Τὸ τέλος τοῦ Γέροντα Ἠλία [Καρυώτη] (+1994).

ΤΟ ΟΣΙΑΚΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΗΛΙΑ ΚΑΙ ΟΙ…“ΜΕΤΑΠΑΤΕΡΙΚΟΙ ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΙ”

ΕΙΣ. ΣΧ. «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»: Πόση σχέση μπορεῖ νὰ ἔχει ἡ ΣΙΩΠΗΛΗ ΑΓΙΟΤΗΤΑ, ἡ πτωχεία τοῦ πνεύματος συνδυασμένη μὲ τὴν ΑΠΟΛΥΤΗ καὶ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ στὴν Παναγία καὶ στὸν Θεό, ἡ πρόγνωση τοῦ τέλους τῆς ζωῆς του, ἡ χαρισματικὴ ἀφοβία τοῦ θανάτου, τὰ ὁσιακὰ τέλη (τοῦ κατωτέρω ἀναφερομένου Ἀγιορείτου γέρ. Ἠλία Καρυώτη) μὲ τὰ ἐκτοξευόμενα “ὀρθόδοξα” πυροτεχνήματα, τοὺς κακόφωνους ἀλαλαγμοὺς “ὀρθοδοξίας”, τοὺς ἀναλώσιμους λαϊκισμοὺς ὀρθοδόξου ἐπιχρίσματος, τὶς κραυγαλέες «ἔριδες» περὶ τὴν «γνησίαν ὀρθοδοξίαν», τὶς «συμπροσευχές», τοὺς θεολογικοὺς «στοχασμοὺς» καὶ τοὺς «μεταπατερικοὺς ἀναστοχασμούς», τὶς «ἐπανερμηνεῖες», τὶς «πλατύτερες ἐπαναδιατυπώσεις»,  καὶ  τοὺς  «ἐπαναπροσδιορισμοὺς» τῆς Θείας Εὐχαριστίας, τῶν Ἱ. Κανόνων, τῆς Παραδόσεως, τοῦ Χριστοῦ ἐν τέλει; Προφανῶς ΚΑΜΙΑ.