«Τί εἶναι ὁ παράδεισος», Ὁμιλία γέροντος Φιλόθεου Ζερβάκου 1ο + 2ο μέρος

«ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΩ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ, ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ» 1ο μέρος της ομιλίας του αγίου Γέροντος π ΦΙΛΟΘΕΟΥ ΖΕΡΒΑΚΟΥ 

«...Θέλω σαν πνευματικός πατέρας να σας κάνω ευτυχής. Να σας πω τον τρόπο και να σας δείξω τον δρόμο για να αποκτήσετε την πραγματική ευτυχία. Ο τρόπος και το μέσον για να γίνετε και εσείς και εγώ ευτυχείς δεν είναι άλλος από το να...» 

(ακούστε την ομιλία που έκανε στις 7-10-1962 ο αείμνηστος Γέροντος π. Φιλόθεος Ζερβάκος και θα οφεληθείτε πολύ. 

Ο π. Φιλόθεος ήταν ηγούμενος στην Ιερά Μονή, στη Λογομβάρδα της Πάρου. Ήταν μεγάλος πνευματικός πατέρας και εξομολογούσε σε πολλά μέρη της Ελλάδος. Πνευματικό του παιδί ήτο και ο Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αυγουστίνος Καντιώτης, που από τα 10 του χρόνια τον οδήγησε ο πατέρας του για εξομολόγηση στο Μοναστήρι του.

«Πῶς θά μποῦμε στόν παράδεισο» (2ο Μέρος της ομιλίας)

Με απλά και Γραφικά λόγια, στις 7-10-1962, ο Γέροντας π. Φιλόθεος δείχνει τον τρόπο και τον δρόμο για να αποκτήσουμε σ' αυτή την πρόσκαιρη ζωή την αληθινή ευτυχία και να βρεθούμε στον Παράδεισο. Ο Χριστός άνοιξε τον δρόμο, όποιος χριστιανός θέλει να είναι κοντά στον Χριστό, ας ακούσει τις συμβουλές του Γέροντα και δεν θα το μετανοιώσει.

Episkopos Episkopos

http://katanixis.blogspot.gr/2014/07/1.html

http://katanixis.blogspot.gr/2014/07/2.html

Ἡ κάθαρση τῆς καρδιᾶς ὡς προϋπόθεση ἱεραποστολῆς

Δημήτριος Τσελεγγίδης

Καθηγητής τῆς Δογματικῆς στή Θεολογική Σχολή τοῦ Α.Π.Θ.

Η ΚΑΘΑΡΣΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΩΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗΣ

Ἐκφωνήθηκε στό Προκόπι Εὐβοίας στίς 8-8-2012 σέ αἴθουσα τοῦ ξενώνα ὁσίου Ἰωάννου τοῦ Ρώσου.

Εἶναι βιβλικὴ ἡ ἀλήθεια ὅτι ἡ καθαρότητα τῆς καρδιᾶς ἀποτελεῖ τὴν θεμελιώδη πρϋπόθεση τῆς ἀποκαλύψεως τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπο, μέσω τῆς ἄμεσης θεοπτίας. Ὁ Χριστὸς στὴν Ἐπὶ τοῦ Ὄρους Ὁμιλία Του μακάρισε ὅσους ἔχουν καθαρὴ τὴν καρδιά τους, γιατί αὐτοὶ θὰ δοῦν τὸν Θεὸ (Μθ. 5,8). Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀδιάψευτος, δὲν ἐπιστρέφει κενός, μένει "εἰς τὸν αἰώνα" καὶ ἐπιβεβαιώνεται ἐμπειρικὰ καὶ πληθωρικὰ πάντοτε στὸ πλαίσιο τῆς Ἐκκλησίας.

Ἂν ἡ θεοπτία, ὡς "ἀόρατη" θέα καὶ ἄμεση κοινωνία μὲ τὸν Τριαδικὸ Θεό, εἶναι ὁ ἀπώτερος καὶ ὁ κύριος σκοπὸς τοῦ ἀνθρώπου, καὶ ἂν αὐτὴ ἡ θεοπτία βρίσκεται, ὡς ὀντολογικὴ δυνατότητα, στὶς προδιαγραφὲς τοῦ ἀναγεννημένου ἐκ Πνεύματος ἁγίου πιστοῦ, τότε ἡ κάθαρση τῆς καρδιᾶς, ὡς ἀποτέλεσμα τῆς "πράξεως", εἶναι τὸ κατεξοχὴν πνευματικὸ "κλειδὶ" γιὰ τὴν πρόσβαση τοῦ ἀνθρώπου στὶς ρεαλιστικὲς προοπτικές τοῦ νέου ἐν Χριστῷ «εἶναι» του. Οἱ προοπτικὲς αὐτὲς συνιστοῦν τὴν ἱερὰ ἀποστολὴ τοῦ κάθε πιστοῦ, πρωτίστως στὸν ἴδιο τὸν ἑαυτό του, ἀλλά παράλληλα συνιστοῦν καὶ τὸ περιεχόμενο τῆς ἱεραποστολῆς πρὸς τὸν ἐγγὺς καὶ τὸν μακρὰν ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος, ἔτσι, γίνεται ἀληθινὰ πλησίον διὰ τῆς ἀγάπης.

Ἡ ἠρεμία πού προσφέρει ἡ Ἐκκλησία

Μητροπολίτου Λεμεσού κ. Αθανασίου

Είναι μεγάλη ξεκούραση, παιδιά, πραγματικά ο άνθρωπος να αφιερώσει έστω και λίγο χρόνο στη ζωή του για να προσευχηθεί· και μετά από μιαν κοπιαστικήν ημέρα, εάν λίγος χρόνος αφιερωθεί και ο άνθρωπος αφήσει τον εαυτόν του, έτσι να κοινωνήσει με το Πνεύμα του Θεού, το Πνεύμα το Άγιον, το οποίον υπάρχει πλούσιον, άφθονον εις την Εκκλησίαν, τότε πραγματικά λαμβάνει πολλήν ξεκούρασιν. Διότι ξεκούραση δεν είναι να κοιμόμαστε, πολλές ώρες ή να κάνουμε διάφορα ταξίδια· είναι κι αυτό, βέβαια, μία σωματική ξεκούραση, αλλά η ψυχική ξεκούραση, η πνευματική ξεκούραση είναι πολύ πιο σημαντική και πολύ πιο σπουδαία. Και ο άνθρωπος ξεκουράζεται πραγματικά όταν μάθει, έτσι, να έχει μία σχέση ζωντανή με τον Θεόν.

Ὁ Θεὸς μᾶς ἔδωσε γλῶσσα, ἀλλὰ δὲν τὴν χρησιμοποιοῦμε ὅπως θέλει ἐκεῖνος

Ὁ Θεὸς μᾶς ἔδωσε γλῶσσα, ἀλλὰ δὲν τὴν χρησιμοποιοῦμε ὅπως θέλει ἐκεῖνος.
 

Σήμερα ἡ πίστι μας χλευάζεται, βλασφημεῖται, διώκεται. Ἀφήνω τοὺς ἀθέους· αὐτοὶ εἶναι κεκηρυγμένοι ἐχθροὶ τῆς πίστεως. Οἱ ἄλλοι;

Κάποιοι βαπτισμένοι καὶ θεωρούμενοι χρι...στιανοὶ ὑβρίζουν τὰ θεῖα. Κάποιοι ἄλλοι ἀνεβαίνουν σὰν καλικάντζαροι σὲ τηλεοράσεις καὶ σταθμοὺς τῆς πατρίδος μας καὶ ἀπὸ ᾽κεῖ βλαστημᾶνε τὸν Χριστὸ καὶ τὸν Θεὸ καὶ λένε πράγματα αἰσχρὰ καὶ ἀκατονόμαστα. Καὶ κανείς δὲν διαμαρτύρεται.

Οἱ Χριστιανοὶ ἔχουν βουλωμένο τὸ στόμα τους.

• Στὸ σπίτι οἱ γονεῖς δὲν μιλοῦν στὸ παιδὶ γιὰ τὴν πίστι στὸν Χριστό.
• Στὸ σχολεῖο οἱ ἐκπαιδευτικοὶ δὲν μιλοῦν στοὺς μαθητὰς γιὰ τὸν Χριστό.
• Στὸν στρατὸ ποιός ἀξιωματικὸς μιλάει στοὺς στρατιῶτες του γιὰ τὸν Χριστό;
• Ἀκόμη καὶ οἱ παπᾶδες τυπικῶς ἐκτελοῦν τὰ καθήκοντά τους· δὲν πᾶνε ἀπὸ σπίτι σὲ σπίτι, τὴ στιγμὴ ποὺ οἱ χιλιασταὶ κάνουν ἐξορμήσεις στὴν ὕπαιθρο καὶ διαδίδουν τὴν πλάνη τους.

Εἴμαστε σὲ ἐποχὴ ἀρνήσεως τῆς πίστεως. Ὅπως πᾶμε, σᾶς τὸ λέω, θά ᾿ρθη μέρα, ποὺ θ᾽ ἀπαγορευθῇ καὶ οἱ καμπάνες ἀκόμα τῶν ἐκκλησιῶν νὰ χτυποῦν.

Του μακαριστοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης

π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
Ἀπόσπασμα ἀπό ὁμιλία, ἡ ὁποία ἔγινε τὴν 13-6-1982

 http://talantoblog.blogspot.com/2012/04/blog-post_1196.html