Κάποτε ο στάρετς σε κάποιους νεαρούς
που ήσαν παρόντες και ειρωνεύονταν, μετά την ακολουθία τους είπε:
- Να ,
εμείς εδώ προσευχηθήκαμε, αλλά δεν προσεύχονταν όλοι. Η προσευχή είναι δώρο του
Θεού και δεν δίδεται σε όλους. Γι’ αυτό όποιος δεν έχει αυτό το δώρο δεν μπορεί
να προσευχηθεί.
Ο μουσικός
παίρνει το βιολί του και με αίσθημα αφήνει να βγουν διάφοροι ήχοι. Όλοι τον
ακούνε και θαυμάζουν: «Τι δώρο!», λένε. Ή ο ζωγράφος ζωγράφισε έναν ωραίο
πίνακα κι αυτόν τον θαυμάζουν για το δώρο, το ταλέντο του. Και η προσευχή, η
συνομιλία με τον Θεό είναι ανώτερη από το χάρισμα του τραγουδιστή, του μουσικού,
του ζωγράφου. Και το να γελάς με το χάρισμα της προσευχής του πιστού ανθρώπου
είναι τρομερό και απρεπές.
