Του π. †Αμβροσίου Λάζαρη
(Απόσπασμα από συνέντευξη στον Ραδιοφωνικό Σταθμό
της Εκκλησίας της Ελλάδος, Μ. Τεσσαρακοστή του 1992)
Είναι γνωστόν, αδελφοί μου
χριστιανοί, ότι η χριστιανική πίστις, μετά την Πεντηκοστήν διεδόθη σε
όλα τα μέρη, σε όλα τα έθνη του κόσμου, του τότε χριστιανικού κόσμου,
του τότε γνωστού κόσμου, ελληνικού. Έλληνες ήταν, λέει, παντού και
εδέχθησαν οι άνθρωποι. Με τα κηρύγματα των Αποστόλων, με τα μεγάλα
θαύματα τα οποία έγιναν τότε στους ανθρώπους, επεκράτησε ο χριστιανισμός
σε ολόκληρο τον κόσμο και τώρα, από 2000 χρόνια, μέσα σ’ αυτήν την
ιστορία του χριστιανισμού διεδραματίσθησαν πολλά, τα οποία σε πολλούς
είναι γνωστά, σε πολλούς είναι άγνωστα. Θα περιοριστούμε στη σημερινή
μας εποχή.
Η σημερινή αυτή εποχή θα έλεγα ότι παραλληλίζεται μ’ εκείνη την εποχή των ειδωλολατρικών βασιλέων Εβραίων, και όλων εν συνεχεία των εποχών εκείνων, οι οποίες αντιστάθησαν εις το θέλημα του Θεού. Είθε ο Κύριος να με βγάλει ψεύτη γι’ αυτά που θέλω να σας πω, αλλά εμείς οι Έλληνες, που έχομε 2000 αγίους ανθρώπους μέσα στην Ελλάδα, αγνοούμε τελειωτικά τι θα πει άγιος, τι θα πει εκκλησία χριστιανική, τι θα πει χριστιανός, τι θα πει Χριστός. Τον αγνοούμε εντελώς τον Χριστό. Περνάμε έξω από την εκκλησία, βλέπομε το κτίριο και λέμε:
