Περί ὁμοιοπαθητικῆς.Κ. Καρακατσάνης Καθηγητής πυρηνικῆς ἰατρικῆς, ἰατρικῆς σχολῆς ΑΠΘ

Απο το  "Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον" "

ΠΕΡΙ «ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗΣ»

  Ὑπό Κωνσταντίνου Γ. Καρακατσάνη

Καθηγητοῦ Πυρηνικῆς Ἰατρικῆς

Ἰατρικῆς Σχολής Α.Π.Θ.

Πρόλογος

Ἀφορμή για την παροῦσα ἐνασχόληση με το θέμα τῆς «Ὁμοιοπαθητικῆς» (ΟΠ, στο ἑξῆς) μᾶς ἔδωσε ἕνα δημοσίευμα τοῦ Περιοδικοῦ «Ἐνοριακή Εὐλογία» (τ. 118, σελ. 184-190), στο ὁποῖο δημοσιεύθηκε ἄρθρο τοῦ Ἱερομονάχου π. Χρυσοστόμου «Τρ.». 

Στο ἄρθρο αὐτό ὁ π. Χρυσόστομος ἰσχυρίζεται ὅτι: 

α) ἡ ΟΠ δεν εἶναι ἀντίθετη προς την χριστιανική πίστη 

β) ἡ ΟΠ «ἐνεργεῖ…στηριζόμενη σε νόμο πού ὁ Θεός ἔβαλε στην φύση 

γ) «ἡ ὁμοιοπαθητική, για την ὁποία ὁμιλοῦν αὐτοί πού θέλουν να ἀποτρέψουν ἀπό αὐτήν, δεν εἶναι ἡ ἀληθινή ὁμοιοπαθητική»

 δ) ἔχει ἀρχαία προέλευση ἡ ΟΠ και ε) ἡ ΟΠ «ὑποστηρίχθηκε και ἐφαρμόσθηκε ἀπό πολλούς Ἁγίους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ἀκόμη ὁ π. Χρυσόστομος ἀπορρίπτει τα «ἄλλα πρόσωπα πού εἶχαν ἐπηρεασθεῖ ἀπό ἀνατολικές δοξασίες και ἀποκρυφιστικές τάσεις σχετικά με την ἑρμηνεία τοῦ τρόπου με τον ὁποῖον ἡ ὁμοιοπαθητική ἐνεργεῖ».

 Περαιτέρω ὁ π. Χρυσόστομος, ἐμμέσως πλην σαφῶς, ἀπορρίπτει τον θεωρούμενο ἱδρυτή τῆς ΟΠ Hahhneman και ὅσους ἀκολουθοῦν τον τελευταῖο, ξένους και Ἕλληνες ὁμοιοπαθητικούς.

Δεσπότης Ἡλείας Γερμανός-Ἡ ἀλήθεια γιά τήν ὁμοιοπαθητική!

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ 
Του Σεβασμιωτάτου. Μητροπολίτη Ηλείας Γερμανού!
 

1. H ομοιοπαθητική ως θεραπευτική μέ­θοδος σε καμμία ιατρική Σχολή της Πατρί­δος μας, αλλά, απ' όσα γνωρίζω, και σε καμ­μία χώρα του πολιτισμένου κόσμου δεν δι­δάσκεται, αλλ' ούτε δίδεται τοιαύτη ειδικό­τητα εις ιατρούς. Δια τούτο και τα γραφόμενα περί «εναλλακτικού Νόμπελ» είναι εφεύρε­ση επιτηδείων προς παραπλάνησιν αφελών αρρώστων συνανθρώπων μας.

2. Οι Χριστιανοί μας, πρέπει να γνωρίζουν ότι δύο είναι οι βασικές αρχές της ομοιοπα­θητικής θεραπευτικής:

Πρώτη: Η πεπλανημένη πίστη ότι εις την φύσιν υπάρχει μία παγκόσμια υπερβατική «θεία δύναμη», την οποία μάλιστα οι ομοιο­παθητικοί συσχετίζουν με την υπό των δια­φόρων ειδωλολατρικών θρησκειών και παραθρησκευτικών σημερινών ομάδων, όπως π.χ. της Νέας Εποχής, η οποία (θεία δύναμη) κι­νεί το σύμπαν, εισρέει εις τον ανθρώπινον οργανισμόν και διαπερνά τα κύτταρα του αν­θρώπου. (Πανθεϊστική αντίληψις του σύμ­παντος).

Ἄρρηκτη ἡ σχέση μαγείας καί ὁμοιοπαθητικῆς

ΑΡΡΗΚΤΗ Η ΣΧΕΣΗ ΜΑΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗΣ 

ΑΠΡΟΚΑΛΥΠΤΟ ΤΟ ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΥΠΟΒΑΘΡΟ! 

     Σας παρουσιάζουμε μια εύπεπτη μικρή εργασία μας ώστε να διαπιστώσετε ιδίοις όμμασι ότι πίσω από την λεγομένη εναλλακτική «ιατρική» δεν θα βρείτε καμιά επιστημονική αρχή ή αξίωμα παρά μαγεία και αποκρυφισμό. Τα κείμενα που παραθέτουμε μιλούν από μόνα τους και δεν χρειάζεται να σχολιάσουμε τίποτα πέρα από ελάχιστα σημεία τα οποία χρίζουν διευκρινήσεων.

 Καμία τύχη! Όλα ξεκινούν από τον κυριότερο νόμο της μαγείας, το «νόμο της συμπάθειας» Η κεντρική ιδέα ήταν πως …το όμοιο διώχνει το …όμοιο!

Ἀλχημιστής καί μασῶνος ὁ ἱδρυτής τῆς ὁμοιοπαθητικῆς

ΑΛΧΗΜΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΜΑΣΩΝΟΣ

Ο ΙΔΡΥΤΗΣ ΤΗΣ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗΣ

Aλχημιστής ο Hahnemann

Σχετικά με την αλχημιστική ιδιότητα του Hahnemann  ο ομοιοπαθητικός γιώργος Bυθούλκας αναφέρει ότι: « ... ήταν ένας χημικός με άριστα προσόντα και, επίσης, είχε μεγάλη επίγνωση της αλχημείας»¹.

Eίναι σαφές ότι ο όρος «αλχημεία» αναφέρεται εδώ με τη μεταφυσική του έννοια, γι' αυτό άλλωστε και διαχωρίζεται από την ιδιότητα του Hahnemann ως χημικού. Άλλωστε ο Winer μας λέγει για τα φάρμακα της Oμοιοπαθητικής ότι: «Στα νοητικά συμπτώματα βρίσκουμε μιά επιβεβαίωση των αλχημιστικών και αρχετυπικών εικόνων»².

Για τον Hahnemann μαθαίνουμε ακόμη από το περιοδικό «Oμοιοπαθητική Iατρική», ότι στην φιλοσοφική του αναζήτηση προχώρησε « ...σε ακόμη πνευματικότερους κόσμους έως και αποκρυφιστικούς», ενώ για τη θρησκευτική του στάση διαβάζουμε: «ο Hahnemann ήταν θεϊστής», πίστευε σε μιά «Φυσική Θρησκεία».

Ἡ Ὁμοιoπαθητική «ἰατρική» ὡς ἀσυμβίβαστη μέ τή Χριστιανική πίστη Β'

Η ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ «ΙΑΤΡΙΚΗ» ΩΣ ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΗ ΜΕ ΤΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ Β΄

(Κείμενο ἀπό τό ἔντυπο

«Ὀρθοδοξία καί αἵρεσις» τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μαντινείας καί Κυνουρίας, τεῦχ. 77, Νοε. – Δεκ. 2011).

Ἡ «μύηση» τοῦ ὁμοιοπαθητικοῦ γιατροῦ

Στὸ προηγούμενο τεῦχος τοῦ ἐντύπου μας δημοσιεύσαμε τὸ πρῶτο μέρος τῆς ἀναφορᾶς μας στὴν Ὁμοιοπαθητικὴ «ἰατρική», μιὰ ἀπὸ τὶς λεγόμενες «ἐναλλακτικὲς θεραπεῖες», θέμα ποὺ ἀπασχολεῖ (καὶ παραπλανᾶ) πάρα πολλοὺς στὴν ἐποχή μας. Εἴδαμε τὶ ἀκριβῶς εἶναι ἡ Ὁμοιοπαθητική, ποιὸ εἶναι τὸ «πνευματικὸ» - ἀποκρυφιστικό της ὑπόβαθρο, τὶ πιστεύει γιὰ τὸ ὁμοιοπαθητικὸ φάρμακο κ.λπ. Ἔγινε, πιστεύουμε, σαφές, ὅτι δὲν πρόκειται γιὰ ἐπιστημονικὴ ἰατρικὴ μέθοδο, ἀλλὰ γιὰ «θεραπευτικὴ» πρακτικὴ ἀσυμβίβαστη μὲ τὴν Ὀρθόδοξη πίστη καὶ ἐπικίνδυνη γιὰ τὴν ὑγεία τοῦ ἀνθρώπου. Στὸ τεῦχος αὐτὸ θὰ συνεχίσουμε καὶ θὰ ὁλοκληρώσουμε τὴν ἀναφορά μας στὸ θέμα, ὥστε νὰ δοθεῖ μιὰ πλήρης καὶ σφαιρικὴ κατὰ τὸν δυνατὸ εἰκόνα του, ἀρχίζοντας ἀπὸ τὸ πῶς ἐκπαιδεύεται ὁ ὁμοιοπαθητικὸς γιατρός.