Τῶν ἁγίων Ἑπτὰ Μακκαβαίων

Ἡ πίστι μας εἶναι ἀληθινὴ

(Ομιλία του †Επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)

Θὰ μιλήσουμε, ἀγαπητοί μου, γιὰ τοὺς ἁγίους Μακκαβαίους. εἶναι ἕνας ἀστερισμὸς μὲ ἐννέα ἀστέρια· τὸ ἕνα εἶναι ὁ διδάσκαλός τους Ἐλεάζαρος, τὸ δεύτερο ἡ μητέρα τους Σολομονή, καὶ τὰ ἄλλα ἑπτὰ εἶναι τὰ ἔξοχα παιδιὰ τῆς πολυτέκνου αὐτῆς οἰκογενείας.

Οἱ ἥρωες αὐτοὶ ἔζησαν τὸν 2ο π.Χ. αἰῶνα, σὲ ἐποχὴ ποὺ βασιλεὺς στὴ Συρία καὶ στὴν Ἰουδαία ἦταν ἕνας ἀπὸ τοὺς διαδόχους τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου, ὁ Ἀντίοχος ὁ Ἐπιφανής (175-163 π.Χ.). Αὐτός, φανατικὸς εἰδωλολάτρης, εἶχε μῖσος ἄσπονδο ἐναντίον τῶν Ἰουδαίων, ποὺ τότε ἦταν οἱ μόνοι ποὺ πίστευαν στὸν ἀληθινὸ Θεό. Προσπάθησε μὲ ὅλα τὰ μέσα νὰ ξερριζώσῃ ἀπὸ τὶς καρδιές τους αὐτὴ τὴν πίστι, τὴν πίστι ποὺ εἶχε παραδώσει ὁ Μωυσῆς.

Ἔσφαξε, ἔσφαξε, σὰν ἄγριο θηρίο, ἀγριώτερο ἀπὸ τίγρι καὶ λιοντάρι. Ἕνα θηρίο θὰ φάῃ τρεῖς - τέσσερις ἀνθρώπους, δὲν τρώει παραπάνω· αὐτὸς ἔσφαξε 80.000 Ἰουδαίους, καὶ τὸ αἷμα ἔτρεξε ποτάμι στοὺς δρόμους τῶν Ἰεροσολύμων.

Καὶ γιὰ νὰ ἐξευτελίσῃ τὴ θρησκεία τους, διωργάνωσε

Τὸ εἶπε καθαρὰ ὁ Χριστός· Μὲ ὁμολογεῖς; θὰ σὲ ὁμολογήσω· μὲ ἀρνεῖσαι; θὰ σὲ ἀρνηθῶ(βλ. Ματθ. 10,32-33).

 

Σὲ τέτοια ἐποχὴ ζοῦμε. Ὁ Χριστὸς ὅμως ζητάει καὶ σήμερα νὰ τὸν ὁμολογοῦμε. Ἂς γίνουμε λοιπὸν κ᾽ ἐμεῖς μικροὶ ὁμολογηταί.

Πῶς θὰ κάνουμε τὴν ὁμολογία;

Ἂς ἀρχίσουμε ἀπὸ τὰ μικρὰ, γιὰ νὰ πᾶμε στὰ μεγάλα.

 ·      

Ὁ Θεὸς μᾶς ἔδωσε γλῶσσα, ἀλλὰ δὲν τὴν χρησιμοποιοῦμε ὅπως θέλει ἐκεῖνος

Ὁ Θεὸς μᾶς ἔδωσε γλῶσσα, ἀλλὰ δὲν τὴν χρησιμοποιοῦμε ὅπως θέλει ἐκεῖνος.
 

Σήμερα ἡ πίστι μας χλευάζεται, βλασφημεῖται, διώκεται. Ἀφήνω τοὺς ἀθέους· αὐτοὶ εἶναι κεκηρυγμένοι ἐχθροὶ τῆς πίστεως. Οἱ ἄλλοι;

Κάποιοι βαπτισμένοι καὶ θεωρούμενοι χρι...στιανοὶ ὑβρίζουν τὰ θεῖα. Κάποιοι ἄλλοι ἀνεβαίνουν σὰν καλικάντζαροι σὲ τηλεοράσεις καὶ σταθμοὺς τῆς πατρίδος μας καὶ ἀπὸ ᾽κεῖ βλαστημᾶνε τὸν Χριστὸ καὶ τὸν Θεὸ καὶ λένε πράγματα αἰσχρὰ καὶ ἀκατονόμαστα. Καὶ κανείς δὲν διαμαρτύρεται.

Οἱ Χριστιανοὶ ἔχουν βουλωμένο τὸ στόμα τους.

• Στὸ σπίτι οἱ γονεῖς δὲν μιλοῦν στὸ παιδὶ γιὰ τὴν πίστι στὸν Χριστό.
• Στὸ σχολεῖο οἱ ἐκπαιδευτικοὶ δὲν μιλοῦν στοὺς μαθητὰς γιὰ τὸν Χριστό.
• Στὸν στρατὸ ποιός ἀξιωματικὸς μιλάει στοὺς στρατιῶτες του γιὰ τὸν Χριστό;
• Ἀκόμη καὶ οἱ παπᾶδες τυπικῶς ἐκτελοῦν τὰ καθήκοντά τους· δὲν πᾶνε ἀπὸ σπίτι σὲ σπίτι, τὴ στιγμὴ ποὺ οἱ χιλιασταὶ κάνουν ἐξορμήσεις στὴν ὕπαιθρο καὶ διαδίδουν τὴν πλάνη τους.

Εἴμαστε σὲ ἐποχὴ ἀρνήσεως τῆς πίστεως. Ὅπως πᾶμε, σᾶς τὸ λέω, θά ᾿ρθη μέρα, ποὺ θ᾽ ἀπαγορευθῇ καὶ οἱ καμπάνες ἀκόμα τῶν ἐκκλησιῶν νὰ χτυποῦν.

Του μακαριστοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης

π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
Ἀπόσπασμα ἀπό ὁμιλία, ἡ ὁποία ἔγινε τὴν 13-6-1982

 http://talantoblog.blogspot.com/2012/04/blog-post_1196.html

«Ἀδύνατον νά ζήσει κανείς χριστιανική ζωή». «Ἀδύνατον» φωνάζουν οἱ νέοι, «ἀδύνατον» οἱ πλούσιοι, «ἀδύνατον» λένε οἱ ἐπιστήμονες, «ἀδύνατον» οἱ μεν, «ἀδύνατον» οἱ ἄλλοι.

                                                                         Φωνάζουν «αδύνατον» ποιοί;

Θα σταματήσω στα λόγια αυτά που είπαν οι μαθηταί στον Χριστό ότι είναι αδύνατον να φτάσει κανείς τις κορυφές της τελειότητος. Αυτό το «αδύνατον» το ακούμε και σήμερα. Κουραστήκαμε να το ακούμε. Όσοι είναι εξομολόγοι, όσοι είναι ιεροκήρυκες, όσοι είναι επίσκοποι στον 20ον αυτόν αιώνα της μεγάλης διαφθοράς και κηρύττουν το Ευαγγέλιο τους λένε: «Αδύνατον να ζήσει κανείς χριστιανική ζωή». «Αδύνατον» φωνάζουν οι νέοι, «αδύνατον» οι πλούσιοι, «αδύνατον» λένε οι επιστήμονες, «αδύνατον» οι μεν, «αδύνατον» οι άλλοι.

«Αδύνατον» φωνάζουν και οι οικογενειάρχες, γιατί και η οικογενειακή ζωή δεν είναι παίξε-γέλασε. Είναι μια ψηλή κορυφή, είναι Όλυμπος, Άλπεις και Ιμαλάια. Βέβαια, παραπάνω απ’ αυτήν την κορυφή υπάρχει μια άλλη, που αγγίζει τα άστρα και είναι η παρθενική ζωή. Αλλά και η οικογενειακή ζωή, όταν δεν είναι ως συγκερασμός ζώων η όλη συμβίωση ή μία συνεταιριστική εταιρεία συμφερόντων, αλλά η οικογενειακή ζωή, όπως την περιγράφει το Ευαγγέλιο, είναι κορυφή. Και όταν πας να υποδείξεις τα καθήκοντα, που απαιτεί η τελειότης στους οικογενειάρχες, τότε απαντούν και λέγουν: «Αδύνατον να πραγματοποιηθεί αυτό το ιδεώδες της χριστιανικής οικογένειας στον εικοστό αιώνα». Και για να το εξηγήσω σαφέστερα.

Κοιμητήριο-ταφή ἤ καύση;

ΚΟΙΜΗΤΗΡΙΟ

Ο άνθρωπος, αγαπητοί μου, ο άνθρωπος εδώ στη γη είναι το πιο έξοχο δημιούργημα του Θεού. Αυτοί που λένε πως έτσι παρουσιάστηκε ο άνθρωπος, χωρίς θεϊκή επέμβαση, δεν ξέρουν τι λένε. Είναι σαν να λένε, πως ένα αεροπλάνο που πετάει στον ουρανό έτσι φύτρωσε, χωρίς την εργασία του ανθρώπου.

Το αεροπλάνο, το ρολόι, το αυτοκίνητο, ο πύραυλος γίνονται απ’ τον άνθρωπο. Αλλά τι είναι αυτά μπροστά στον ίδιο τον άνθρωπο, που ως σώμα μεν είναι ένα τέλειο εργοστάσιο εφοδιασμένο με πολύ λεπτά μηχανήματα, ως ψυχή δε είναι κάτι το καταπληκτικό; Ύλη και πνεύμα είναι ο άνθρωπος, κυρίως όμως πνεύμα. Έξοχο δημιούργημα του Θεού.

***

Ο άνθρωπος πλάστηκε απ’ τον Θεό αθάνατος, αλλά με έναν όρο, να ζει σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Αλλά δυστυχώς, όπως όλοι γνωρίζουμε, ο πρώτος άνθρωπος δεν τήρησε την πρώτη εντολή που του ’δωσε ο Θεός στον παράδεισο.

Οἱ Χριστιανοί στούς ἔσχατους καιρούς……

Δεν σας θεωρώ ακροατάς, αλλά συναγωνιστάς…

Έχετε κάποιο ενδιαφέρον θρησκευτικό, που είναι σπάνιο πράγμα σήμερα, και αισθάνεσθε έναν πόνο για τα εκκλησιαστικά πράγματα. Γι’ αυτόν τον λόγο θέλω να σας ανακοινώσω τα εξής αναγκαία.

Ως στρατιώται Χριστού, ως πιστά τέκνα της Εκκλησίας, δεν πρέπει να αδιαφορούμε για τα εκκλησιαστικά θέματα, αλλά να δείχνουμε ζωηρόν ενδιαφέρον για την Εκκλησίαν του Χριστού.

Πρέπει οι Χριστιανοί να είναι αγωνισταί. Και όταν λέμε να είναι αγωνισταί, δεν εννοούμε να πάρουν ρόπαλα, τουφέκια, καραμπίνες, όπλα. Όχι. Μακριά αυτά από μας. Χρειαζόμεθα όπλα πνευματικά. Και πνευματικά μας όπλα είναι ο λόγος του Θεού, είναι η διαμαρτυρία μας, είναι οι φωνές μας, το «αίσχος», όλο αυτό το κλίμα το οποίο μπορούμε να δημιουργήσουμε, που είναι το φραγγέλιο του Ιησού Χριστού, το οποίο θα πρέπει να υψώσουμε διαμαρτυρόμενοι για την άθλια κατάσταση της κοινωνίας.

Στα μαρτυρολόγια μένουμε κατάπληκτοι βλέποντας την ανδρεία των Χριστιανών.