(Ἡ μακαριστὴ πρεσβυτέρα † Θεοδώρα Καλύβα-Σαράντου
μετέστη εἰς τὴν ἄλλη ζωὴ - 27-9-1977 - ὕστερα ἀπὸ τραγικὸ θάνατο ποὺ εἶχε σὲ
αὐτοκινητικὸ δυστύχημα. Ὅσοι τὴν εἶχαν γνωρίσει βεβαιώνουν ὅτι ἦταν μιὰ ἐκλεκτὴ
ψυχή, μὲ ἔντονη πνευματικὴ ζωή. Ὁταν ἐκοιμήθη, ἄφησε τὸν ἱερέα Σαράντη Σαράντο
ἐν χηρείᾳ μὲ τέσσερα ἀνήλικα παιδιὰ μικρῆς ἡλικίας. Στὸ ἄρθρο της ποὺ ἀκολουθεῖ
- τὸ ὁποῖο δημοσιεύθηκε στὸ περιοδικὸ «Ἐνορία» στὶς 1-12-1972 - δείχνει πῶς
μπορεῖ σήμερα μιὰ πρεσβυτέρα νὰ σταθεῖ στὸ πλευρὸ τοῦ συζύγου της ἱερέως καὶ
ταυτόχρονα νὰ διακονήσει τὴν οἰκογένειά της καὶ τὴν εὐρύτερη οἰκογένεια τῆς
ἐνορίας. Τέλος, ἀναφέρουμε ὅτι ἦταν Θεολόγος καθηγήτρια, διορισμένη στὴν Μέση
Ἐκπαίδευση. Ἂς εἶναι αἰωνία ἡ μνήμη της.)
Ἕνας ἀπὸ τοὺς ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας εἶπε: «Ἂν
στὸν δρόμο μου συναντήσω ἕναν ἄγγελο καὶ ἕναν ἱερέα, θὰ σκύψω νὰ φιλήσω τὸ χέρι
τοῦ ἱερέως πρῶτα καὶ ὕστερα θὰ προσκυνήσω τὸν ἄγγελο».
Αὐτὴ ἡ σκέψη πράγματι κρύβει τὴν μεγαλύτερη
ἀλήθεια γιατὶ ὁ ἱερεὺς εἶναι ἡ ὁρατὴ παρουσία τοῦ Χριστοῦ στὸν κόσμο μας, εἶναι
ὁ Χριστὸς σαρκωμένος, ὁ Λυτρωτής, ὁ θριαμβευτὴς Κύριος ἀνάμεσά μας.
