Η ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ «ΙΑΤΡΙΚΗ» ΩΣ ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΗ ΜΕ ΤΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ Β΄
(Κείμενο ἀπό τό ἔντυπο
«Ὀρθοδοξία καί αἵρεσις» τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μαντινείας καί Κυνουρίας, τεῦχ. 77, Νοε. – Δεκ. 2011).
Ἡ «μύηση» τοῦ ὁμοιοπαθητικοῦ γιατροῦ
Στὸ προηγούμενο τεῦχος τοῦ ἐντύπου μας δημοσιεύσαμε τὸ πρῶτο μέρος τῆς ἀναφορᾶς μας στὴν Ὁμοιοπαθητικὴ «ἰατρική», μιὰ ἀπὸ τὶς λεγόμενες «ἐναλλακτικὲς θεραπεῖες», θέμα ποὺ ἀπασχολεῖ (καὶ παραπλανᾶ) πάρα πολλοὺς στὴν ἐποχή μας. Εἴδαμε τὶ ἀκριβῶς εἶναι ἡ Ὁμοιοπαθητική, ποιὸ εἶναι τὸ «πνευματικὸ» - ἀποκρυφιστικό της ὑπόβαθρο, τὶ πιστεύει γιὰ τὸ ὁμοιοπαθητικὸ φάρμακο κ.λπ. Ἔγινε, πιστεύουμε, σαφές, ὅτι δὲν πρόκειται γιὰ ἐπιστημονικὴ ἰατρικὴ μέθοδο, ἀλλὰ γιὰ «θεραπευτικὴ» πρακτικὴ ἀσυμβίβαστη μὲ τὴν Ὀρθόδοξη πίστη καὶ ἐπικίνδυνη γιὰ τὴν ὑγεία τοῦ ἀνθρώπου. Στὸ τεῦχος αὐτὸ θὰ συνεχίσουμε καὶ θὰ ὁλοκληρώσουμε τὴν ἀναφορά μας στὸ θέμα, ὥστε νὰ δοθεῖ μιὰ πλήρης καὶ σφαιρικὴ κατὰ τὸν δυνατὸ εἰκόνα του, ἀρχίζοντας ἀπὸ τὸ πῶς ἐκπαιδεύεται ὁ ὁμοιοπαθητικὸς γιατρός.
