Ἡ συμμετοχή εἰς τάς πολιτικάς κηδείας (Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης)

Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΕΙΣ ΤΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΑΣ ΚΗΔΕΙΑΣ

 
Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

ΟΛΟ καί πληθαίνουν οἱ πολιτικές κηδεῖες στή Χώρα μας.Πολλοί ἄθεοι ἀριστεροί, πού ἦταν εὐρύτερα γνωστοί, κηδεύονται πολιτικῶς, κάτι πού στό παρελθόν συνέβαινε σπανιότατα. Γιά τούς ἄθεους εἶναι φυσικό νά μή θέλουν τήν ἐκκλησιαστική ἀκολουθία. Καί δέν θέλω νά ἀσχοληθῶ μαζί τους, παρόλο πού εἶναι βαφτισμένοι οἱ περισσότεροι. Πρέπει ὅμως νά σχολιάσω τή συμμετοχή τῶν πιστῶν στίς πολιτικές κηδεῖες. Δυστυχῶς, βλέπουμε νά ἐκφωνοῦν ἐπικήδειους λόγους καί νά μιλοῦν γιά τους κοινωνικούς ἀγῶνες καί τήν μεγάλη προσφορά τῶν ἀθέων, οἱ ὁποῖοι πέθαναν χωρίς καμιά ἐλπίδα..

Καί ἀρχίζουν τά ἀτέλειωτα καί ἀδικαιολόγητα χειροκροτήματα καί οἱ κραυγές ≪ἀθάνατος, ἀθάνατος≫ ἀπό τούς παρευρισκομένους, ἐνῶ εἶναι γνωστό σέ ὅλους ὅτι αὐτοί καί ὅταν ζοῦσαν ἦταν πεθαμένοι πνευματικά!

Γιὰ τὴν Ἐκκλησία εἴτε ὁ ἄθεος μαρξισμὸς εἴτε ἡ δεξιὰ μασωνία εἶναι τὸ ἴδιο πράγμα

τοῦ π. Ἰωάννη Ρωμανίδη

Στὴν διαδικασία τῆς καθάρσεως, τοῦ φωτισμοῦ καὶ τῆς θεώσεως ἔχουμε μπροστὰ μας μία ἐπιστήμη. Αὐτὸ τὸ πράγμα ὅμως μπορεῖ νὰ πολιτικοποιηθεῖ; Δηλαδὴ μπορεῖ οἱ Ὀρθόδοξοι νὰ ποῦν πχ. ὅτι μόνο οἱ Ἀριστεροὶ μποροῦν νὰ ἔχουν νοερὰ προσευχή; Ἢ ὅτι ἐκεῖνος ποῦ ἔχει νοερὰ προσευχὴ εἶναι ὑποχρεωμένος νὰ εἶναι Ἀριστερὸς ἢ Δεξιός; Ὄχι, βέβαια.
Ὅποτε ἔχομε μία ἐπιστήμη, ποὺ λέγεται Ὀρθοδοξία, ἡ ὁποία δὲν μπορεῖ ποτὲ νὰ συσχετισθεῖ μὲ τὴν Πολιτική. Διότι ὁ ἀγαπῶν τὸν συνάνθρωπό του μεριμνᾶ γιὰ τὸν συνάνθρωπό του, ὁποιοσδήποτε καὶ ἂν εἶναι αὐτὸς ὡς πρὸς τὶς πεποιθήσεις του. Ἐκεῖνο ποὺ ἀπασχολεῖ τὸν Ὀρθόδοξο Χριστιανὸ στὰ ἰδεολογικὰ θέματα εἶναι πρῶτα- πρῶτα τὸ ἐὰν ἡ Ἐκκλησία ἔχει τὴν ἐλευθερία νὰ κάνει τὸ ἔργο Της, ποὺ εἶναι τὸ νὰ θεραπεύει τοὺς ἀρρώστους Της.

Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Ἀνδρόνικος (1918)

 

ΑΘΕΪΣΤΙΚΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ

Βασικά βιογραφικά στοιχεία τον Ιερομάρτυρος

ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΥ

Ο άγιος ιερομάρτυς Ανδρόνικος γεννήθηκε την 1η Αυγούστου του 1870 στο χωριό Ποβόντνεβο της επαρχίας Γιαροσλάβ, στην κεντρική Ρωσία. Στο άγιο Βάπτισμα έλαβε το όνομα Βλαδίμηρος.

Στην ηλικία δέκα χρονών γράφτηκε σε Εκκλησιαστικό Σχολείο και μετά την αποφοίτηση του, το 1885 στο Εκκλησιαστικό Σεμινάριο του Γιαροσλάβ.

Το 1891, ως αριστούχος απόφοιτος του Σεμιναρίου, έγινε δεκτός στη Θεολογική Ακαδημία της Μόσχας. Τα χρόνια εκείνα ό νεαρός φοιτητής συναντήθηκε με τον άγιο Ιωάννη της Κρονστάνδης και ζήτησε τις φωτισμένες συμβουλές του.

Ἱερομάρτυς Ἡλίας καί Πρεσβυτέρα Εὐγενία. Ἕνα πρότυπο ἱερατικό ζευγάρι.

Ο ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΣ ΗΛΙΑΣ TΣΕΤΒΕΡΟΥΧΙΝ
(†16 Φεβρ. 1934)
ΚΑΙ Η ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΑ ΤΟΥ ΕΥΓΕΝΙΑ[1]

Η ζωή του π. Ηλία είναι στενά συνδεδεμένη με τη ζωή της εναρέτου συζύ­γου που του έδωσε ο Θεός, η οποία μοιράστηκε μαζί του όλες τις λύπες και τις χαρές. Η Ευγενία ήταν μια πολύ ευσεβής κόρη που σκεπτόταν να γίνη μοναχή, αλλά με τη συμβουλή του Γέροντος Βαρ­νάβα της Σκήτης της Γεθσημανή, άρχισε να αναζητά έναν ευσεβή σύζυγο. Οι γο­νείς του Ηλία είχαν μεγάλα σχέδια για τον γυιό τους επειδή ήταν ένας λα­μπρός φοιτητής στο Πανεπιστήμιο. Όταν όμως γνώρισε την Ευγενία άρχι­σαν και οι δυο να μελετούν με πόθο πνευματικά βιβλία. Εγκατέλειψε το Πανεπιστήμιο και μια δελεαστική κα­ριέρα και εισήλθε στο ιερατικό Σεμινά­ριο του Αγίου Σεργίου της Λαύρας της Αγίας Τριάδος.

Η οικογένεια της Ευγενίας ζούσε υπό την καθοδήγηση αγίων Γερόντων. Η μη­τέρα της γνώριζε πολλούς Γέροντες και συχνά τους επισκεπτόταν. Βλέποντας αυτό ο Ηλίας Νικολάγιεβιτς θέλησε να έχη και αυτός ένα Γέροντα, ο οποίος θα τον καθοδηγούσε. Η Ευγενία του συνέ­στησε να πάη στη Σκήτη της Γεσθημανή, στον Γέροντα Βαρνάβα. Την άλλη μέρα ο νεαρός ιεροσπουδαστής πήγε στον Γέ­ροντα.

Ο Γέροντας τον δέχθηκε με ευγέ­νεια, τον έβαλε να καθίση, του έφερε σαμοβάρι και του έδωσε να πιη τσάι, ενώ συνεχώς του έλεγε καθώς τον κτυπούσε χαϊδευτικά στο κεφάλι: «Είσαι ο μάρτυράς μου! Είσαι ο ομολογητής μου!». Μετά του έδωσε μερικές συμβουλές και τον άφησε να φύγη.

Νεο -Ἀθεϊσμός: Ἡ σύγχρονη θρησκεία χωρίς Θεό!

κ. Λάμπρου Σκόντζου, Θεολόγου-Καθηγητού 

Ο διάβολος είναι ο μεγάλος αντίπαλος του Θεού. Αφότου ξέπεσε από την τιμητική και μακάρια θέση του στα τάγματα των αγγελικών δυνάμεων, έθεσε ως στόχο του να πλήξει τη Θεότητα πιστεύοντας, μέσα στην εγωιστική του σκοτοδίνη, ότι μπορεί να καταστρέψει το Θεό καινά πάρει τη θέση Του! Όμως διαπίστωσε ενωρίς ότι είναι αδύνατον να αγγίξει η εχθρότητά του ευθέως τη Θεότητα και γι' αυτό στράφηκε κατά των θείων δημιουργημάτων και ιδιαιτέρως του ανθρώπου, ο οποίος αποτελεί την κορωνίδα της κτίσεως. Επιθυμεί σφόδρα να αποκόψει τον άνθρωπο από την κοινωνία του με το Θεό, ώστε να τον προσδέσει στη δίκη του επιρροή, και τελικά να τον καταστρέψει. Πιστεύει πως η καταστροφή του ανθρώπου σημαίνει καίριο πλήγμα για τον ίδιο το Θεό.