Ἁπλότης καί ἁπαλότης

 

Β΄ ΜΕΡΟΣ

Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

3) Θεραπευτικά μέσα.

Α) Ἁπλότης καί ἁπαλότης

Ὁ Γέροντας τόνιζε ὅτι ὁ πνευματικός ἀγώνας πρέπει νά γίνεται «ἁπλά, ἁπαλά, χωρίς βία»²²⁶. Πρέπει νά μήν ὑπάρχει καθόλου ἰδιοτέλεια στό πλησίασμα, πού κάνει ὁ ἄνθρωπος πρός τόν Θεό. «Ὅ,τι κάνει ὁ καλός ἑαυτός σας», δίδασκε ὁ π. Πορφύριος, «νά μήν τό παίρνει εἴδηση ὁ κακός»²²⁷. Ἀκόμη καί ὅταν χάνουμε τήν Θεία Χάρη, παρατηροῦσε, καί τότε δέν πρέπει νά ταραζόμαστε ἀλλά νά συνεχίζουμε ἁπλᾶ καί ἁπαλά τόν ἀγῶνα.

Πολύ βοηθᾶνε οἱ ἀκολουθίες τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. «Νά ἐπιδίδεσθε σέ αὐτές» ἔλεγε ὁ Γέροντας «καί ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ μυστικά θά ἔλθει»²²⁸. «Νά μήν μᾶς χωρίζει ἀπ’ τόν Χριστό ἡ ἁμαρτία»²²⁹ τόνιζε μέ ἔμφαση. Τόν Χριστό, ἔλεγε, «σάν φίλο νά Τόν ἀτενίζομε καί νά Τόν πλησιάζομε. Πέφτομε; Ἁμαρτάνομε; Μέ οἰκειότητα, ἀγάπη κι ἐμπιστοσύνη νά τρέχομε κοντά Του...Νά Τοῦ ποῦμε:

Ἡ ζωή μέσα στήν Ἐκκλησία δέν εἶναι θεωρητική, δέν εἶναι μία αἰθέρια πτήση σέ ἰδέες

Β΄ ΜΕΡΟΣ

Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

2) Ὁ θεραπευτικός χαρακτήρας καί οἱ θεραπευτικές ἀρχές τῆς Ἐκκλησίας .

Ἡ ζωή μέσα στήν Ἐκκλησία δέν εἶναι θεωρητική, δέν εἶναι μία αἰθέρια πτήση σέ ἰδέες. Ἀντίθετα εἶναι μία πολύ συγκεκριμένη πράξη, πού συνίσταται στήν ἐφαρμογή τῶν ὁδηγιῶν-ἐντολῶν τοῦ Δημιουργοῦ-Κατασκευαστοῦ μας Θεοῦ γιά τήν ἐκπλήρωση τοῦ προορισμοῦ μας, δηλαδή τοῦ «καθ’ ὁμοίωσιν». Ἡ θεωρητική ἀποδοχή τῆς Ἀλήθειας δέν θεραπεύει τόν ἄνθρωπο. Ὁ ἄνθρωπος παραμένει ἀθεράπευτος, μπερδεμένος καί ἄρρωστος ψυχικά, ἄν δέν προχωρήσει ἀπό τήν θεωρητική πίστη (τήν ὁποία ἔχει καί ὁ διάβολος) στήν ἐνδιάθετο καί ζωντανή πίστη²⁰², πού δημιουργεῖται διά τῆς μετανοίας (καθάρσεως καί φωτισμοῦ).

Στήν Ἐκκλησία, τά θαύματα γίνονται κατά κύριο λόγο μυστικά, γιά νά μήν καταπιέζεται ἡ συνείδηση τῶν ἀνθρώπων.

 

Β΄ ΜΕΡΟΣ

Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

1)Ἡ ζωή στήν Ἐκκλησία.

 

ΙΑ) Ζώντας ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ, γευόμαστε τά δῶρα τοῦ Παρακλήτου, τά ποικίλα χαρίσματα.

Στήν Ἐκκλησία τά θαύματα γίνονται κατά κύριο λόγο μυστικά, γιά νά μήν καταπιέζεται ἡ συνείδηση τῶν ἀνθρώπων. Ὁ Θεός δέν μᾶς πειθαναγκάζει. Ἐνεργεῖ, διά τῶν Ἁγίων Του, κρυφά, μέ λεπτότητα καί πολύ σεβασμό στήν ἐλευθερία μας. «Καί, ὅταν οἱ Ἰουδαῖοι ζητοῦσαν ἀπό τόν Χριστό «σημεῖον», δηλαδή θαῦμα, τούς ἀπάντησε ὅτι δέν θά τούς δοθεῖ ἄλλο σημεῖον ἐκτός ἀπό τό σημεῖον τῆς Ἀναστάσεώς Του, ἡ ὁποία ὅμως δέν ἔγινε κατά τρόπο ἐντυπωσιακό οὔτε ἐνώπιον ὅλων, ὥστε νά καταπιέσει τήν συνείδησή τους νά τήν δεχθοῦν»¹⁸⁰.

Μεταξύ τῶν ποικίλων χαρισμάτων τοῦ Παρακλήτου εἶναι τό Χάρισμα τῆς ὑλοποίησης.

...ὅταν ὁ ἄνθρωπος χωρίζεται ἀπό τό σῶμα, τότε βιώνει πιό ἔντονα τήν ἑνότητα μέ τά ἄλλα μέλη τῆς Ἐκκλησίας.

Β΄ ΜΕΡΟΣ

Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

1)Ἡ ζωή στήν Ἐκκλησία.

Ι) Ζώντας ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ κοινωνοῦμε μέ τόν Χριστό μας ἀλλά καί μεταξύ μας. Μετέχουμε στή Θεία Χάρη καί στά χαρίσματα ὁ ἕνας τοῦ ἄλλου.

Μέσα στήν Ἐκκλησία, διά τῆς κοινῆς, συγχρονισμένης προσευχῆς¹³⁸ ὑπάρχει ἀλληλοεπικοινωνία μεταξύ ὅλων τῶν μελῶν τοῦ σώματος καί μετάδοση τῆς Θείας Χάρης. Στήν Ἐκκλησία ἐπικοινωνοῦμε μέ τούς ἀγγέλους καί τούς ἁγίους μας. Σκοπός αὐτῆς τῆς ἐπίγειας ζωῆς μας, εἶναι νά ἀποκτήσουμε πνευματικά αἰσθητήρια ὄργανα, ζώντας ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ. Ὑπάρχει ἐπικοινωνία μεταξύ τῶν μελῶν τῆς ἐπίγειας-στρατευομένης καί τῆς οὐράνιας- θριαμβεύουσας Ἐκκλησίας. Μποροῦμε νά ἔχουμε ἐπικοινωνία μέ τούς ἀγγέλους καί τούς ἁγίους μας.

Ὁ Γέροντας ἀξιώθηκε νά δεῖ σωματικά τόν ἅγιο Γεράσιμο καί νά συνομιλήσουν¹³⁹. Μέσα στήν Ἐκκλησία ἐπικοινωνοῦμε νοερῶς μέ τούς ἁγίους μας καί αὐτοί ἀμέσως μᾶς ἀκοῦνε καί μᾶς βοηθοῦν. Κάποτε ὁ Γέροντας εἶπε σέ πνευματικά του παιδιά:

Ἡ ζωή ἐν τῇ Ἐκκλησία εἶναι ζωή ἐν ἀδιαλείπτῳ κοινωνίᾳ μετά τοῦ Θεοῦ, διά τῆς ἀδιαλείπτου προσευχῆς καί πνευματικῆς μελέτης.

 

Β΄ ΜΕΡΟΣ

Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

1)Ἡ ζωή στήν Ἐκκλησία.

 

Η) Ἡ ζωή ἐν τῇ Ἐκκλησία εἶναι ζωή ἐν ἀδιαλείπτῳ κοινωνίᾳ μετά τοῦ Θεοῦ, διά τῆς ἀδιαλείπτου προσευχῆς καί πνευματικῆς μελέτης.

Στήν Ἐκκλησία, ὅλα τά μέλη Της, ἀσκοῦμε τήν ἀδιάλειπτη προσευχή καί τήν μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί τῶν ἔργων τῶν ἁγίων Πατέρων. Σπουδάζομε, σύμφωνα μέ τήν χαριτωμένη ὁρολογία τοῦ π. Πορφυρίου, στό «Πανεπιστήμιο τῆς Ἐκκλησίας»¹¹⁶. Μέ τήν ἀδιάλειπτη προσευχή ἀγαπᾶμε τόν Θεό, καί ὁ νοῦς μας γίνεται νήφων (=γρηγορών) καί εὐλύγιστος. «Ἡ εὐλυγισία τοῦ νοῦ», παρατηροῦσε ὁ Γέροντας, «ἔρχεται ἀπ' τήν ἐγρήγορση. Ἐγρήγορση εἶναι ὁ ἔρως γιά τόν Θεό»¹¹⁷. Ὅ,τι σκεπτόμαστε αὐτό καί ἀγαπᾶμε. Ὅταν σκεπτόμαστε τόν Χριστό καί προσευχόμαστε, τότε σιγά- σιγά θά Τόν ἀγαπήσουμε.

«Μνήμη Θεοῦ», ἔλεγε ὁ Γέροντας, «θ' ἀποκτήσετε μέ τήν εὐχή, «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ...», μέ τίς προσευχές τῆς Ἐκκλησίας, μέ τούς ὕμνους, μέ τό νά φέρνετε στόν νοῦ σας τίς ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ καί χωρία ἀπ΄ τήν Ἁγία Γραφή κι ἀπό ἄλλα πνευματικά βιβλία»¹¹⁸.

Ἡ ὑπακοή καί ὁ Γέροντας Πορφύριος (mp3)

Π. Σάββας 2009-07-05_Γέροντος Πορφυρίου_Περί υπακοής_1

 

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 5-07-09 (Σύναξη στό Ἀρχονταρίκι).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, 'Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία).
Πηγή εἰκόνας: Ἱ. Ἡσ. Ἀνάστασις Χριστοῦ-Ἐμμαούς, Ἅγ. Βασίλειος Λαγκαδᾶ.

“Λέγε διαρκῶς τὴν εὐχή”.Γέρων Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης

Συστηματικὴ ἐνασχόληση μὲ τὴ νοερὰ προσευχὴ προϋποθέτει, κατὰ τὴ διδασκαλία τοῦ Γέροντος Πορφυρίου, πρῶτον, ἔμπειρο Γέροντα ποὺ θὰ παρακολουθεῖ τὸν ἀσκούμενο, καὶ δεύτερον, ψυχὴ καθαρὴ ἀπὸ ἐγωισμό, μνησικακία, ἀντιπάθειες, θέλημα, κενοδοξία καὶ τὰ παρόμοια. Πολὺ τόνιζε τὴν ἀνάγκη γιὰ τὴν ἐκτέλεση τῶν παραδεδομένων ἀκολουθιῶν, γιὰ τὸ διάβασμα τῶν ὕμνων τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ὥστε ἡ συμβουλή του “Λέγε διαρκῶς τὴν εὐχὴ” ἰσχύει μὲν καὶ γιὰ ὅλους μας, ἀλλὰ μὲ διάκριση, χωρὶς κατάργηση τῶν ἀκολουθιῶν καὶ χωρὶς τὴν ἰδέα ὅτι ἐπειδὴ θὰ ποῦμε κάποιες φορὲς τὸ “Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με”, φθάσαμε δῆθεν σὲ μέτρα.

Μάλιστα μερικούς, ποὺ ἔβλεπε ὁ Γέροντας ὅτι ἀπὸ ἐγωισμὸ ἤθελαν νὰ “μάθουν” νὰ λένε τὴν εὐχή, γιὰ νὰ καυχῶνται φανερὰ ἢ μυστικὰ ὅτι κάνουν ἀνώτερη προσευχή, τοὺς συμβούλευε νὰ μὴν ἀσχοληθοῦν μὲ τὴ νοερὰ προσευχή.

Προσοχὴ στὰ παιδιά σας! Γέρων Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης

 Μικράκι εἶναι, ὅμως… πολλὰ καταλαβαίνει!

Ἔλεγε ὁ σοφὸς Γέροντας Πορφύριος ὅτι οἱ γονεῖς πρέπει νὰ προσέχουν τὴ συμπεριφορά τους, ἀκόμη καὶ μπροστὰ στὰ νήπια καὶ δὲν πρέπει νὰ σκέπτονται καὶ νὰ λένε: “μικράκι εἶναι καὶ δὲν καταλαβαίνει”.
“Προσέξετε’, ἔλεγε, “ἕνα μικρὸ παιδάκι, ποὺ ἀρκουδίζει, πῶς κοιτάζει ἀπὸ πάνω μέχρι κάτω τὸν ὁποιοδήποτε νέο ἐπισκέπτη ποὺ θὰ μπεῖ στὸ σπίτι. Μέσα σὲ χρόνο 2-3 δευτερολέπτων τὸ μικρὸ αὐτὸ παιδάκι, ποὺ ἐσὺ δὲν ὑπολογίζεις, ἔχει μελετήσει τὰ χαρακτηριστικὰ τοῦ ἀνθρώπου ἐκείνου καὶ τὸν ἔχει ψυχολογήσει μέσα κι ἔξω.

Ἀνθολόγιο συμβουλῶν Γέροντος Πορφυρίου, σελ. 293

Ὁ ἄνθρωπος ποὺ δίνεται στὸν Χριστὸ ξεπερνάει τὶς δυσκολίες χωρὶς νὰ φθείρεται. Γέρων Πορφύριος

Μοῦ εἶπε ἀκόμη ὁ Παππούλης:

“Ὁ ἄνθρωπος ποὺ δίνει τὴν καρδιά του στὸν Χριστό, ὅπως ὁ Μοναχός, αὐτὸς γίνεται ἄλλος ἄνθρωπος. Ἀνοίγει ὁ νοῦς του, γίνεται ἄλλος ἄνθρωπος. Ἀνοίγει ὁ νοῦς του, γεμίζει μὲ Χριστό. Ἀκούεις; Μὲ καταλαβαίνεις; Μὲ τὸν Χριστό.

Καὶ, ὅταν ὁ νοῦς καὶ ἡ καρδιά εἶναι γεμάτη ἀπὸ τὸν Χριστό, τότε αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος εἶναι σοφός, εἶναι ἔξυπνος· τοῦ τὰ διδάσκει ὅλα τὸ πνεῦμα τοῦ Θεοῦ.

“Ἡ λέξη ἔξυπνος, ὄχι μὲ τὸ νόημα που τὴν ἐννοεῖ ὁ κόσμος, δηλαδὴ νὰ ἀπαντᾶ καθηλώνοντας τοὺς ἄλλους ἢ νὰ κάνει μιὰ δουλειὰ καλύτερα ἀπὸ τοὺς ἄλλους, ἀλλά, νά! Πῶς νὰ σοῦ τὸ πῶ;

“Σὲ κάθε δυσκολία ποὺ τοῦ παρουσιάζεται, δὲν τὰ χάνει, δὲν ἀπελπίζεται, ἀλλὰ, προσφεύγοντας στὸν Χριστό, ποὺ εἶναι μέσα του, βρίσκει ὡραίους καὶ εὔκολους τρόπους νὰ τὴν ξεπερνάει χωρὶς νὰ τοῦ στοιχίζει, χωρὶς νὰ φθείρεται ἐσωτερικά. Μὲ κατάλαβες, Γεώργιε;” (Εἶπε τὸ ὄνομά μου χωρὶς νὰ μὲ ἔχει ρωτήσει. Οὔτε χθές, ὅταν μὲ σύστησαν, τοῦ τὸ εἶπαν. Μὲ ἐντυπωσίασε).

- Κατάλαβα, Γέροντα.

“Ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἔχει δώσει τὴν καρδιά του στὸν Χριστὸ δὲν ὑποφέρει, ὅσες δυσκολίες καὶ νὰ συμβοῦν. Χαίρεται, εἶναι γεμάτος ἐσωτερικὴ χαρά. Εἶναι δραστήριος, προσεκτικός. Δὲν κάνει λάθη, ζημιές. Τὸ μυαλό, τὰ χέρια, τὰ πόδια, ὅλα κινοῦνται ἀπὸ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ. Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ εἶναι κουτός;

“Βέβαια, ὑπάρχουν καὶ περιπτώσεις ποὺ πρέπει νὰ κάνει τὸν κουτό, γιὰ χάρη τοῦ Χριστοῦ.

- Δηλαδή, πῶς θὰ κάνει τὸν κουτό;

Ὅταν σιωπήσει ἐν γνώσει, μὲ κάποιον ἐσωτερικὸ σκοπό, κάνει πὼς δὲν κατάλαβε, κάνει πὼς δὲν ξέρει, διότι ἔχει ἕναν καλὸ σκοπό. Αὐτὰ θὰ τοῦ τὰ διδάξει σιγὰ σιγὰ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Διότι, ὅταν ἔχουμε μέσα μας τὸν Χριστό, δὲν ζοῦμε κανονίζοντας ἐμεῖς τὸν ἑαυτό μας. Ζεῖ ἐν ἡμῖν Χριστός, καὶ κανονίζει Αὐτὸς τὴ ζωή μας”.

Ἀνθολόγιο συμβουλῶν Γέροντος Πορφυρίου, σελ. 209-210

http://www.porphyrios.net/?p=1070

Ὁ Χριστός εἶναι φίλος μας. Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου

Τον Χριστό να Τον αισθανόμαστε φίλο μας. Είναι ο φίλος μας. Το βεβαιώνει ο ίδιος, όταν λέει: «Ὑμεῖς φίλοι μου ἐστέ...»". Σαν φίλο να Τον ατενίζομε και να Τον πλησιάζομε.

Πέφτομε; `Αμαρτάνομε; Με οικειότητα, αγάπη κι εμπιστοσύνη να τρέχομε κοντά Του, όχι με φόβο οτι θα μάς τιμωρήσει, αλλά με θάρρος, που θα μας το δίδει η αίσθηση του φίλου.
 Να Του πούμε: «Κύριε, το έκανα· έπεσα. Συγχώρεσέ με». Αλλά συγχρόνως να αισθανόμαστε οτι μας αγαπάει, οτι μας δέχεται τρυφερά, με αγάπη, και μας συγχωρεί. Να μη μας χωρίζει απ' τον Χριστό η αμαρτία.  Όταν πιστεύομε πως μας αγαπάει και Τον αγαπάμε, δεν αισθανόμαστε ξένοι και χωρισμένοι απ' Αυτόν, ούτε όταν αμαρτάνομε. 'Εχομε εξασφαλίσει την αγάπη Του και, όπως και να φερθούμε, ξέρομε ότι μας αγαπάει. 

Δὲν ἀντέχουμε ὅλα τὰ βιβλία. Γέρων Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης

Τὸ ἔτος 1971, διάβαζα ἕνα βιβλίο  μὲ τὰ ἑξῆς περιεχόμενα: Τί εἶναι Πνευματισμός, Ἱστορία τοῦ Πνευματισμοῦ, Πνευματιστικὰ Φαινόμενα, Θεωρία πρὸς ἐξήγηση, Μεσάζοντες ἢ Μέντιουμ, Πνευματισμὸς ὡς ἀποκάλυψη, Διδασκαλία τοῦ Πνευματισμοῦ, Πνευματισμὸς καὶ Χριστιανισμός, καὶ καθὼς προχωροῦσα στὸ διάβασμα, μοῦ ἔφερνε τὸ περιεχόμενό του διάφορες φοβίες, ταραχές, καὶ μοῦ δημιουργοῦσε στὸν λογισμό μου διάφορα προβλήματα.
Τὸ εἶδε ὁ Παππούλης τὸ πρόβλημά μου χωρὶς νὰ τοῦ τὸ πῶ ἐγώ καὶ μοῦ λέει:

Περί ὑπακοῆς Α΄ (Γέροντος Πορφυρίου)(mp3)

Π. Σάββας 2009-07-05_Γέροντος Πορφυρίου_Περί υπακοής_1

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 5-07-09 (Σύναξη στό Ἀρχονταρίκι).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, 'Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία).
Πηγή εἰκόνας: Ἱ. Ἡσ. Ἀνάστασις Χριστοῦ-Ἐμμαούς, Ἅγ. Βασίλειος Λαγκαδᾶ.

Κανένας ἀργόσχολος καί ὀκνηρός. Γέρων Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης

Κάτι, στὸ ὁποῖο πολὺ ἐπέμενε ὁ Γέρων Πορφύριος, ἰδίως ὅσο ἀφοροῦσε τοὺς νέους, ἦταν ἡ ἐργασία. Δὲν δεχόταν νὰ εἶναι κανένας ἀργόσχολος ἢ ἀδιάφορος ἢ ἀπρόσεκτος. Ἀπέδιδε πάρα πολὺ μεγάλη σημασία σ’ αὐτὸ τὸ θέμα. Ἤθελε ἀνθρώπους ἐργατικοὺς καὶ δημιουργικούς.
Ὁ Γέρων Πορφύριος ἤθελε νὰ κινοῦνται οἱ ἄνθρωποι, νὰ χρησιμοποιοῦν συνεχῶς ὅλα τὰ μέλη τοῦ σώματός τους, νὰ μὴν εἶναι νωθροί. Δὲν δεχόταν μὲ κανέναν τρόπο τὴν ὀκνηρία καὶ τὴ νωθρότητα.

Ὁ Θεὸς δὲν τιμωρεῖ. Γέρων Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης

Ὁ Γέροντας ζοῦσε τὴν ἀγάπη τῆς Καινῆς Διαθήκης καὶ μὲ τὸ κριτήριο τῆς ἀγάπης αὐτὴς τὰ ἀξιολογοῦσε ὅλα. Κάποτε τοῦ μιλοῦσα γιὰ τὴν ἠθικὴ κρίση τῆς ἐποχῆς μας, ἡ ὁποία, μὲ τὰ ἐκπληκτικὰ ὀπτικοακουστικὰ μέσα τηλεπικοινωνίας, ἔχει πάρει τὴ μορφὴ παγκόσμιας ἐπιδημίας δαιμονικῆς ἀποστασίας, ποὺ δὲν ἔχει προηγούμενο στὴν ἱστορία, ἀπὸ πλευρᾶς ἐκτάσεως καὶ βάθους της.
Ὁ Γέροντας δὲν μιλοῦσε. Μόλις ὅμως τοῦ εἶπα ὅτι φοβοῦμαι πὼς ὁ Θεὸς θὰ ἐπιτρέψει σκληρότατες τιμωρίες γιὰ νὰ συνετισθοῦμε, ἀντέδρασε μὲ τὰ λόγια:

Μὲ τὸ παλιὸ ἢ μὲ τὸ νέο ἡμερολόγιο;

Νὰ ἀκολουθεῖς τὸ ἡμερολόγιο τοῦ τόπου

Ἕνας μοναχὸς ζήτησε ἀπὸ τὸν Παππούλη νὰ τοῦ πεῖ ποιὸ ἡμερολόγιο νὰ ἀκολουθήσει, τὸ παλαιὸ ἢ τὸ νέο, καὶ ὁ Γέροντας τοῦ εἶπε:
“Ἄκουσε νὰ δεῖς. Ἂν πρόκειται νὰ ζήσεις στὸν κόσμο, νὰ ἀκολουθεῖς τὸ ἡμερολόγιο ποὺ ἔχει ἡ Ἐκκλησία, γιὰ νὰ μὴ φέρνεις ἀναστάτωση στὸν κόσμο, ἐκτὸς καὶ ἐπιθυμεῖς νὰ ζήσεις στὸ Ἅγιον Ὄρος”.
Ὅταν τὸν ρωτοῦσε κανεὶς ποιὸ εἶναι τὸ σωστὸ ἡμερολόγιο, τὸ παλαιὸ ἢ τὸ νέο, συνήθιζε νὰ ἀπαντάει ὅτι αὐτὸ εἶναι ἐπιστημονικὸ θέμα, νὰ πᾶτε στοὺς ἐπιστήμονες νὰ σᾶς ποῦν. Κι ἔλεγε ὅτι ὁ ἴδιος ποτὲ δὲν θὰ ἔφευγε ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, ὁτιδήποτε κι ἂν συνέβαινε, καὶ συμβούλευε μερικοὺς κληρικούς, ποὺ εἴχανε διαφορὲς μὲ τὴν ἐπίσημη Ἐκκλησία, νὰ κάνουν τὸ πᾶν νὰ γεφυρώσουν τὴν διαφορὰ καὶ νὰ ἐπιστρέψουν στὴν Ἐκκλησία.

Τὰ φάρμακα, ὁ Χριστός, οἱ γιατροί, ἡ ἁμαρτία. Γέρων Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης

Τὰ φάρμακα δὲν τὰ ἀπέρριπτε, ἀλλὰ καὶ δὲν ἀπέδιδε σ’ αὐτὰ ἀπόλυτη ἀξία ὡς πρὸς τὸν θεραπευτικό τους ρόλο. Μὲ ρώτησε μιὰ μέρα:
- Τί εἶναι φάρμακο;
- Χημικὸ παρασκεύασμα, ποὺ τὸ παίρνουμε, γιὰ νὰ θεραπευθοῦμε ἀπὸ τὶς ἀρρώστιες.
- Πές μου, τί σημαίνει φάρμακο; Δὲν σοῦ λέει τίποτε ἡ ἴδια ἡ λέξη;
Βρέθηκα σὲ ἀμηχανία καὶ σιωποῦσα, κοιτάζοντάς τον. Καὶ ὁ Γέροντας συνέχισε:
- Φάρμακο, μωρέ, σημαίνει φαρμάκι. Μὴ νομίζεις ὅτι τὰ φάρμακα κάνουν μόνο καλὸ στὸν ὀργανισμὸ τοῦ ἀνθρώπου. Κάνουν καὶ κακό. Γιατί παίρνουμε τὰ φάρμακα; Ἐπειδὴ ἀρρωσταίνουμε. Καὶ γιατί ἀρρωσταίνουμε; Ἐπειδὴ στενοχωριόμαστε. Καὶ γιατί στενοχωριόμαστε;

Εἶχα πολύ ζῆλο γιά τά πνευματικά

Οι Γέροντές μου, δεν με διέταξαν ποτέ τι να κάνω.
μου έδωσαν ένα κομποσκοίνι και μου είπαν:
-Να λες την ευχή.
Τίποτα άλλο. Μέ ‘βλεπαν φανατικό και δεν μου έλεγαν πολλά, ούτε τι να διαβάσω. Δεν με άφηναν να διαβάζω τίποτα από τους μεγάλους Πατέρες, που έχουν αυστηρότητες. Δηλαδή δεν με άφηναν να διαβάσω τον Άγιο Εφραίμ, τον Άγιο Ισαάκ, τον Άγιο Ιωάννη της Κλίμακος τον Άγιο Συμεών τον Νέο Θεολόγο, τον Ευεργετινό κ.ά. Μου το είχαν απαγορεύσει.

Έτσι κάνοντας υπακοή, διάβαζα μόνο βίους αγίων, το Ψαλτήρι, την Παρακλητική, τα Μηναία, κι από ‘κει έμαθα να διαβάζω, γιατί δεν ήξερα. Αλλά είχα πολύ ζήλο για τα πνευματικά. Κάθε τόσο πήγαινα στον Άγιο Γεώργιο, που βοήθησα κι εγώ να χτιστεί, κι έψαλα πολλά ψαλτικά. Πιο πολύ μου άρεσαν οι Τριαδικοί Κανόνες. Και μου άρεσαν αυτά που είχαν Θείο έρωτα.

Ἐξομολόγηση καί ὑπακοή. Γέρων Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης

Μοῦ ἔλεγε ὁ Παππούλης:

“Ὅσο πιὸ μακριὰ ἀπὸ τὸν Θεὸ εἶναι ὁ ἄνθρωπος, τόσο πιὸ πολὺ στενοχωριέται καὶ ταλαιπωρεῖται ἀπὸ διάφορα πράγματα. Πρέπει νὰ πηγαίνουμε στὸν πνευματικόι μας ὅταν ἔχουμε κάτι ποὺ μᾶς βασανίζει”.

“Νὰ ἐξομολογεῖσαι τακτικὰ καὶ καλά, γιατὶ, καὶ Πατριάρχης νὰ εἶσαι, ἂν δὲν ἐξομολογεῖσαι, δὲν σώζεσαι”, μοῦ εἶπε μιὰ ἄλλη φορά.

Ἔλεγε πώς μὲ τὸ μυστήριο τῆς Ἐξομολογήσεως ὅ,τι εἶναι πεσμένο χάμω ἀνορθώνεται. Μᾶς εἶπε κάποτε τὴν συγκινητικὴ περίπτωση ἑνὸς μοναχοῦ, ὁ ὁποῖος εἶχε πάει μικρὸς στὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ εἶχε πολλὰ χαρίσματα, ποὺ τὸν ἔκαμναν νὰ νιώθει ὅτι ζοῦσε μέσα στὸν παράδεισο.