Κάτι,
στὸ ὁποῖο πολὺ ἐπέμενε ὁ Γέρων Πορφύριος, ἰδίως ὅσο ἀφοροῦσε τοὺς
νέους, ἦταν ἡ ἐργασία. Δὲν δεχόταν νὰ εἶναι κανένας ἀργόσχολος ἢ
ἀδιάφορος ἢ ἀπρόσεκτος. Ἀπέδιδε πάρα πολὺ μεγάλη σημασία σ’ αὐτὸ τὸ
θέμα. Ἤθελε ἀνθρώπους ἐργατικοὺς καὶ δημιουργικούς.
Ὁ Γέρων Πορφύριος ἤθελε νὰ κινοῦνται οἱ ἄνθρωποι, νὰ χρησιμοποιοῦν συνεχῶς ὅλα τὰ μέλη τοῦ σώματός τους, νὰ μὴν εἶναι νωθροί. Δὲν δεχόταν μὲ κανέναν τρόπο τὴν ὀκνηρία καὶ τὴ νωθρότητα.
Ὁ Γέρων Πορφύριος ἤθελε νὰ κινοῦνται οἱ ἄνθρωποι, νὰ χρησιμοποιοῦν συνεχῶς ὅλα τὰ μέλη τοῦ σώματός τους, νὰ μὴν εἶναι νωθροί. Δὲν δεχόταν μὲ κανέναν τρόπο τὴν ὀκνηρία καὶ τὴ νωθρότητα.