Π. Δανιήλ Σισόγιεφ 2009. Νεομάρτυρες τῆς Ὀρθοδοξίας στόν 20ό καί 21ο αἰώνα. Χαραλάμπους Χ. Ἄνδραλη

Π. Δανιήλ Σισόγιεφ 2009

Νεομάρτυρες της Ορθοδοξίας στον 20ό και 21^ο αιώνα

Μέρος Δεύτερο.   Κεφάλαιο Δέκατο Έκτο

Χαραλάμπους Χ. Άνδραλη

Ο πατήρ Δανιήλ γεννήθηκε στη Μόσχα, στις 12 Ιανουαρίου του 1974. Πατέρας του ήταν ο πατήρ Αλεξέι Νικολάεβιτς Σισόγιεφ και μητέρα του η πρεσβυτέρα Άννα Μιντκάτοβνα Αμίροβα, δάσκαλοι και οι δύο στο Ορθόδοξο γυμνάσιο, στο Γιασένεβο, της Μόσχας. Στις 31 Οκτωβρίου του 1977, ο Δανιήλ βαπτίσθηκε στον Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδος στη Μόσχα.

Από μικρός  βοηθούσε τον πατέρα του στις δουλειές της εκκλησίας. Διακονούσε μάλιστα και ως ψάλτης, αφού ήταν μέλος εκκλησιαστικής χορωδίας. Όντας ακόμη αρκετά νεαρός, σε ηλικία 14 χρονών, βοήθησε ως απλός εργάτης την ανακατασκευή του ιστορικού μοναστηριού της Όπτινα. Οι γονείς του φρόντισαν από νωρίς να τον ποτίσουν με τις χριστιανικές αρχές. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, ήταν φυσικό ο μικρός Δανιήλ να αγαπήσει το Χριστό και την Εκκλησία.

Συγκλονιστικό: 11.000 νεομάρτυρες Κληρικοί καί Μοναχοί πυροβολήθηκαν τό 1918 στή Μονή Ὀράνκι τῆς Ρωσίας ἀπό τούς κομμουνιστές

Λίγα λόγια για την Ιερά Μονή Οράνκι

        

Η Ιερά Μονή Οράνκι της Ρωσίας ιδρύθηκε τον 18ο   αιώνα κοντά  στο ποτάμι  Βόλγα για τους Ρώσους αριστοκράτες. Λειτούργησε μέχρι την επανάσταση του 1918, οπότε και κλείστηκε από τους αθέους και μετατράπηκε σε φυλακή.

        Τους τοίχους του Ναού τους έβαψαν με ασβέστη για να σκεπαστούν οι τοιχογραφίες. Την μετέβαλαν σε φυλακή γυναικών. Το 1942 έγινε στρατόπεδο συγκεντρώσεως για τους αιχμαλώτους πολέμου. Τώρα είναι πάλι γυναικεία φυλακή. 
 -Πείτε μας, πάτερ Δημήτριε, κάτι για το στρατόπεδο συγκεντρώσεως στη Μονή Οράνκι, και για τους μοναχούς που μαρτύρησαν εκεί;

       -Οράνκι ήταν το Μοναστήρι των Ρώσων αριστοκρατών και βρισκόταν στο κέντρο της Ρωσίας, κοντά στον ποταμό Βόλγα. Το 1918 οι κομουνιστές το κατάργησαν και έκαναν εκεί το στρατόπεδο συγκεντρώσεως για τους μοναχούς, μαζεύοντας εκεί πάνω από 11.000 μοναχούς από όλα τα μοναστήρια της Ρωσίας. Ήταν και ιερομόναχοι αλλά και παντρεμένοι ιερείς, με επικεφαλής έναν Επίσκοπον.

Χοσέ (Ἰωσήφ) Μουνιόθ-Κορτέζ 1997. Νεομάρτυρες τῆς Ὀρθοδοξίας στόν 20ό και 21ο αἰώνα. Χαραλάμπους Χ. Ἄνδραλη

Χοσέ (Ιωσήφ) Μουνιόθ-Κορτέζ 1997

Νεομάρτυρες της Ορθοδοξίας στον 20ό και 21^ο αιώνα

Μέρος Δεύτερο.  Κεφάλαιο Δέκατο Τρίτο

Χαραλάμπους Χ. Άνδραλη

Ο Νεομάρτυρας Χοσέ Μουνιόθ-Κορτέζ γεννήθηκε το 1950 στη Χιλή της Νότιας Αμερικής. Η οικογένειά του ήταν βαθιά θρησκευόμενη αλλά ανήκε στο ρωμαιοκαθολικό δόγμα. Σε ηλικία 12 ετών γνώρισε τον Ορθόδοξο Επίσκοπο Χιλής Λεόντιο, ο οποίος τον έπεισε να βαπτιστεί Ορθόδοξος δύο χρόνια αργότερα.

Τον εντυπωσίαζε ο τρόπος ζωής των μοναχών και παρότι ζούσε μέσα στην πόλη, προσπαθούσε να εφαρμόζει όσα έκαναν η μοναχοί. Επιδόθηκε σε νηστείες, προσευχή, αγρυπνίες. Κάποια στιγμή, έφυγε από τη Χιλή και μετακόμισε στον Καναδά. Εκεί εργάστηκε ως δάσκαλος ζωγραφικής στο Πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ. Παράλληλα ο ίδιος θέλησε να μάθει Βυζαντινή Αγιογραφία.

Ὁ Νεομάρτυρας πατὴρ Ἰωάννης, ἐφημέριος στὴν πόλη τῆς Σάντα Κροὺζ, Καλιφόρνια ΗΠΑ

Ο ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
ΕΦΗΜΕΡΙΟΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ SANTA CRUZ ΚΑΛΙΦΟΡΝΙΑΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ

Ὁ Βίος του: 1. Νέος μάρτυρας.

Ὁ πατὴρ Ἰωάννης Καρασταμάτης γεννήθηκε τὸ 1937 στὸ ἑλληνικὸ χωριὸ Ἀποίκια στὸ νησί της Ἀνδρου. Ἡ ἀτμόσφαιρα τοῦ χωριοῦ ἦταν ποτισμένη μὲ τὸν Ὀρθόδοξο τρόπο ζωῆς.

Οἱ κάτοικοι τοῦ χωριοῦ ἦταν.....
πιστοὶ κι ἀκολουθοῦσαν πάντα τὸ πρόγραμμα τῆς ἐκκλησίας.

Αὐτὸ ἐπηρέαζε βαθύτατα τὸν νεαρὸ Ἰωάννη ποὺ ἔβλεπε μέσα στὴν ἄδολη καρδιά του νὰ ἀνάβει ὁ πόθος γιὰ τὸν Θεό. Σὰν ἀγόρι ποὺ ἔζησε τὰ παιδικά του χρόνια στὸ νησὶ τῆς Ἀνδρου εἶδε πολλὰ θαύματα ποὺ ὁ Θεὸς ἔκανε στὴν καθημερινὴ ζωὴ τῶν χωρικῶν. Εἶδε τὴν δύναμη τῆς προσευχῆς καὶ δυνάμωσε τὴν πίστη του στὸν Θεό.

Ἂν καὶ δὲν παρακολούθησε ὁποιοδήποτε θεολογικὸ σχολεῖο, θέλησε νὰ βάλει τὴν πίστη του σὲ ἐφαρμογὴ καὶ νὰ γίνει ἱερέας.

Τὸ 1957, σὲ ἡλικία εἴκοσι χρονῶν ὁ Ἰωάννης πηγαίνει στὶς Ἡνωμένες Πολιτεῖες.

Ὁ ἐκ Γρανίτσης νεομάρτυς τῆς Θεσσαλονίκης Μιχαήλ ὁ Μαυρουδῆς

Εικόνα 1. Ο Άγιος οδηγείται στον τόπο τού μαρτυρίου (Λεπτομέρεια συνθέτου εικόνος του Αγίου Μιχαήλ σε προσκυνητάρι του Ι.Ν. Υπαπαντής του Κυρίου, © λήψη Δημ. Τσιρόγλου).

Ο ΕΚ ΓΡΑΝΙΤΣΗΣ ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΜΙΧΑΗΛ Ο ΜΑΥΡΟΥΔΗΣ

Δημήτριος Τσιρόγλου, συγγραφέας

Όλος ένθεος, ωράθης και θεόληπτος, εστώς προ βήματος, τυραννικού Μιχαήλ, και γλώσση εκραύγαζες, εν θεορρήμονι: Μόνος Κύριος, Χριστός εστιν ώ άνομοι, και Θεός πάντων των όντων.[1]

Γεννήθηκε στην Γρανίτσα (ή Γρανίτζα) των Αγράφων της Ευρυτανίας. Τέκνο ευσεβών,  θεοσεβών και φιλανθρώπων γονέων, του Δημητρίου και της Σωτήρας (Σωτηρίας), ανατράφηκε με τα ιδεώδη της Ορθοδοξίας μαθαίνοντας εξ απαλών ονύχων τα της χριστιανικής πίστεως θέσμια και καταρτιζόμενος θεολογικώς. Θανόντος του πατρός αυτού και αφού νυμφεύθηκε ήλθε στην πόλη της Θεσσαλονίκης αρχιερατεύοντος μάλλον του μητροπολίτου Θεοφάνους, εργαζόμενος ως αρτοπώλης, πιθανόν ως υπάλληλος αρτοποιού.

Ο  Μιχαήλ συνέχισε την ενάρετη ζωή του, με ελεημοσύνες προς τους φτωχούς και σπουδαίο φιλανθρωπικό έργο προς την τοπική Εκκλησία. Λέγεται ότι προσέφερε σχεδόν όλα του τα κέρδη στους έχοντες χρείαν. Η εποχή στην οποία έζησε διακρίθηκε από την παρουσία στην πόλη σημαντικών προσωπικοτήτων της Εκκλησίας. Το περιβάλλον της μεταβυζαντινής Θεσσαλονίκης θα τον εμπνεύσει στο μαρτύριο. Ο Μιχαήλ διακατέχεται ήδη από θεία τρέλλα. Ζούσε εν αυτώ ο Χριστός.

Κάποια ημέρα ήλεγξε έναν μουσουλμανόπαιδα, ο οποίος είχε έρθει στο κατάστημα, που εργαζόταν ο Μιχαήλ, με σκοπό να αγοράσει τον άρτον τον επιούσιον. Ο Ευρυτάνας άγιος προσπάθησε να τον κατηχήσει, αλλά εις μάτην, αφού ο μικρός άπιστος κατέφυγε στους ομοθρήσκους του προς διαφώτισιν και δη σε διερχόμενο νομοδιδάσκαλο.

Εικόνα 2. Ο Άγιος Μιχαήλ συνομιλεί με τον μουσουλμανόπαιδα και τον νομοδιδάσκαλο για ζητήματα πίστεως (Λεπτομέρεια συνθέτου εικόνος του Αγίου Μιχαήλ σε προσκυνητάρι του Ι.Ν. Υπαπαντής του Κυρίου, © λήψη Δημ. Τσιρόγλου).

Ο Μιχαήλ ηλέγχθη και οδηγήθηκε από τους συγκεντρωθέντες Αγαρηνούς στον κριτή, τον οποίο μάλιστα, αφού αποστόμωσε, προσπάθησε και να κατηχήσει, τόσο τον ίδιο, όσο και τους συν αυτώ, παρουσιάζοντας  μεγάλη θεολογική δεινότητα. Όλα αυτά ματαίως, αφού ο κριτής τον απείλησε με θάνατο εις την πυρά. Ο Μιχαήλ προσφέρθηκε να δώσει ο ίδιος τα χρήματα της αξίας των ξύλων για την πυρά και μάλιστα έφτυσε τόσο τον κριτή, όσο και το πρακτικό της ομολογίας του.

Εικόνα 3. Ο Άγιος μπροστά στον κριτή αναπτύσσει θεολογικά θέματα πίστεως (Λεπτομέρεια συνθέτου εικόνος του Αγίου Μιχαήλ σε προσκυνητάρι του Ι.Ν. Υπαπαντής του Κυρίου, © λήψη Δημ. Τσιρόγλου).

Σύντομα οδηγήθηκε στην ειρκτή. Πιθανολογούμε ότι οδηγήθηκε ή στο Επταπύργιο ή στον Λευκό Πύργο. Στην φυλακή βρήκε συμπαραστάτες πολλούς από τους κατοίκους, οι οποίοι τον επισκέπτονταν και προσπαθούσαν να τον ενισχύσουν για το μαρτύριο. Μάλλον, όμως, ο Μιχαήλ παρηγορούσε τους κατοίκους, αφού διακατεχόταν από θείο ζήλο.

Κατόπιν οδηγήθηκε μετά από πολλά βασανιστήρια και πάλι στον κριτή, ο οποίος ποικιλοτρόπως προσπάθησε να τον μεταπείσει. Τέλος, οδηγήθηκε στην πυρά παρουσία μεγάλου πλήθους χριστιανών, αλλά και Αγαρηνών.

Η ημέρα του μαρτυρίου του είναι η 21^η Μαρτίου 1544^[2] και η μνήμη του τιμάται την Πέμπτη της Διακαινησίμου, διότι το μαρτύριο του αγίου συνετελέσθη εν μέσω Μεγάλης Τεσσαρακοστής, αρχομένου λίγες ημέρες μετά την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως.[3]

Οι Θεσσαλονικείς, προς τιμήν του, κατασκεύασαν στο σημείο του μαρτυρίου μικρό παρεκκλήσιο, στο οποίο τοποθέτησαν ενεπίγραφη μαρμάρινη στήλη. Βρίσκεται στην συμβολή των οδών Εγνατίας και Αγαπηνού, στο βορειοανατολικό άκρο του Ι. Ν. Υπαπαντής του Κυρίου. Το αρτοπωλείο βρισκόταν στην ακριβώς απέναντι γωνία της οδού Αγαπηνού.

Εικόνα 4. Η ενεπίγραφη στήλη τού παρεκκλησίου (© λήψη Δημ. Τσιρόγλου).

Μεγαλυνάριον

Χαίροις ο Γρανίτσης θείος βλαστός, ο Χριστόν δοξάσας, δι’ αθλήσεως θαυμαστής· χαίροις ο Κυρίω, προσενεχθείς ως θύμα, ώ Μιχαήλ ενέγκας, πυρός την έκκαυσιν.

Εικόνα 5. Το παρεκκλήσιο τού Αγίου στην βορειοανατολική γωνία του περιβόλου του Ι.Ν. Υπαπαντής του Κυρίου (© λήψη Δημ. Τσιρόγλου).

Εικόνα 6. Το  παρεκκλήσιο με την ενεπίγραφη μαρμάρινη στήλη. Πίσω από το παρεκκλήσιο, στην απέναντι γωνία βρισκόταν το αρτοποιΐο-αρτοπωλείο στο οποίο εργαζόταν ο Άγιος Μιχαήλ (© λήψη Δημ. Τσιρόγλου).

Εικόνα 7. Σύνθεση του Αγίου Μιχαήλ σε προσκυνητάρι του Ι.Ν. Υπαπαντής του Κυρίου του έτους 1843 (21 Μαρίου 2012, © λήψη Δημ. Τσιρόγλου).

Εικόνα 8. Δεύτερη σύνθεση σε προσκυνητάρι του Ι.Ν. Υπαπαντής του Κυρίου (© λήψη Δημ. Τσιρόγλου).

---

[1] Απόσπασμα εκ της ζ’ ωδής της ακολουθίας που συνέγραψε ο Υμνογράφος της του Χριστού Εκκλησίας π. Γεράσιμος ο Μικραγιαννανίτης.

[2] Έχει καταγραφεί στο Μ. Ευχολόγιο, ως ημέρα μαρτυρίου του, και η 10^η του αυτού μηνός του έτους 1544. Εκ τούτου πολλοί συναξαριστές αναγράφουν αυτήν την ημερομηνία ως ημέρα μαρτυρίου. Αναφέρεται επίσης και ως έτος το 1547. Πιθανός καταγραφέας του βίου του υπήρξε ο ίδιος ο μητροπολίτης Θεοφάνης, ο οποίος μάλιστα, πιθανόν, συνομίλησε με τον ίδιο τον μάρτυρα. Κατεγράφη, επίσης, ότι ο ίδιος ο Μιχαήλ είπε στην απολογία του ότι ‘’κατάγεται εκ Φαναρίου’’. Βλ. Μέγας Συναξαριστής, ήτοι Χαλκηδών του νοητού Παραδείσου, δαπάνη Κωνσταντίνου Δουκάκη, τύποις Α. Καλαράκη-Ν. Τριανταφύλλου, Αθήναι 1891, σελ. 167. Τα συμβάντα είναι καταγεγραμμένα σε τουλάχιστον δύο αγιορειτικούς κώδικες (Εσφιγμένου και Ξενοφώντος) του 18^ου αιώνος.

[3] Ο Ι. Ν. Υπαπαντής του Κυρίου τιμά την μνήμη του κυρίως την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως.

---

** Ευχαριστούμε θερμώς τον εφημέριο του Ι. Ν. Υπαπαντής του Κυρίου για την άδεια λήψεως των φωτογραφιών και την παραχώρηση του δικαιώματος δημοσιεύσεως.

Υπόμνηση: Το παρόν εγράφη την 21η Μαρτίου 2012, ώστε να δημοσιευθεί στην ιστοσελίδα  http://www.e-istoria.com/. Ωστόσο, επιτρέπεται η αναδημοσίευση του άρθρου και των φωτογραφιών, αυστηρώς υπό τον όρον της πλήρους αναφοράς του συγγραφέως και του ως άνω ιστοχώρου.

 Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον    www.egolpion.com

23  ΜΑΡΤΙΟΥ 2012

http://www.egolpion.com/mixail_mavroudis.el.aspx