Ὁ Παπά Ματθαῖος ὁ Καρακαλληνός

 

       ΜΙΛΑ   Ο ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΑΡΤΕΜΙΟΣ ΤΟΥ ΚΕΛΙΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΤΟΥ "ΨΑΡΑ"

 Μ.Μ.: Γέροντα, απ' όσο ξέρω, γνωρίζετε την αξιοθαύμαστη περίπτωση του πάπα-Ματθαίου του Καρακαλληνού. Θα μας μιλήσετε γι' αυτόν;   

Ίερομ. Άρτ.: Ευχαρίστως. Ο παπά- Ματθαίος ήταν άνθρωπος πυρακτωμένης προσευχής. Ασκήθηκε στην Μονή Καρακάλλου επί εβδομήντα ολόκληρα χρόνια! Για να ξεφύγει από τους επαίνους των ανθρώπων που τον γνώριζαν και αναγνώριζαν την ανθοδέσμη των αρετών του, προσποιείτο τον σαλό ή και τον... μεθυσμένο, ακόμη!

Κάποτε όμως, παρ' όλες τις από μέρους του προσπάθειες αποκρύψεως της αρετής, η φήμη του ξεπέρασε τα όρια του Όρους κι έφθασε παντού, σε σημείο να λαμβάνει καθημερινώς ένα τρουβά επιστολές με το άλφα και το βήτα πρόβλημα. Καθόταν υπομονετικά και απαντούσε -ένας αυτός σε τόσους πολλούς- σε σημείο να στέλνει και αυτός κάθε μέρα, ένα τρουβά γράμματα!

Τό ξεχασμένο ἀντίδωρο

Η ιστορία, που θα σας αφηγηθώ είναι πέρα για πέρα αληθινή, όσα απίστευτα στοιχεία και αν έχει. Συνέβη στις αρχές Δεκέμβρη 2007.

Οι έννοιες και οι φροντίδες της καθημερινότητας με είχαν καταβάλει εκείνο τον καιρό και ιδιαίτερα κάποιες οικογενειακές υποθέσεις μου είχαν προκαλέσει μεγάλη στεναχώρια. Τέλος πάντων σκεφτόμουν, τα έχει αυτά η ζωή. Αυτό, όμως, που ένοιωσα εκείνο το πρωί ήταν για μένα -έτσι σκεφτόμουν τότε- τελειωτικό.

Από την προηγούμενη είχα κάποιες εκκρεμότητες να φέρω σε πέρας και μάλιστα οικονομικές, που με είχαν στεναχωρήσει και με είχαν αγχώσει πολύ. Είχα πάει στο ταμείο των υπαλλήλων της υπηρεσίας που εργάζομαι και είχα εισπράξει το ποσό ενός δανείου 20.000 ευρώ, προκειμένου να εξοφλήσω την τράπεζα η οποία μας έβγαλε το εξοχικό σπίτι σε πλειστηριασμό και προχώρησε σε κατάσχεση. Ήμουν πολύ στεναχωρημένη, γιατί αυτό το σπίτι είχε φτιαχτεί με πολύ μόχθο και κάθε καλοκαίρι πηγαίναμε με τα παιδιά εκεί για διακοπές.

Ὑπομονή

«ΥΠΟΜΟΝΗ»

Ἀπό τό βιβλίο «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ»

Ἁγίου Δημητρίου τοῦ Ροστώφ

«Ὑπομονῆς ἔχετε χρείαν, ἵνα τό θέλημα τοῦ Θεοῦ ποιήσαντες κομίσησθε τήν ἐπαγγελίαν» (Ἑβρ. 10. 36). Αὐτοί πού ὑπομένουν ἀγόγγυστα καί μέ καρτερία τά πάντα, μένουν πιστοί στό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Κι αὐτοί πού μένουν πιστοί στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, θά πάρουν τήν ἀμοιβή πού ὑποσχέθηκε Ἐκεῖνος: τή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.

Γι᾿ αὐτό κι ἐσύ «μή νικῶ ὑπό τοῦ κακοῦ, ἀλλά νίκα ἐν τῷ ἀγαθῷ τό κακόν... Μηδενί κακόν ἀντί κακοῦ ἀποδιδόντες· προνοούμενοι καλά ἐνώπιον πάντων ἀνθρώπων· μή ἑαυτούς ἐκδικοῦντες, ἀγαπητοί, ἀλλά δότε τόπον τῇ ὀργῇ· γέγραπται γάρ· ἐμοί ἐκδίκησις, ἐγώ ἀνταποδώσω, λέγει Κύριος» (Ρωμ. 12. 21, 17, 19).

«Οἱ Ἅγιοι ἔπαιζαν τήν ζωή τους κορώνα-γράμματα». ΓΕΡΩΝ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ ΚΑΤΡΑΚΟΥΛΗΣ.

Μέχρι τις τελευταίες στιγμές της ζωής του, ο πατήρ Δαμασκηνός αγωνιζόταν με νεανικό φρόνημα, αν και το πεδίο της μάχης ήταν πλέον διαφορετικό. Επιθυμούσε να εξομοιωθή με τον Χριστό και να εκπλήρωση τον πρώτο νεανικό του πόθο: να πεθάνει για την αγάπη Του. Να, πώς μιλούσε λίγο καιρό πριν την εκδημία του: «Είναι αλήθεια ότι εμείς πλέον ανεβήκαμε εις τον σταυρό και πρέπει να αγαπήσουμε την σταύρωση, την περιφρόνηση. Ο Χριστός εσταυρώθη, περιφρονήθηκε από όλους και εγκατελείφθη από όλους γενικά... Κι εμείς τελικά να περιμένομε ότι θα μας προδώσουν και θα μας εγκαταλείψουν οι πάντες. Αν τον Θεόν Τον εγκατέλειψαν οι πάντες, εμείς τί είμεθα;... Θα μας εγκαταλείψουν, ναι... θα μας περιφρονήσουν οι φίλοι μας, θα μας συκοφαντήσουν...

---

Όταν, όμως, δεχόμεθα ευχαρίστως μία συκοφαντία, μία περιφρόνηση, τότε πέφτει επάνω μας το έλεος του Θεού.

Λοιπόν, να είμαστε έτοιμοι για όλα. Οι Άγιοι ήσαν λεβέντες άνθρωποι- όχι κακομοιριάρηδες. Είχαν λεβεντιά μέσα τους. Λεβεντιά πνευματική. Όχι εγωισμούς και τέτοια πράγματα. Όχι!.. Αυτή η λεβεντιά τους οδήγησε στην θυσία. "Έπαιζαν την ζωή τους κορώνα-γράμματα ανά πασαν στιγμήν. Και ερωτάμε τον εαυτό μας τώρα: Εμείς έχομε τα φρονήματα των Αγίων; Είμαστε τελείως αφιερωμένοι στον Θεό, όπως είναι αφιερωμένος ο υπασπιστής του βασιλέως, που τον ακολουθεί μέχρι θανάτου; Είμαστε και εμείς έτσι αποφασισμένοι να φθάσωμε στην ομολογία μέχρι θανάτου;».

ΒΙΒΛΙΟ. ΓΕΡΩΝ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ ΚΑΤΡΑΚΟΥΛΗΣ. 

http://apantaortodoxias.blogspot.com/2012/03/blog-post_9498.html

Ὁ Γέροντας Ἐφραίμ Κατουνακιώτης γιά τήν ὑπομονή

Αχ, τι να σας πω τώρα. Να σας πω και αυτό, καίτοι αυτό είναι ένα απόρρητο της ζωής μου, αλλά για την αγάπη σας, να πούμε, γιατί κι εσείς ανηψάκια μου είσαστε, θα σας το πω.

Το έκζεμα το οποίο έχω, αυτήν την πληγή που έχω στο ποδάρι, τό 'χω από δεκαπέντε χρονών. Δοκίμασα διάφορα φάρμακα, τίποτε. Τώρα που πέρασε η ηλικία, τότες περισσότερο επιδεινώθη το πράγμα. Καθήμενος στο κρεβάτι, το ονομάζω το "κρεβάτι του πόνου" εγώ. Διότι να καθίσω όπως καθόσαστε εσείς, δεν μπορώ. Θα καθίσω λίγο, δεν μπορώ, κατεβαίνουν τα αίματα και πονάει περισσότερο η πληγή, ενώ έτσι, τρόπον τινά, αν βάλεις κι ένα μαξιλάρι και σηκώσεις λιγάκι το ποδάρι πιο ψηλά, κατεβαίνουν κάτω τα αίματα και ελαφρώνεται ο πόνος. Ε, τη νύχτα προσπαθώ έτσι να ελαφρώσω τον πόνο.