγγελίες στό τηλέφωνο 6947612075 ἤ στό e- mail: hristospanagia@yahoo.gr  

116 Ὅ.π. σελ. 174-5 καί σελ. 525-577.

117 Ὅ.π. σελ. 298.

118 Ὅ.π. σελ. 298.

119 Ὅ.π. σελ.279.

120 Βλ. . Ἱερ. Σάββα Ἁγιορείτου, Τί εἶναι ἡ Θεία Λειτουργία καί πῶς θά τήν ζήσουμε, Ἔκδοση Ἱεροῦ Κελλίου «Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου», Β΄ἔκδοση, Κερασιά, Ἅγιον Ὄρος 2009,(στό ἑξῆς Τί εἶναι ἡ Θεία Λειτουργία) σελ. 18.

121 Βίος καί Λόγοι, σελ. 281.

122 Τί εἶναι ἡ Θεία Λειτουργία σελ. 137.

123 Βίος καί Λόγοι, Ζ΄,σελ. 202.

124 Λκ. 17, 21.

125 Ὁ πατήρ Πορφύριος, σελ. 171-172.