Μιθριδατισμός – “Δηλητήρια” – Ἀποτέφρωσις - Ψευδάδελφοι

ΜΙΘΡΙΔΑΤΙΣΜΟΣ - "ΔΗΛΗΤΗΡΙΑ" - ΑΠΟΤΕΦΡΩΣΙΣ - ΨΕΥΔΑΔΕΛΦΟΙ

Ἴσως δέν ἔχομε συνειδητοποιήσει ὅτι μία κυρία αἰτία γιά τό φαινόμενο τῆς ἀδιαφορίας τήν ὁποία παρουσιάζει ὁ Ἑλληνικός λαός γιά τά τεκταινόμενα δέν εἶναι παρά ὁ «Μιθριδατισμός», εἰς τόν ὁποῖον κάποια κέντρα, τεχνηέντως καί πολύ συστηματικῶς, καιρό τώρα τόν ὑποβάλλουν.

Καί ἐπειδή ζοῦμε σέ μία ἄκρως προοδευτική χώρα, πού μετά ἀπό τόσους αἰῶνες βαρβαρικῆς «ἑλληνιστικῆς παιδείας» ἐπί τέλους ξέκοψε ἀπό τίς ρίζες καί ἀπό τό παρελθόν της καί ὡς ἐκ τούτου πρώτη ἴσως φορά συναντοῦμε τόν ὅρον «Μιθριδατισμός», γι᾽ αὐτό καί θά πρέπῃ νά ἀναλύσωμε αὐτόν τόν ὅρον.

Γιά νά θυμηθοῦν λοιπόν ὅσοι εἶχαν τό προνόμιον νά διδαχθοῦν Ἑλληνικά καί γιά νά γνωρίσουν οἱ νεώτεροι, «Μιθριδατισμός» ὀνομάζεται ἡ πρακτική τῆς ἀποκτήσεως ἀνοσίας ἀπέναντι σέ κάποιο φάρμακο ἤ δηλητήριο μέσῳ τῆς βαθμιαίας χορηγήσεώς του σέ μικρές καί μή θανατηφόρες δόσεις. Ἐννοεῖται δέ ὅτι οἱ ξένοι ὑπερτεροῦν εἰς τήν γνῶσιν τοῦ ὅρου ἔναντι ἡμῶν τῶν «προοδευτικῶν», «μορφωμένων» καί «σπουδαίων» Νεοελλήνων.

Ἀλλά λόγῳ τοῦ ὅτι διηνοίχθη ἡ ὄρεξις πρός γνῶσιν, ἄς περάσωμε τώρα νά δοῦμε ἀπό ποῦ προέρχεται αὐτός ὁ ὅρος. 

Ἡ συμμετοχή εἰς τάς πολιτικάς κηδείας (Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης)

Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΕΙΣ ΤΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΑΣ ΚΗΔΕΙΑΣ

 
Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

ΟΛΟ καί πληθαίνουν οἱ πολιτικές κηδεῖες στή Χώρα μας.Πολλοί ἄθεοι ἀριστεροί, πού ἦταν εὐρύτερα γνωστοί, κηδεύονται πολιτικῶς, κάτι πού στό παρελθόν συνέβαινε σπανιότατα. Γιά τούς ἄθεους εἶναι φυσικό νά μή θέλουν τήν ἐκκλησιαστική ἀκολουθία. Καί δέν θέλω νά ἀσχοληθῶ μαζί τους, παρόλο πού εἶναι βαφτισμένοι οἱ περισσότεροι. Πρέπει ὅμως νά σχολιάσω τή συμμετοχή τῶν πιστῶν στίς πολιτικές κηδεῖες. Δυστυχῶς, βλέπουμε νά ἐκφωνοῦν ἐπικήδειους λόγους καί νά μιλοῦν γιά τους κοινωνικούς ἀγῶνες καί τήν μεγάλη προσφορά τῶν ἀθέων, οἱ ὁποῖοι πέθαναν χωρίς καμιά ἐλπίδα..

Καί ἀρχίζουν τά ἀτέλειωτα καί ἀδικαιολόγητα χειροκροτήματα καί οἱ κραυγές ≪ἀθάνατος, ἀθάνατος≫ ἀπό τούς παρευρισκομένους, ἐνῶ εἶναι γνωστό σέ ὅλους ὅτι αὐτοί καί ὅταν ζοῦσαν ἦταν πεθαμένοι πνευματικά!

Ἡ ἄλλη ἄποψη γιά τήν κρίση Αὐτοκριτική. Ἀντωνίου Οὐρεϊλίδη

Η άλλη άποψη για την κρίση-Αυτοκριτική

του Αντωνίου Ουρεϊλίδη, φοιτητή Θεολογίας ΑΠΘ

Αντώνιος Ουρεϊλίδης, Φοιτητής Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ

            Ο τρόπος ζωής με τον οποίο πορευόμαστε στην εποχή μας, έχει οδηγήσει σε πολλαπλού τύπου προβλήματα: κρίσης αξιών και ιδανικών, ηθικά, κοινωνικά και οικονομικά. Ερευνώντας για τα αίτια και, ταυτόχρονα, ασκώντας αυτοκριτική ως προς το μερίδιο ευθύνης που μου αναλογεί, κατέληξα σε δύο θεμελιώδη αξίες (που μάλιστα, με αφορούν άμεσα), η απουσία των οποίων, κατά τη γνώμη μου, δημιούργησε το σύγχρονο και βασανιστικό κυκεώνα.

            Η πρώτη και βασική είναι η απομάκρυνσή μου από την Αλήθεια του Ευαγγελίου, από τα λόγια Αυτού που πιστεύω, ή λέω ότι πιστεύω, ως Θεό. Με άλλα λόγια, η απομάκρυνση από την Πίστη μου. Η πίστη είναι στενά συνδεδεμένη με τη ζωή μας και την επηρεάζει άμεσα. Το πώς ζω είναι αποτέλεσμα του τι πιστεύω, και προσεγγίζοντας λίγο τον αγιογραφικό λόγο, διαπιστώνω με έκπληξη, ότι τον έχω κακοποιήσει, τον έχω «κόψει και ράψει» στα μέτρα μου, ουσιαστικά δεν τον γνωρίζω.

Νικόλαος Ἰ. Σωτηρόπουλος, Μεγάλη ἀτιμία εἰς βάρος τῆς πίστεως ἡ ἁγιοποίησις τοῦ Κορανίου ὑπό Ὀρθοδόξων Ἀρχιερέων καί Ἐπισκόπων

ΜΕΓΑΛΗ ΑΤΙΜΙΑ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ Η ΑΓΙΟΠΟΙΗΣΙΣ ΤΟΥ ΚΟΡΑΝΙΟΥ ΥΠΟ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΑΡΧΙΕΡΕΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ

Ἀτιμία εἰς βάρος τῆς χριστιανικῆς πίστεως ἡ ἀναγνώρισις τοῦ Κορανίου ὡς ἁγίου βιβλίου ὑπό τοῦ Οἰκ. Πατριάρχου, ἄλλων Ὀρθοδόξων Πατριαρχῶν καί Ἀρχιεπισκόπων Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν

Τοῦ κ. Νικ. ᾿Ιω. Σωτηροπούλου, Θεολόγου–Φιλολόγου

ΣΤΟΥΣ χαλεποὺς καιρούς μας συμβαίνουν πράγματα, τὰ ὁποῖα στὶς προηγούμενες ἐποχὲς ἦταν ἀδιανόητα, οὔτε ἀπὸ τὴ φαντασία ἦταν δυνατὸ νὰ περάσουν. ῞Ενα ἀπ᾿ αὐτὰ τὰ ἀδιανόητα καὶ ἀφάνταστα πράγματα θὰ ἀναφέρωμε ἐδῶ.

Ὁ ἕνας τῆς Τριάδος, ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ Πατρός, μὲ τὴν ἐνανθρώπησί του ἦλθε στὸν κόσμο γιὰ δύο κυρίως λόγους· Γιὰ νὰ κηρύξῃ τὴν ἀλήθεια, καὶ νὰ θυσιασθῇ. Καὶ τὰ δύο γιὰ τὴ σωτηρία μας.

Ὡς πρὸς τὸ πρῶτο, ἐνώπιον τοῦ Πιλάτου ὁ ἐνανθρωπήσας Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ Πατρός, ὁ Κύριος ᾿Ιησοῦς Χριστός, διακήρυξε· «᾿Εγὼ εἰς τοῦτο γεγέννημαι καὶ εἰς τοῦτο ἐλήλυθα εἰς τὸν κόσμον, ἵνα μαρτυρήσω τῇ ἀληθείᾳ. Πᾶς ὁ ὢν ἐκ τῆς ἀληθείας ἀκούει μου τῆς φωνῆς» (᾿Ιωάν. ιη´37).᾿Εγὼ γι᾿ αὐτὸ γεννήθηκα καὶ γι᾿ αὐτὸ ἦλθα στὸν κόσμο, γιὰ νὰ δώσω μαρτυρία γιὰ τὴν ἀλήθεια. Καθένας, ὁ ὁποῖος εἶναι τέκνο τῆς ἀληθείας,παραδέχεται τὴ διδασκαλία μου.

Καρδιακὴ Προσευχὴ καὶ ἀντοχή στὶς δοκιμασίες

Καρδιακὴ Προσευχὴ καὶ ἀντοχή στὶς δοκιμασίες

Ὁ κόσμος τοῦ σκότους (ὁ διάβολος καὶ οἱ δαίμονες) προσπαθεῖ μὲ κάθε τρόπο νὰ σ’ ἐμποδίσει καὶ νὰ σὲ ἀπομακρύνει ἀπὸ τὴν προσευχὴ τῆς καρδιᾶς· γιατὶ ἡ καρδιακὴ προσευχὴ (τὸ «Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ, ἐλέησόν με») κατ’ ἐξοχὴν πληγώνει τοὺς δαίμονες, οἱ ὁποῖοι, ὅπως μᾶς διδάσκει ὁ Ἅγιος Διάδοχος Φωτικῆς, εἶναι στὴν περιφέρεια τῆς καρδιᾶς.

Ἡ καρδιά, ὡς ὄργανο (τὸ σαρκικὸ ὄργανο), θεωρεῖται ἀπὸ τοὺς Πατέρες ὅτι εἶναι τὸ κέντρο τῆς ὕπαρξής μας (τῆς ψυχοσωματικῆς μας ὕπαρξης) καὶ εἶναι τὸ τελευταῖο ὄργανο ποὺ σταματᾶ νὰ λειτουργεῖ. Εἶναι τὸ πρῶτο ποὺ ἀρχίζει νὰ λειτουργεῖ στὸ ἔμβρυο καὶ μόλις κοιμᾶται, δηλαδὴ μόλις πεθαίνει (σωματικῶς) ὁ ἄνθρωπος αὐτὸ τὸ ὄργανο εἶναι ποὺ σταματᾶ νὰ λειτουργεῖ τελευταῖο.

Ὅσο ἡ καρδιὰ λειτουργεῖ, σημαίνει ὅτι ἡ ψυχὴ εἶναι ἀκόμα μέσα στὸ σῶμα. Ἀπλῶς ἔχει συσταλεῖ καὶ βρίσκεται μόνο στὴν καρδιά. Μπορεῖ ὁ ἐγκέφαλος νὰ εἶναι νεκρός καὶ τὸ ὑπόλοιπο σῶμα νὰ ἔχει παγώσει ἣ νὰ χάνει θερμοκρασία καὶ νὰ ἔχει μείνει μόνο τὸ χτύπημα τῆς καρδιᾶς... ἔχει μαζευτεῖ ἡ ψυχὴ στὴν καρδιά.

Οἱ κοινωνικές μας σχέσεις μέ τούς κοσμικούς ἀνθρώπους

ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΜΑΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΟΣΜΙΚΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

Αρχιμ. Κύριλλου

Ο Απ. Παύλος θέτει τα πλαίσια στα οποία θα κινηθεί ο χριστιανός στο επίπεδο των κοινωνικών λεγομένων σχέσεων με τους κοσμικούς ανθρώπους. Γράφει λοιπόν: »Μην προσαρμόζεσθε στην νοοτροπία αυτού του κόσμου, αλλά να μεταμορφώνεστε συνεχώς προς το καλό, αποκτώντας το νέο φρόνημα του πιστού. Έτσι θα μπορείτε να διακρίνετε ποιο είναι το θέλημα του Θεού, το καλό και αρεστό στον Θεό και τέλειο» (Ρωμ. 12,2).  »Μην κάνετε αταίριαστους δεσμούς με απίστους. Γιατί ποια σχέση μπορεί να έχει η δικαιοσύνη με την ανομία;  Ή τι κοινό υπάρχει ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι; Ποια συμφωνία μπορεί να γίνει ανάμεσα στον Χριστό και τον διάβολο; Ή τι έχει να μοιράσει ο πιστός με τον άπιστο;» (Β’ Κορ. 6,14-15).

Οι χριστιανοί ως μάρτυρες του Χριστού στον κόσμο

Ωστόσο, παρά τα όσα σημειώσαμε παραπάνω, οι χριστιανοί οφείλουν να έχουν θετική παρουσία μέσα στον κόσμο. Με το παράδειγμα της ζωής τους και με τον λόγο τους θα λειτουργήσουν ως μάρτυρες της χριστιανικής αλήθειας στον κόσμο, κατά το παράδειγμα του ίδιου του Κυρίου μας που ήλθε στον κόσμο για να φανερώσει την αλήθεια για τον Θεό: »εγώ εις τούτο γεγέννημαι και εις τούτο ελήλυθα εις τον κόσμον, ίνα μαρτυρήσω τη αληθεία» (Ιω. 18,37).  Όπως ο Θεός Πατέρας απέστειλε τον Υιό Του στον κόσμο, έτσι και ο Ιησούς αποστέλλει τους μαθητές Του με ιεραποστολή στον κόσμο (Ιω. 17,18), να διδάξουν πάντα τα έθνη και να τα βαπτίσουν στο όνομα της Αγίας Τριάδος.

Ἡ νοερά προσευχή καί οἱ ἐν τῶ κόσμω πιστοί.

 

Γέρων Ιωσήφ Βατοπαιδινός

Πάντα γεννάται το ερώτημα: Δύνανται αυτοί που ζούν στον κόσμο να ασχολούνται με την νοερά προσευχή; Προς τους ερωτώντας αποκρινόμεθα καταφατικά. Ναι. Για να γίνη καταληπτή η προτροπή μας προς τους ενδιαφερομένους, αλλά και η υπόδειξη στους μη γνωρίζοντας, εξηγούμεν συντόμως περί τούτου του θέματος, ώστε να μην προβληματίζωνται εκ της διαφορετικής ίσως ερμηνείας και προσδιορισμού της «νοεράς προσευχής».

Γενικά, η προσευχή είναι η μόνη υποχρεωτική και απαραίτητη εργασία και αρετή για όλη την λογική φύση, αισθητή και νοούμενη, ανθρωπινή και αγγελική και γι’ αυτό προσταζόμεθα στην αδιάλειπτό της εργασία.

Η προσευχή δεν χωρίζεται δογματικώς σε τύπους και τρόπους, αλλά, κατά τους Πατέρας μας, κάθε τύπος και τρόπος προσευχής είναι ωφέλιμος, αρκεί να μην είναι τίποτε διαβολική πλάνη και επήρεια. Ο σκοπός τής παναρέτου αυτής εργασίας είναι να στρέφη και να κρατά τον νου του ανθρώπου στον Θεό. Γι’ αυτόν λοιπόν τον σκοπό οι Πατέρες μας επενόησαν εuκολότερους τρόπους και απλούστευσαν την προσευχή, ώστε ο νους ευκολότερα και σταθερότερα να στρέφεται και παραμένη στον Θεό.

Γέροντας Σωφρόνιος: Ἄνευ τῶν μοναχῶν θά ἐξηφανίζετο ὁ Χριστιανισμός!

Ιδού διατί η Εκκλησία μετά την περίοδον των μαρτυρίων επεξετάθη προς την έρημον. Εκεί ευρίσκεται η τελειότης Αυτής, η πηγή του φωτός Αυτής και η κυρία δύναμις της στρατευομένης Εκκλησίας. Ποίοι ήσαν ο Χρυσόστομος, ο Βασίλειος ο Μέγας, ο Επιφάνιος, οι Μητροπολίται Μόσχας Αλέξιος και Φίλιππος,και δια μιας λέξεως πάντες οι Άγιοι ποιμένες;

Ουχί δε μόνον εις την αρχιερατικήν, αλλά και εις την απλήν μοναχικήν τάξιν υπήρχε πλήθος φωστήρων, από του Μεγάλου Αντωνίου και του Ιωάννου του Δαμασκηνού μέχρι του Σεργίου του Ραντονέζ και του Γεωργίου του Εγκλείστου. Ούτοι εστερέωσαν την πίστιν. Κατήγγειλαν και συνέτριψαν τας αιρέσεις.

Άνευ των μοναχών θα εξηφανίζετο ο Χριστιανισμός εν τω κόσμω. Ιδού οπόσον απαραίτητος είναι δια την Εκκλησίαν του Χριστού η τελειότης, άνευ της οποίας και η σωτηρία μετ’ αυτής ταύτης της πίστεως δύνανται ευκόλως να απολεσθούν, διότι απαιτούνται “αισθητήρια δια την έξιν γεγυμνασμένα προς διάκρισιν καλού τε και κακού” (Εβρ. ε’ 14). 

Μοναχική ζωή.Ι.Μ.Μ.Λαύρας. Ἅγιο «αὐτομίσος»

«ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ  ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥΣ»
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ
(Ι.Μ. ΚΩΣΤΑΜΟΝΙΤΟΥ, ΒΙΓΛΑ, Ι.Μ. Μ. ΛΑΥΡΑΣ) 1915-2004

ΜΟΝΑΧΙΚΗ ΖΩΗ

Ι. Μ. Μ. ΛΑΥΡΑΣ

 

Ἅγιο «αὐτομίσος»

Ὁ Γέροντας βαθμιαῖα ἔχασε τήν ἀκοή καί τήν ὅρασή του στήν Λαύρα. Ὅταν τοῦ ἔλεγαν νά φροντίσει γιά τά μάτια του ἔλεγε:

-«Δέν θέλω νά βλέπω ἐδῶ ἀλλά ἐκεῖ, στόν οὐρανό».

Ζοῦσε μέ τό ὅραμα τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Εἶχε νεκρωθεῖ γιά τόν κόσμο καί εἶχε «μισήσει ἑαυτόν», σύμφωνα μέ τόν λόγο τοῦ Κυρίου: «Ὅποιος δέν μισήσει τόν πατέρα του καί τήν μητέρα, καί τήν γυναίκα καί τά τέκνα καί τούς ἀδελφούς καί τίς ἀδελφές, ἀκόμη δέ καί τήν ψυχή του, δέν μπορεῖ νά εἶναι μαθητής μου»⁶¹.

Μερικοί τόν κατέκριναν λέγοντας ὅτι πλανήθηκε. Γι’αὐτό, ἔλεγαν, δέν θέλησε νά βγεῖ ἔξω, ὥστε νά πάει στούς γιατρούς καί νά θεραπευθεῖ.

-«Θά μποροῦσε» συμπλήρωναν «νά συγκατέβαινε λίγο. Νά ἄφηνε κάπως τήν ἄσκησή του, γιά νά μήν τυφλωθεῖ καί νά μήν ταλαιπωροῦνται οἱ διακονηταί ἐξαιτίας τοῦ δικοῦ του πείσματος».

Ἐκεῖνος ὅμως ἀποκάλυψε σέ κάποιον ἀπό τούς πατέρες τά ἑξῆς:

Ὁ Ἰάκωβος καί ὁ πασᾶς...

Τότε που οι Τούρκοι ήταν εδώ, και ζούσαν από το πλιάτσικο, άρπαξε και φάει δηλαδή, έβαλαν στο μάτι ένα μοναστήρι του Αι-Γιάννη και αποφάσισαν να πάνε να το πάρουν. Είπαν μερικοί:
–Θα πάμε τη νύχτα να τους να τους πιάσουμε στον ύπνο, να σκοτώσουμε τους καλογέρους.
–Σταθείτε, τους λέει ο πασάς. Θα τους κάνω εγώ να το παραδώσουν μέρα-καταμεσήμερο, και από μοναχοί τους.
Οι άλλοι παραξενεύτηκαν, αλλά αυτός είχε το σχέδιό του. Μια και δυό λοιπόν κίνησε να πάει να βρει τον ηγούμενο. Τον βρήκε που διάβαζε στο ηγουμενείο.
–Πέτα το βιβλίο πέρα, του λέει ο πασάς, άκουσε προσεκτικά και κάνε όπως θα σου πω. Αλλιώς, ήρθε η ώρα σας.

–Στις διαταγές σου, είπε ο ηγούμενος.
–Άκου. Σε εικοσιτέσσερες ώρες θα ‘χεις αδειάσει στο μοναστήρι και θα ‘χετε φύγει όλοι. Μας χρειάζεται και θα το πάρουμε. Αν δεν ακούσετε το λόγο μου, θα δείτε τη χαντζιάρα μου, και τίναξε το μαχαίρι από το ζωνάρι του, να σκιάξει τον καλόγερο.
–Δεν είναι δικό μας, λέει ο ηγούμενος.
–Τίνος είναι;

Μοναχική ζωή.Ι.Μ.Μ.Λαύρας.Ἀληθινή ἐλευθερία.

 

«ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ  ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥΣ»
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ
(Ι.Μ. ΚΩΣΤΑΜΟΝΙΤΟΥ, ΒΙΓΛΑ, Ι.Μ. Μ. ΛΑΥΡΑΣ) 1915-2004

ΜΟΝΑΧΙΚΗ ΖΩΗ

Ι. Μ. Μ. ΛΑΥΡΑΣ

 

Ἀληθινή ἐλευθερία.

Σέ μία ἐπίσκεψή μου στό κελλί του, μοῦ διηγήθηκε τό ἑξῆς χαριτωμένο καί συγκινητικό περιστατικό:

Μία ἡμέρα, ὅταν ἦταν νεώτερος, εἶχε πάει στό Κοιμητήριο τῆς Λαύρας⁵⁴ καί εἶχε ξαπλώσει μακαρίως, ἀτημέλητος ὡς συνήθως, ἀνάμεσα στά μνήματα. Μάλιστα ἀντί γιά ζωστικό φοροῦσε ἕνα παντελόνι.

Κατά συγκυρία, τον εἶδε ἕνας Γερμανός προσκυνητής καί τόν λυπήθηκε. Ἔβγαλε νά τοῦ δώσει ἕνα 500άρικο (500 δραχμές), τό ὁποῖο γιά ἐκείνη τήν ἐποχή ἦταν σοβαρό ποσό.

Μοναχική ζωή.Ι.Μ.Μ.Λαύρας.«-Πεθαίνει σήμερα κανείς ἀπό νηστεία; -Μπααα!!!»

«ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥΣ» ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ (Ι.Μ. ΚΩΣΤΑΜΟΝΙΤΟΥ, ΒΙΓΛΑ, Ι.Μ. Μ. ΛΑΥΡΑΣ) 1915-2004 ΜΟΝΑΧΙΚΗ ΖΩΗ Ι. Μ. Μ. ΛΑΥΡΑΣ «-Πεθαίνει σήμερα κανείς ἀπό νηστεία; -Μπααα!!!» Μοῦ ἔλεγε: - «Ἅμα δέν φᾶς μέχρι τήν ἐννάτη, τόν ἔθαψες τό διάβολο». Ἐπίσης μέ συμβούλευε: -«Στό Κελλί νά τό κάνετε μονοφαγία», δηλ. ἐννοοῦσε νά καθιερώσουμε νά τρῶμε μία φορά τήν ἡμέρα. Ἄλλοτε, πού τοῦ ἔλεγα νά νηστέψω, μοῦ ἔλεγε: -«Ἐσύ δέν μπορεῖς νά νηστέψεις». Ἤξερε ἀλλά καί «ἔβλεπε» μέ τό χάρισμα πού εἶχε, ὅτι εἴχαμε πάρα πολλές δουλειές-διακονήματα μέ πολύ σωματικό κόπο. -«Γιά νά νηστέψεις πρέπει νά ΚΑΘΕΣΑΙ!!!» μοῦ τόνισε. Ἄλλοτε μοῦ μιλοῦσε γιά τό ἀκατάστατο φαγητό. Βγαίνει κανείς στόν κῆπο τήν ἐποχή, πού ἔχει πολλά φροῦτα καί λαχανικά καί τρώει πολύ. -«Δόστου κεράσια, δόστου τό ἕνα, τό ἄλλο...».Ἦταν σάν νά μέ «ἔβλεπε» μπροστά του... Ἄλλοτε μοῦ εἶπε μέ πολλή ἔμφαση χτυπώντας μάλιστα τήν κοιλιά του: -«Ἡ σωτηρία μας ἐξαρτᾶται ἀπό τοῦτο ἐδῶωω!!» (καί χτυποῦσε δυνατά τήν κοιλιά του)... «Πεθαίνει σήμερα κανείς ἀπό τή νηστεία!!!;;;...ΜΠΑααααα!!!...». Ὅταν τοῦ εἶπα γιά τό Γέροντά μας, ὅτι εἶχε κάνει κάποτε 40 ἡμέρες νηστεία-ἀσιτία θαύμασε: -«Ἔκανε αὐτό τό πρᾶγμα ὁ παπα-Μάξιμος; Αὐτό εἶναι πολύ μεγάλο!!!» εἶπε. Στή Μ. Λαύρα, παρόλα τά προβλήματα ὑγείας, συνέχισε νά ἀγωνίζεται, χωρίς νά παρεκκλίνει ἀπό τό ἀσκητικό του πρόγραμμα. Κάποια φορά, σέ μία ἐπίσκεψή μου, μέσα στήν Μ. Σαρακοστή (πρέπει νά ἦταν στά 1991) μοῦ ἔδειξε τό «μεσημεριανό» του, πού φύλαγε μέσα σ’ ἕνα κρεμαστό «φανάρι» μέ σίτα52: ἕνα πιάτο μέ μερικά πλατειά λαχανόφυλλα ὠμά. -«Αὐτό εἶναι τό φαΐ μου γιά σήμερα» εἶπε. Στή συνέχεια μέ ρώτησε: - «Τί ὥρα εἶναι»; Τοῦ εἶπα. -«Βλέπεις», μοῦ λέει. «Μέ ἀπασχολεῖ. Δέν ἔχω ἐλευθερωθεῖ. Ἔχω γαστριμαργία. Ἔχω τό νοῦ μου πότε θά ἔλθει ἡ ὥρα γιά νά φάω (περίμενε νά ἔλθει ἐννέα μέ τό βυζαντινό)». Εἶχε αὐτομεμψία. Πάλευε νά ἐλευθερωθεῖ τελείως ἀπό τήν ἐπιθυμία γιά γήινη τροφή. Κάποια φορά σέ μιά ἀπό τίς ἐπισκέψεις μου στό παμπάλαιο κελλί του στή Λαύρα μοῦ λέει: -«Θέλω νά ξαναγυρίσω στό παλιό μου πρόγραμμα». Δηλ. ἤθελε νά ξαναρχίσει τά τριήμερα, ἐνῶ ἤδη ἦταν στή Λαύρα καί σέ προχωρημένη ἡλικία!!!. -«Ἐσύ τί λές;» Ζητοῦσε συμβουλή ἀπό ἕναν ἀρχάριο μοναχό, αὐτός πού εἶχε λειώσει στήν ἄσκηση, στήν προσευχή καί στήν μελέτη τῶν Πατέρων!!! Ἐγώ δέν εἶχα καταλάβει καλά. Παρ’ ὅλα αὐτά τοῦ εἶπα: -«Ὄχι». -«Γιά νά τό λές κάπου τό ξέρεις, κάπου τό διάβασες, εἶσαι γνωστικός ἐσύ» μοῦ λέει. Τοῦ ἄρεσε, πού συζητούσαμε μέ βάση τά Πατερικά βιβλία. Τόν Εὐεργετινό τή Φιλοκαλία καί τόν «Κλίμακα» (ὅπως τόν ἀποκαλοῦσε) τά «ἔπαιζε στά δάχτυλα». -«Γιά τό πῶς πρέπει νά ζεῖς (ἐννοοῦσε σάν Μοναχός)» μοῦ ἔλεγε, «θά τά βρεῖς ὅλα στή Φιλοκαλία, στό λόγο τοῦ ὁσίου Γρηγορίου τοῦ Σιναῒτου. Πῶς πρέπει νά τρῶς, πῶς νά κοιμᾶσαι κλπ»53. 52 Κυβικό ντουλάπι μέ τοιχώματα μεταλλικά διάτρητα ὥστε νά ἀερίζεται τό περιεχόμενό του (συνήθως κάτι φαγώσιμο» καί συγχρόνως νά προστατεύεται ἀπό τά ποντίκια, τά ἔντομα κ.λ.π. 53 Ὑπάρχει στόν Ε΄ Τόμο τῆς Φιλοκαλίας, ἔκδοση Παπαδημητρίου, Ἀθήνα 1976, σελ.90. Ὁ λόγος ἐπιγράφεται: Τοῦ Ὁσίου Πατρός Ἡμῶν Γρηγορίου τοῦ Σιναΐτου, Περί τοῦ πῶς πρέπει νά λέγῃ ὁ καθένας τήν προσευχήν. Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο: Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου, «Ἕνας ἀπό τούς τελευταίους» Γέροντας Εὐθύμιος Ἁγιορείτης (Ἱ.μ. Κωσταμονίτου, Βίγλα, Ἱ.μ. Μεγίστης Λαύρας) 1915-2004. Σχῆμα 14Χ20.5, Σελίδες: 96, Τιμή: 4€ Τηλέφωνο παραγγελιῶν γιά τό βιβλίο: 6947612075 ἤ στό e-mail: hristospanagia@yahoo.gr undefined

Πνευματικοί Διάλογοι με τον Ρουμάνο ἡσυχαστή π. Ἡλίε Κλεόπα. Δεύτερη συνομιλία (Α΄ Μέρος)

Πνευματικοί Διάλογοι με τον Ρουμάνο ησυχαστή π. Ηλίε Κλεόπα. 

Δεύτερη συνομιλία (Α΄ Μέρος)

Άγιον Πάσχα 1983 Ιερομόναχος  Ιωαννίκιος Μπάλαν

36.    Τι είναι τα καλά έργα καί πώς μπορούμε να ξέρουμε ότι τα έργα μας είναι καλά ή κακά ενώπιον του Θεού;
    Τα καλά έργα είναι «καρπός δικαιοσύνης» (Φιλιπ. 1,11 και Ιακώβ. 3,18). Τα καλά έργα λέγονται επίσης καί «καρποί άξιοι της  μετανοίας» (Ματθ. 3,18 Λουκ. 3,8). Ό Ιησούς Χριστός ήταν σ' όλους αληθινό παράδειγμα καλών έργων (Ίωάν. 10,32 καί Πράξ. 10,38). Τα έργα μόνο τότε θεωρούνται καλά, όταν είναι ενωμένα με την αληθινή πίστη καί γίνονται για τη δόξα του Θεού. (Ματθ. 6,1-4 Κολ.1,102,23).
Κανείς δεν μπορεί να σωθεί μόνο με τα καλά του έργα εάν δεν συνεργεί καί το έλεος του Θεού στα δύσκολα πνευματικά του καθήκοντα. (Έφεσ. 2,8-9 Β' Τιμ.1,9). Καθένας από εμάς πρέπει να γνωρίζει ότι όλα τα αγαθά έργα πραγματοποιούνται από τον Θεό στους πιστούς, επειδή «ό Θεός εστίν ό ενεργών εν ημίν καί το θέλειν καί το ενεργείν υπέρ της ευδοκίας» (Φιλιπ. 2,13).

37. Ποιο είναι το πρώτο αγαθό έργο καί ποιο θεωρείται μεγαλύτερο ενώπιον τον Θεού;

Ὅσο ὁ ἄνθρωπος ἀποτραβιέται ἀπό τά πράγματα τοῦ κόσμου τόσο περισσότερο πλησιάζει τόν Θεό.

 « ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ»

Η ΑΣΚΗΣΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

Βασισμένο στούς Ἀσκητικούς Λόγους

τοῦ Ἀββᾶ Ἰσαάκ τοῦ Σύρου

• Ὅταν θέλεις νά συμβουλέψεις κάποιον στό καλό, πρῶτα νά τοῦ δείξεις τήν ἀγάπη σου καί μετά μέ λεπτότητα καί προσοχή νά τοῦ κάνεις τήν παρατήρηση, προσέχοντας νά μήν τόν πληγώσεις. Γιατί αὐτός θά παρατηρήσει πρῶτα τήν ἀγάπη πού θά τοῦ δείξεις, κι ὕστερα θά προσέξει τήν παρατήρηση πού θά τοῦ κάνεις. Ἔτσι θά τόν ὠφελήσεις χωρίς νά βλαφτεῖ ἡ ψυχή του.
• Ὅσο ὁ ἄνθρωπος ἀποτραβιέται ἀπό τά πράγματα τοῦ κόσμου τόσο περισσότερο πλησιάζει τόν Θεό.
• Νά μή λυπᾶσαι ὅταν συναντᾶς στενοχώριες καί δυσκολίες στή ζωή σου, γιατί ὅλ᾿ αὐτά γίνονται κατά παραχώρηση Θεοῦ, γιά τήν ψυχική σου ὠφέλεια. Ἀκόμη οὔτε τόν θάνατο νά φοβᾶσαι. Γιατί βλέποντας ὁ Θεός τήν ὑπομονή σου, θά σέ βοηθήσει νά φτάσεις στή νίκη, ἐκεῖ ὅπου θ᾿ ἀπολαύσεις τά αἰώνια ἀγαθά πού ἑτοίμασε γιά κείνους πού Τόν ἀγαποῦν ἀληθινά.

ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ Τῼ ΘΕῼ ΔΟΞΑ!

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗ.


Εὐχαριστοῦμε θερμά τόν Ἡγούμενο τῆς Ἱ.Μ. Παρακλήτου γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδει ἡ Ἱερά  Μονή.
Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτηςhttp://HristosPanagia3.blogspot.com

Διατὶ ὀνομάζομεν Μεγάλη Ἑβδομάδα. Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου

 Ὅπως ἀκριβῶς οἱ κυβερνῆται, οἱ δρομεῖς καὶ οἱ ἀθληταὶ φροντίζουν καὶ ἐπαγρυπνοῦν περισσότερον, ὅταν πλησιάζουν πρὸς τὸ τέρμα, κατὰ τὸν ἴδιον τρόπον καὶ ἡμεῖς, ἐπειδὴ μὲ τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ ἐφθάσαμεν εἰς τὴν Μεγάλην αὐτὴν ἑβδομάδα, πρέπει τώρα κατ΄ἐξοχὴν νὰ ἐντείνωμεν τὴν νηστείαν καὶ νὰ αὐξήσωμεν τὰς προσευχὰς καὶ νὰ ἐξομολογηθῶμεν διὰ ὅσα ἡμαρτήσαμεν μὲ ἀκρίβειαν καὶ νὰ ἐκτελῶμεν ὅλας τὰς καλὰς πράξεις, τὴν πλουσίαν ἐλεημοσύνην, τὴν ἐπιείκειαν, τὴν πραότητα καὶ κάθε ἄλλην ἀρετήν, οὕτως ὥστε, ἀφοῦ φθάσωμεν μαζὶ μὲ αὐτὰ τὰ κατορθώματα εἰς τὴν ἡμέραν τοῦ Πάσχα, νὰ ἀπολαύσωμεν τὴν φιλοτιμίαν τοῦ Κυρίου. 

Ὀνομάζομεν τὴν ἑβδομάδα αὐτὴν Μεγάλην ὄχι ἐπειδὴ ἔχει μεγαλυτέρας ὥρας.

 Οὔτε ἐπειδὴ ἔχει περισσοτέρας ἡμέρας, διότι καὶ ὅλαι αἱ ἄλλαι καὶ αὐτὴ ἔχουν τὸν ἴδιον ἀριθμὸν ἡμερῶν. Διατὶ λοιπὸν ὀνομάζομεν αὐτὴ Μεγάλην;

Ἐπειδὴ τὰ ἀγαθά, τὰ ὁποῖα συνέβησαν κατ’ αὐτὴν εἶναι δι’ ἡμᾶς μεγάλα καὶ ἀνέκφραστα. Διότι κατ’ αὐτὴν κατέπαυσεν ὁ μακροχρόνιος πόλεμος, ἐνικήθη ὁ θάνατος, ἡ κατάρα ἐξηφανίσθη, ἡ ἐξουσία τοῦ διαβόλου κατελύθη, ἡρπάγησαν οἱ αἰχμάλωτοί του, ἔγινεν ἡ συνδιαλλαγὴ τοῦ Θεοῦ μὲ τοὺς ἀνθρώπους, ὁ οὐρανὸς ἔγινε κατοικήσιμος, οἱ ἄνθρωποι ἀνεμείχθησαν μὲ τοὺς Ἀγγέλους, τὰ  χωρισμένα ἠνώθησαν, ὁ φραγμὸς ἤρθη, ἡ κλεὶς ἀφηρέθη, ὁ Θεὸς τῆς εἰρήνης εἰρηνοποίησεν τὰ εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ τὰ εἰς τὴν γῆν ὄντα. 

Διὰ αὐτὸ λοιπὸν ὀνομάζομεν τὴν ἑβδομάδα αὐτήν Μεγάλην, ἐπειδὴ δηλαδὴ κατ’ αὐτὴν ὁ Κύριος μᾶς ἐχάρισεν πλῆθος ἀπὸ δωρεάς. Δι’ αὐτὸ καὶ πολλοὶ ἐντείνουν τὴ νηστείαν, τὴν ἀγρυπνίαν, καὶ τὰς ἱερὰς διανυκτερεύσεις καὶ ἐλεημοσύνην κάνουν, διὰ νὰ δείξουν μὲ τὰς πράξεις των τὴν τιμήν, ποὺ ἀποδίδουν εἰς τὴν Μεγάλην ἑβδομάδα. Διότι ἐάν ὁ Θεός μᾶς ἐχάρισε κατ’ αὐτήν τόσα ἀγαθά, πῶς δὲν πρέπει καὶ ἡμεῖς νὰ ἀποδείξωμεν τὸν σεβασμὸν καὶ τὴν τιμὴν μὲ ὅτι ἠμποροῦμεν;…

Ἀπὸ τὸ βιβλίο :
Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου
«ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙΑ».
Ἐκδόσεις: Ὀρθόδοξος Κυψέλη, 2000 μ.Χ.
 

 arnion.gr

http://anavaseis.blogspot.com/2012/03/blog-post_8198.html

 http://paterikos.blogspot.com/2012/04/blog-post_3471.html#more

«Γρηγορῶμεν καί νήφωμεν»

ΠΑΤΗΡ  ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ ΚΑΤΡΑΚΟΥΛΗΣ.

Προσπαθώντας να καταστήση διαυγή τον νου του και κρυστάλλινη την καρδία του, ο ανύσταχτος αυτός εργάτης της νήψεως είχε αποκτήσει πείρα του πνευματικού αγώνος και ήταν σε θέση να καθοδηγεί με σοφία και διάκριση τους νέους κληρικούς, παρέχοντας Χάρι ακόμη και με την απλή παρουσία του.

«Η ζωή του ιερωμένου είναι μία διαρκής νήψις», έλεγε. «Η πνευματική επαγρύπνησης επί του νου και της καρδίας, είναι απαραίτητη προϋπόθεσης για τον αγιασμό του ιερέως. Και η νηπτική ζωή ασφαλίζεται με την συχνή συμμετοχή μας στα μυστήρια, και ιδίως στο μυστήριο της εξομολογήσεως. Είναι αδιανόητο να μη λούεται ο ιερωμένος στο ευώδες λουτρό των δακρύων της συντριβής. Και είναι επισφαλές να λειτουργή, αν δεν καθαρίζεται συχνά με το μυστήριο της μετανοίας. Ο λειτουργός πρέπει να είναι λαμπρότερος των ηλιακών άκτίνων. Εδώ που τα λέμε, πώς μπορεί ο Πνευματικός να ομιλή περί μετανοίας και εξομολογήσεως, εάν ο ίδιος δεν εξομολογείται;

Ἀπό τό λεξιλόγιο τοῦ Ἁγίου Ὅρους

φωτ. Travis Dove, περιοδικό National Geographic τεύχ. Δεκέμβριος 2009

-Ευλογείτε

-Ο Κύριος

Ο καθιερωμένος αγιορείτικος χαιρετισμός κατά τη συνάντηση δύο μοναχών, από τους οποίους ο δεύτερος, στην αίτηση του πρώτου να τον ευλογήσει (να του πει, δηλαδή, ένα καλό λόγο, να του δώσει μια ευχή, ή να προσευχηθεί γι αυτόν), θα τον παραπέμψει στο Θεό:

- «Ο Κύριος (να σ' ευλογεί)».

Το ευλογώ του ανθρώπου από εκείνο του Θεού διαφέρει ουσιαστικά σε τούτο: «ο Θεός ευλογεί μεν έργω, ευλογείται δε (από τον άνθρωπο) λόγω».

Έτσι όταν ο πρώτος παραπέμπεται στον Κύριο να λάβει ευλογία, η ευλογία αυτή δεν είναι απλώς «καλός λόγος» αλλά θείες δωρεές.

Από το βιβλίο του Δωροθέου Μοναχού, ΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ Μύηση στην Ιστορία του και τη Ζωή του, εκδ. ΤΕΡΤΙΟΣ, Κατερίνη 1986

http://agioritikesmnimes.blogspot.com/2012/03/1003.html

Ἡ ζωοφιλία τῶν ἁγίων. Ἡ ἁγιοφιλία τῶν ζώων

ΠΕΝΘΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΥΡΓΕΤΗ

Ο ιεροδιάκονος Πάμπο (1852-1883) έζησε στο νησί Βαλαάμ, όπου υπηρετούσε στην γραμματεία του εκεί εγκατεστημένου Μοναστηριού. Αγαπούσε πολύ την φύση και πέρασε μεγάλο μέρος της ζωής του παρατηρώντας τα φυσικά φαινόμενα της περιοχής και ιδιαίτερα της λίμνης Λατόγκα. Ο Πατήρ Πάμπο είχε μεγάλη αγάπη στους κόρακες, τους οποίους έτρεφε καθημερινά από το δικό του φαγητό. Στις 27 Νοεμβρίου τού 1883 άνεπαύθη εν Κυρίω μετά από σύντομη ασθένεια. Την ημέρα της κηδείας του όλοι οι κόρακες της περιοχής πήγαν και στάθηκαν στην στέγη τού ναού των Αγίων Πέτρου και Παύλου, όπου ψαλλόταν η εξόδιος Ακολουθία, σκίζοντας τον αέρα με τα κρωξίματά τους, λες και πενθούσαν κι αυτά την απώλεια του ευεργέτη τους. Την ώρα που το σκήνωμά του μεταφερόταν από το καθολικό στον τόπο της ταφής του, όλο το σμήνος των πουλιών ακολούθησε την πομπή, συνεχίζοντας να κρώζει θλιμμένα.

Οἱ ἀληθινές ἐκκλησιαστικές εἰδήσεις

Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου

Υπάρχει στον τόπο μας μία σύγχυση για τις λεγόμενες εκκλησιαστικές ειδήσεις που δημοσιεύονται στις εφημερίδες και τα περιοδικά. Πολλοί νομίζουν ότι ειδήσεις είναι εκείνες που αφορούν την εκλογή του Αρχιεπισκόπου και των Αρχιερέων, ή εκείνες που έχουν σχέση με τα οικονομικά προβλήματα της Εκκλησίας ή τέλος πάντων αναφέρονται σε μερικές δραστηριότητες που κάνει η Εκκλησία, ζώντας σε αυτόν τον μεταβαλλόμενο κόσμο.

Κανείς, βέβαια, δεν μπορεί να αρνηθή και αυτήν την πραγματικότητα. Και το ότι υπάρχει ενδιαφέρον από τον λαό για εκκλησιαστικά θέματα είναι σημαντικό, όταν δεν γίνεται χάριν μιας απλής εξωτερικής περιεργείας, γιατί έτσι φανερώνεται ότι θεωρεί τον εαυτό του ως τμήμα της Εκκλησίας και ενδιαφέρεται για την ζωή και την δράση της.

Όμως, οι αληθινές εκκλησιαστικές ειδήσεις είναι εκείνες που αναφέρονται στην ιερά ιστορία, την λεγομένη “ιστορία των γεγονότων”, που είναι ό,τι έχει σχέση με την ενανθρώπιση του Υιού και Λόγου του Θεού και την σωτηρία του ανθρώπου. Είναι γνωστή η πατερική ρήση, ότι ο Θεός έγινε άνθρωπος για να κάνη τον άνθρωπο θεό. Κάθε φορά, λοιπόν, που κάποιος άνθρωπος, βιώνοντας τους καρπούς της θείας ενανθρωπίσεως, γίνεται κατά χάριν θεός, θεούμενος, αυτό αποτελεί την ύψιστη είδηση, γιατί αναφέρεται στην σωτηρία του ανθρώπου.

Τί εἶναι ἡ ἡδονή; Ἀρχιμ.Εὐσέβιου Βίττη

Με την είσοδο και την εγκατάσταση της αμαρτίας μέσα στον άνθρωπο δημιουργείται, όπως είδαμε, μια υπαρξιακή διπολικότητα σ' αυτόν, που τη συνιστούν η ηδονή και η οδύνη. Στον άξονά τους περιστρέφεται η ύπαρξη. Ηδονή και οδύνη αποτελούν ένα ανθρωπολογικό καθεστώς, ή, όπως τελευταία συνηθίζεται να λέγεται αυτό, "κατεστημένο", που αποτελεί γνώρισμα της μεταπτωτικής ψυχολογίας του ανθρώπου. Είναι γι' αυτό χρήσιμο να αναλυθούν, όπως είπαμε, σε κάποιο βαθμό τα στοιχεία της ηδονής και της οδύνης πιο κάτω, τόσο για να εκτιμηθεί ο σημαντικότατος ρόλος που παίζουν στη ζωή του ανθρώπου, όσο και για να κατανοηθεί η ανάγκη να ξεπερασθούν με επαναφορά του "παρά φύσιν", που ηδονή και οδύνη συνιστούν, στο "κατά φύσιν", με επιστροφή δηλαδή από την ανωμαλία στην ομαλότητα της φύσεώς μας, εφόσον αυτή είναι δυνατή και πώς. Αρχίζουμε πρώτα από την ηδονή.